به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از پایگاه خبری فیزیک (phys.org)، پژوهشگران دانشگاه لیدن (Leiden) در هلند به روشی دست یافته‌اند که محاسبه نانوپلاستیک‌های موجود در بدن را آسان‌تر می‌کند.
نانوپلاستیک‌ها اشیایی کوچک هستند که به صورت ناخواسته و از تخریب اشیای پلاستیکی تولید می‌شوند.
از نظر مولکولی، پلاستیک کاملاً شبیه به مواد آلی است. این موضوع باعث می‌شود که تشخیص این ماده در موجودات زنده مشکل باشد. به گفته پژوهشگران اندازه‌گیری هر چیزی که شامل اتم‌های کربن باشد، در ارگانیسم‌ها (موجودات زنده) مشکل است و این موضوع شامل پلاستیک هم می‌شود. حیوانات و گیاهان مقدار زیادی کربن در خود دارند؛ بنابراین مشخص نیست که پلاستیک اندازه‌گیری می‌شود یا خودِ ارگانیسم.
پژوهشگران در روش جدید این مشکل را حل کرده‌اند؛ آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که اگر اجازه دهند نانوپلاستیک‌ها اول فلزات را جذب کنند، بسیار راحت‌تر می‌توان آن‌ها را اندازه‌گیری کرد.
آن‌ها به تازگی مقاله‌ای در مجله نِیچِر پروتُکُلز (Nature Protocols) چاپ کرده‌اند و در آن راه‌های مختلف را که می‌توان با آن‌ها نانوپلاستیک‌های فلزی را دوباره پیدا کرد، توضیح داده‌اند. بر اساس اظهارات آن‌ها با استفاده از این روش می‌توانیم بفهمیم بعد از اینکه نانوپلاستیک‌ها جذب شدند، چه اتفاقی برایشان می‌افتد؛ مثلاً چه حیواناتی یا کدام اندام‌ها نانوپلاستیک‌ها را می‌گیرند و هر کدام از آن‌ها چه میزان از آن‌ها را جذب می‌کنند.
برای پژوهشگران بسیار اهمیت دارد که بدانند این مواد در کدام قسمت محیط هستند؛ اما این موضوع نیز اهمیت زیادی دارد که بدانند آن‌ها در کدام سلول‌ها یا ارگانیسم‌ها هستند و اینکه آن‌ها در چربی‌ها ذخیره می‌شوند یا در مایعات بدن. با استفاده از این روش، می‌توان این مطالب را روشن کرد.
بوم‌شناسان تنها افرادی نیستند که از کشف این روش خوشحال‌اند. این روش در زمینه دارویی نیز بسیار مهم است؛ زیرا با استفاده از آن می‌توان به آسانی متوجه شد که داروها تا چه اندازه به محل مناسب در بدن می‌رسند.
