به گزارش گروه بین الملل ایران اکونومیست، یکی از مهمترین شاخصهای فروپاشی از درون رژیم صهیونیستی، بحران جمعیت است. این بحران وجوه مختلفی را در بر میگیرد که شامل نرخ پایین جمعیت مهاجران صهیونیست، نرخ بالای رشد جمعیت فلسطینیها، کاهش شدید مهاجرت، مهاجرت معکوس و رشد جمعیت مذهبیهای افراطی است. مجموع این عوامل آینده جمعیت رژیم صهیونیستی را به سمتی پیش میبرد که نتیجه آن این است که صهیونیستها نمی توانند نسبت به جمعیتی که می خواهند به زعم خودشان برای آنها، «وطن» و «دولت» به وجود آورند، هیچ امیدی داشته باشند.
نرخ پایین جمعیت
در حال حاضر اکثریت جمعیت صهیونیستهای مهاجر به سرزمینهای اشغالی را مجموعه ای از آحاد مختلف با دیدگاههای سکولار و نه مذهبی تشکیل میدهند. این جمعیت قریب 70 درصد جمعیت کنونی رژیم صهیونیستی است. در این مجموعه نرخ رشد جمعیت بسیار پایین است. به طور متوسط رشد جمعیت در این قشر طی دو دهه گذشته در حدود 1 درصد بوده است. این درصد رشد موجب شده صهیونیستها نسبت به رشد جمعیت در میان سکولارها کاملاً ناامید باشند؛ مسئلهای که با طرحهای مختلف تشویقی نتوانسته تغییری یابد و با تحولات متعدد به سمت کمتر شدن نیز در حرکت است.
نرخ بالای رشد جمعیت فلسطینیها
همزمان با کاهش نرخ رشد جمعیت سکولارها در رژیم صهیونیستی، رشد جمعیت فلسطینیانی که در سرزمینهای اشغالی حضور دارند بسیار بالا است. این جمعیت که آمار اولیه آنها از سالهای آغازین اشغال فلسطین بین 400 هزار تا 900 هزار نفر اعلام شده حالا در مرز 2 میلیون نفر قرار دارند. نرخ رشد جمعیت آنها حدود 4 درصد است و این روند رشد ادامه دارد. براساس گزارشی که سازمان ملل در سال 2018 منتشر کرده، تا سال 2050 میلادی جمعیت فلسطینیهای سرزمین های 1948 از صهیونیست ها بیشتر خواهد شد.
این در حالی است که جمعیت فلسطینیهای کرانه باختری و نوار غزه نیز به همین سرعت در حال رشد است. براساس گزارش سازمان ملل تا سال 2030 مجموع فلسطینیهای حاضر در فلسطین اشغالی از صهیونیستها بیشتر خواهند شد. آمار فلسطینیهای خارج از فلسطین نیز به همین میزان بالا است و تعداد کل فلسطینیها در جهان- با توجه به شاخصهای مختلف- بین 12 تا 14 میلیون نفر است.
نرخ رشد جمعیت مذهبیهای افراطی
در مقابل رشد پایین صهیونیستهای سکولار در سرزمینهای اشغالی، میزان رشد جمعیت در میان مذهبیهای افراطی- که مشهورترین فرقه آنها «حریدی» ها هستند- بالا است. این نرخ بالای رشد جمعیت نیز یک خطر جدی برای صهیونیستها محسوب می شود. حریدیها براساس اصول اعتقادی شان تنها به امور مذهبی مشغول هستند و نیروی مولد که تولید کننده و مفید باشند نیستند. این جمعیت در حال افزایش که نرخ رشد جمعیت آنها 5 درصد است سربار، رژیم صهیونیستی محسوب میشوند. با افزایش جمعیت مذهبیهای افراطی میزان تولید کاهش یافته، هزینههای دولت با وجود عدم دریافت عایدی از جانب مذهبیها، افزایش مییابد.
علاوه بر اینکه مذهبیهای افراطی به دلیل اعتقادات افراطی شان یک عامل مهم ایجاد شکاف و اختلاف در جامعه صهیونیستها هستند و افزایش جمعیت آنها این شکاف را گسترش خواهد داد. علاوه بر اینها مذهبیهای افراطی، موجب ایجاد بحرانهای متعدد داخلی و خارجی هستند و همین امر آنها را به یک معضل و چالش تبدیل کرده است. افزایش جمعیت آنها مساوی با بزرگ شدن این معضل و چالش است.
