به گزارش ایران اکونومیست، لیگ برتر هفته‌های پایانی خود را دنبال می‌کند اما همچنان باشگاه نساجی خانه به دوش است و هنوز نتوانسته در ورزشگاه خود به میدان برود. آن‌ها علاوه بر این‌که در خانه بازی نمی‌کنند، تمرینات خود را در تهران برگزار می‌کنند. تنها باشگاه نساجی نیست که تمرینات خود را در شهری غیر از شهر خود و در تهران برگزار می‌کند. دو تیم کرمانی گل گهر و مس رفسنجان و در بیشتر اوقات تیم نفت مسجدسلیمان در تهران تمرین می‌کنند.
با احتساب تیم‌های تهرانی لیگ برتر نزدیک به نیمی از لیگ برتری‌ها در پایتخت تمرین می‌کنند. پارس جنوبی جم در زمان حضور در لیگ برتر نیز در تهران تمرین می‌کرد و پس از سقوط به دسته یک تمرینات خود را به استان خود منتقل کرد. در لیگ دسته یک هم استقلال ملاثانی در خانه خود بازی نمی‌کند و در ورزشگاه تختی اهواز به میدان می‌رود.
حکایتی که سال‌هاست در فوتبال ایران وجود دارد. در مقایسه با کشورهای همسایه و به طور مثال کشور قطر، این کشور با وجود پتانسیل پایین‌تر در کمیت و استعدادها، از امکانات کاملی برخوردار است. به طوری که هر باشگاه در این کشور از کمپ تمرینی و ورزشگاهی مجهز برخوردار است اما در مقابل کمبود امکانات مشکلات فراوانی را برای تیم‌های مختلف فوتبال ایران به وجود آورده است.
در استان مازندران ورزشگاهی با تجهیزات کامل وجود ندارد و باشگاه نساجی نمی‌تواند در این استان از حریفان خود میزبانی کند. تیم‌های معدودی در لیگ برتر ایران هستند که از وضعیت خوبی برخوردارند. ادامه این روند ضربه بزرگی به فوتبال ایران وارد می کند و عدم توجه به این مساله شیب نزولی فوتبال ایران را بیشتر از گذشته خواهد کرد. باید دید چه زمانی مسئولان ورزش و فوتبال ایران به فکر زیرساخت‌های فوتبال خواهند افتاد.
