سفر یک ربات برای ارسال دارو به بدن

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اس اف، یک ربات همانند ترانسفورماتور که می‌تواند در بدن انسان به منظور درمان بیماری‌ها حرکت کند، ممکن است در آینده یک گام مهم در علم پزشکی به شمار آید. گروهی از دانشمندان دانشگاه "استنفورد" این دستگاه کوچک را با الهام از هنر ژاپنی تا کردن کاغذ به نام اوریگامی ساخته‌اند.

این ربات به اندازه نوک انگشت توسط آهنربا کنترل می‌شود و می‌تواند محموله‌های دارو را مستقیما به تومور، لخته خون یا عفونت ببرد. این میلی ربات قرار است انقلابی در پزشکی ایجاد کند و جایگزین قرص‌ها یا تزریق‌های داخل وریدی که می‌تواند عوارض جانبی جدی برای فرد ایجاد کند، شود.

ربات یاد شده می‌تواند به منظور ورود به فضاهای باریک، بخزد، بچرخد و شنا کند و سپس داروها را ارسال کند و عملکردهای درونی بدن را بررسی کند.

دکتر "روئیک ژائو"(Ruike Zhao) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: این میلی ربات اوریگامی دوزیست بی‌سیم قابل چرخش، بسیار چابک است. این ربات خیلی ظریف و با سرعت بالا بر روی سطوح نرم و ناهموار یک اندام و مایعات بدن حرکت می‌کند و در حین ارسال داروها، خود را به‌صورت بی‌سیم به حرکت در می‌آورد.

برخلاف قرص‌ها یا مایعات تزریقی، ربات یاد شده دارو را تا زمانی که به نزدیک‌ترین حالت از ناحیه مورد نظر نرسد، آزاد نمی‌کند و تنها زمانی که کاملا به هدف خود رسید، دارو را با غلظت بالا آزاد می‌کند.

دکتر ژائو می‌گوید، این ربات محکم‌ترین و چند منظوره‌ترین ربات بدون اتصالی است که تا به حال ساخته‌ایم. ربات ما از این طریق به دارورسانی هدفمند دست می‌یابد. ابعاد دستگاه همچنین این امکان را به آن می‌دهد تا در مسیر ماموریت‌های خود سفت و سخت باقی بماند و خراب نشود.

عرض این ربات کمتر از یک سوم اینچ است. دارای صفحات مغناطیسی است و می‌تواند در یک لحظه تغییر جهت دهد. روش‌های حرکت بسته به موانعی که در بدن باید بر آنها غلبه کند، از اندام‌ها گرفته تا مایعات بدن، انتخاب می‌شوند. با تا کردن یا باز کردن ربات، عملیات پمپاژ آغاز می‌شود و ربات قادر به ارائه داروی مایع است.

محققان امیدوارند در آینده ربات‌ها بتوانند در نهایت چند ابزار یا دوربین را به همراه ارسال دارو به بدن حمل کنند در این صورت نحوه معاینه بیماران توسط پزشکان بسیار تغییر خواهد کرد.

محققان همچنین در حال کار بر روی تصویربرداری فراصوت برای ردیابی جایی که ربات‌ها می‌روند، هستد تا هر گونه نیاز به بریدن اندام‌های باز را از بین ببرند. در صورت موفقیت آمیز بودن، آزمایشات بالینی انسانی دنبال خواهد شد.

یافته‌های این مطالعه در مجله "Nature Communications" منتشر شد.