کاهش مهاجرت
مهمترین عاملی که رژیم صهیونیستی با تکیه بر آن به دنبال تأمین جمعیت مورد نیاز برای اشغال فلسطین بود، عامل مهاجرت حامیان صهیونیزم از اقصی نقاط دنیا به فلسطین اشغالی بود. مهاجرت صهیونیستها به فلسطین شاهد یک روند کاهشی بوده است. نخستین مهاجرتها که پس از جنگ جهانی اول آغاز شده بود تا اوایل دهه 1950 میلادی ادامه یافت. از دهه 1950 میلادی، مهاجرتها یک روند کاهشی داشت تا اینکه در اوایل دهه 1990 و به طور مشخص سال 1991، با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی جمیعت قابل توجهی، بالغ بر 1 میلیون نفر از اتحاد جماهیر شوروی سابق به فلسطین مهاجرت کردند. پس از آن تاریخ، مهاجرت صهیونیستها به کاهش گرایید و هم اکنون جمعیت مهاجران به زیر 30 هزار نفر در سال رسیده است.
کاهش این عامل موجب شده است تا صهیونیستها مهمترین ابزار تأمین جمعیت را از دست بدهند و جایگزینی هم برای آن نداشته باشند. چالشی که استمرار آن، صهیونیستها را سرزمینی خالی از جمعیت مواجه خواهد کرد. این همان بهانهای است که صهیونیستها با جعل جملهای تحت عنوان «سرزمین بدون ملت برای ملت بدون سرزمین» عامل اشغال فلسطین قرار دادند و حالا پس از یک قرن خود آنها را در خود می بلعد.
مهاجرت معکوس
یکی از چالشهای جدی صهیونیستها که از چالش مهاجرت اساسی تر و برای صهیونیست ها نگران کننده تر است، بازگشت مهاجرانی است که روزگاری به فلسطین اشغالی آمدهاند. تغییر شرایط و چالشهای متعدد حالا تعداد قابل توجهی از این مهاجران را به این نتیجه رسانده که به کشورهای اولیه خود بازگردند. هرچند تمام این بازگشتها دائمی نیست و به طور موقت رخ میدهد اما این مهاجرتها به این دلیل خطرناکند که مهاجران نامبرده در شرایط سخت و بحرانی سرزمینهای اشغالی را ترک میکنند و بخشی از جمعیت در کنار رژیم صهیونیستی قرار نخواهد داشت.
از این میان علاقه نسل جدید مهاجران به حضور در کشورهای اروپایی مسئله مهمی است که چالشی جدیتر به حساب می آید. براساس اعلام مرکز آمار رژیم صهیونیستی در سال 2019 میلادی 30 درصد از فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی ارشد و 45 درصد فارغ التحصیلان مقطع دکتری مایل به اشتغال به کار و زندگی در کشورهای غربی و اروپایی هستند. در حقیقت خطرناکی موضوع از اینجا است که قشر نخبه و تحصیل کرده در حال مهاجرت از فلسطین اشغالی است.
مجموع عوامل یاد شده این چراغ هشدار را روشن کرده است که جمعیت صهیونیستهای مهاجر به فلسطین اشغالی در حال کاهش است و صهیونیستها که زمانی قصد داشتند دولتی جعلی را برای مجموعه ای از حامیان صهیونیزم به وجود آورند حالا می بینند جمعیتی در آینده وجود نخواهد داشت که این دولت جعلی را برای آنها ایجاد کنند. از یکسو این جمعیت در حال کاهش است و از دیگر سوی، جمعیت فلسطینیها در حال افزایش است. علاوه بر اینکه در میان جمعیت صهیونیست مذهبیهای افراطی در حال افزایش اند که به دلیل مولد نبودن تنها بار و هزینه ای بر دوش رژیم صهیونیستی هستند. این معضل به مرور زمان موحودیت رژیم صهیونیستی را به خطر خواهند انداخت.