به گزارش روز دوشنبه ایران اکونومیست، یکی از اسناد وزارت کشور انگلیس که اخیرا توسط نشریه گاردین مشاهده شده، توضیح میدهد که چگونه «امپراتوری بریتانیا به ایدئولوژی نژادپرستانه وابسته بود» و تاثیر آن بر قوانین وضع شده در دوره پساجنگ جهانی دوم به چه نحوی بوده است.
این سند ۵۲ صفحهای که دولت انگلیس درصدد پنهان آن بوده است نتیجه میگیرد که منشأ «نژادپرستی ریشهدار در رسوایی ویندراش» در این واقعیت نهفته است که «در طول دوره ۱۹۵۰-۱۹۸۱، هر بخش از قوانین مهاجرتی برای کاهش تعداد افراد سیاه پوست یا قهوه ای که اجازه زندگی و کار در بریتانیا را داشتند، طراحی شده بود.»
یافتههای این گزارش نشان میدهد که تغییرات قانون مهاجرت بریتانیا در ۷۰ سال گذشته تأثیر منفی بیشتری بر سیاهپوستان، تا سایر گروههای نژادی و قومی داشته است.
به گزارش ایران اکونومیست، نسل ویندراش کسانی بودند که از کشورهای کارائیب در دهههای ۵۰ و ۶۰ میلادی به همراه والدین خود هم زمان با اولین موج مهاجرتها از کشورهای همسود (تشکلی عمدتاً از مستعمرههای سابق بریتانیا) به انگلیس آمدند.
چهارسال پیش فاش شد که وزارت کشور انگلیس هزاران کارت ورودی متعلق به آنها را نابود کرده و این اقدام، اثبات حقوق شهروندی اعضای فاقد ویزای نسل ویندراش را سختتر میکرد.
بر همین اساس، اعتراضهای داخلی به عملکرد دولت انگلیس بالا گرفت تا حدی که وزیر کشور وقت انگلیس مجبور به عذرخواهی و صدور دستورالعملی شد که بر اساس آن هزینه تقاضا و شرایط لازم برای دریافت تابعیت انگلیسی این افراد حذف شود.
ماجرا به اینجا ختم نشد و حزب اصلی اپوزیسیون دولت خواستار کنارهگیری (ترزا می) نخستوزیر وقت انگلیس به دلیل بیکفایتی و سوء مدیریت در این پرونده شد. در همین پیوند، وزیر کشور انگلیس به توصیه نخستوزیر و برای خاتمه دادن به فشارها از مقام خود کنارهگیری کرد.
با این حال، باگذشت چهار سال از این حادثه، رسانههای داخلی انگلیس همچنان بحران ویندراش را بهعنوان بخشی از رسوایی سیاست ضد مهاجرتی دولت لندن و نماد آپارتاد مطرح کرده و گروههای حقوق بشری خواستار اجرای عدالت هستند.
در گزارش محرمانه وزارت کشور انگلیس آمده است: «تجربیات جوامع سیاهپوست در بریتانیا نشان میدهد که قانون و کیفیت زندگی آنها در بریتانیا با جوامع سفیدپوست متفاوت بوده است. قوانین مهاجرتی که در سالهای ۱۹۶۲، ۱۹۶۸ و ۱۹۷۱ وضع شد برای کاهش جمعیت افرادی طراحی شد که پوست سفید ندارند»
بر اساس گزارش گاردین، مشخص نیست چرا مقامات انگلیس حاضر به انتشار علنی این سند نیستند. دایان ابوت، نماینده پارلمان، که تلاش کرد تا این گزارش را از طریق کمیته پارلمانی وزارت کشور منتشر کند، گفت که به نظر می رسد وزارت کشور مایل نیست نژادپرستی را که دهه ها سیاست مهاجرت بریتانیا را مخدوش کرده است، بپذیرد.
این گزارش که «ریشههای تاریخی رسوایی ویندراش» نام دارد به سفارش وزارت کشور انگلیس برای آموزش کارکنان دولت در خصوص علل رسوایی ویندراش تهیه شد. محتوای آن بهجای پرداختن به رویدادهای جدیدتر، مانند تأثیرات سیاستهای بیگانههراسانه «ترزا می» در زمانی که وزیر کشور بود، بر قوانین ضد مهاجرتی قرن بیستم تمرکز دارد.
در این گزارش آمده است: «امپراتوری بریتانیا برای فعالیت به ایدئولوژی نژادپرستانه وابسته بود و به همین خاطر قوانینی را با هدف جدا نگه داشتن گروه های نژادی و قومی وضع کرد»
بر اساس این گزارش، نگرانی مقامات انگلیس ابتدا در مورد مهاجرت افراد رنگین پوست بود اما در دهه ۱۹۵۰، مقامات این فرض را به اشتراک گذاشتند که «مهاجران رنگین پوست، برای جامعه بریتانیا خوب نیستند.»
در این سند به دههها «روابط نامتعارف بین نهادهای بریتانیایی و جامعه سیاهپوستان و اقلیتهای قومی» اشاره شده و نتیجه میگیرد: «سیاست مرزی بریتانیا که بیش از یک قرن است که توسط وزارت کشور اداره میشود، اکنون بهطور جدایی ناپذیری با نژادپرستی و تاریخ استعماری بریتانیا وابسته است.»
مسعود شجره رئیس کمیسیون اسلامی حقوق بشر روز دوشنبه در گفتوگو با ایران اکونومیست گفت: نظام انگلیس همواره بر پایه رویکرد نژادپرستی، بیگانههراسی و اصل «تفرقهانداز و حکومت کن» بوده تا جامعه را مدیریت کند.
وی اشاره کرد که بعد از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا میزان حوادث نژاد پرستی در این کشور افزایش یافته و مقامات ادعا میکنند که انگلیس دوباره به دوران امپراتوری و استعمارگری بازخواهد گشت.
شجره فضای تنفر از افراد غیر سفیدپوست در انگلیس را در نتیجه سیاستهای بیگانههراسی دولتهای متمادی در انگلیس دانست تا ضمن به دست آوردن رضایت عناصر نژاد پرست و فاشیست، افکار را عمومی از مشکلات اقتصادی و سیاسی کشور منحرف کند.
رئیس کمیسیون اسلامی حقوق بشر سلب تابعیت را یکی از ابزارهای متعارف دولت انگلیس دانست که به رغم مخالفت سازمان ملل و نهادهای بینالملل، برای کنترل جمعیت غیرسفید پوست در کشور مورد استفاده قرار میگیرد.
وی برهمین گزارش گاردین را نمونهای از عمق نژادپرستی و آپارتاید در نظام انگلیس توصیف کرد و هشدار داد که به واسطه خیزش جریانات راست افراطی و فاشیستی در سالهای اخیر، این رویه نه تنها در انگلیس که در کل اروپا رو به افزایش است.