پیمان حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار ایران اکونومیست در رابطه با فوتبال ساحلی، موفقیت‌ها و کم لطفی مسئولان سخن گفت. دروازه بانی که در چارچوب دروازه فوتبال ساحلی کشورمان با عملکردهای درخشان خود بارها زمینه‌ساز موفقیت تیم ملی شد و برای ایران و ورزش کشورمان افتخارآفرین بود، این روزها از بی توجهی و سیاست غلطی که در خصوص این تیم اتخاذ شده گلایه‌مند است و می‌گوید با ادامه این روند، امیدی به آینده این تیم نیست و باید تمامی افتخارات گذشته را فراموش کرد.
حسینی می‌گوید: نمی دانم چرا و به چه جرمی فوتبال ساحلی باید همیشه مظلوم و محروم واقع شود. ما پرافتخارترین تیم فدراسیون فوتبال ایران هستیم اما همیشه مورد کم‌توجهی، کم‌لطفی و بی‌مهری مسئولان و سایر دوستان قرار گرفتیم و بدون شک ادامه این روند باعث می‌شود تا چیزی از آن افتخار و عزت هم باقی نماند.
عزیزی خادم نگاه مثبتی به فوتبال ساحلی نداشت
دروازه اسبق تیم ملی فوتبال ساحلی کشورمان گفت: در چند وقت اخیر فعل و انفعالاتی در مجموعه فدراسیون فوتبال داشتیم و به هر دلیل و علتی بود، رئیس فدراسیون فوتبال از سمتش کنار رفت اما نباید از حق گذشت و گذشته را به فراموشی سپرد. (شهاب‌الدین)عزیزی‌خادم زمانی که به فدراسیون فوتبال آمد تمامی پاداش‌های معوقه ما را پرداخت کرد اما در ادامه نسبت به فوتبال ساحلی بی‌توجه شد و هیچ نگاه مثبتی به مجموعه فوتبال ساحلی و تیم ملی و بازیکنان این تیم نداشت.
وی ادامه داد: در همان روزهایی که به تیم ملی فوتبال و فوتسال توجه ویژه و پاداش آنها به موقع به حسابشان واریز می‌شد، پرافتخارترین تیم فدراسیون فوتبال مورد کم لطفی و بی‌توجه بود و ما هنوز پس از ماه‌ها نتوانستیم پاداش‌های خود را هم دریافت کنیم. این که چرا و به جرمی با تیم ملی فوتبال ساحلی اینگونه برخورد می‌شود هنوز بر ما پوشیده است اما این سیاست و روند اصلا درست نیست. ما برای اعتلای ورزش ایران و سرافرازی فدراسیون فوتبال و تیم ملی، رده اول آسیا و جایگاه دوم جهان را هم کسب کردیم اما چه شد؟ هیچ و مثل همیشه نظاره‌گر اختلافات و تضادها بین خودمان و سایر تیم‌های فدراسیون بودیم و صد افسوس که این روند ادامه دار بوده و خواهد بود.
فوتبال ساحلی ایران نیاز به تغییر و تحول دارد
حسینی اضافه کرد: یکی از مشکلات بزرگی که ما با آن مواجه هستیم به سکوت ملی پوشان و عدم اعتراض آنها به شرایط سخت و نافرجام تیم ملی باز می‌گردد، متاسفانه به هر دلیلی که باشد تنها من و احمدزاده جرات حرف زدن داریم و مابقی سکوت می‌کنند. با این شرایط نمی‌توان به آینده فوتبال ساحلی امیدوار بود چرا که تا مطالبه نباشد اقدامی نخواهد شد هر چند باید نگاه و سیاست متولیان فوتبال هم تغییر کند و همه را به یک چشم ببینند.
لژیونر فوتبال ساحلی کشورمان خاطرنشان کرد: البته در این ایام به دلیل شرایط کرونایی تقریبا دو سال دور از میادین بودیم و در این مدت تنها در آبان ماه سال ۱۴۰۰ موفق شدیم در جام بین قاره‌ای فوتبال ساحلی به میدان برویم که در آنجا با کسب عنوان دومی به کار خود پایان دادیم، آن روزها را به یاد بیاورید. برابر ۸ تیم برتر جهان به میدان رفتیم و در فینال به عنوان دومی رضایت دادیم اما هنوز پاداش‌های خودمان را هم دریافت نکردیم.
بازگشت به آبان ۱۴۰۰، در جام بین قاره‌ای فوتبال ساحلی چه گذشت؟
تیم ملی فوتبال ساحلی کشورمان در دیداری تکراری و در فینال جام بین قاره‌ای رو در روی روسیه به میدان رفت که در پایان با قبول شکست در این دیدار، به مقام نایب قهرمانی رضایت داد. در این بازی روسیه ۳ بر ۲ به پیروزی رسید، ساحلی‌بازان کشورمان که با دو پیروزی مقابل پاراگوئه و ژاپن و شکست مقابل روسیه به‌عنوان تیم دوم راهی نیمه نهایی شده بودند، پس از برتری برابر سنگال به ایستگاه پایانی رسیدند و در فینال و در دیداری تکراری به مصاف رو در روی روسیه صف آرایی کردند.
شاگردان عباس هاشم‌پور که در مرحله گروهی با نتیجه ۴ بر ۳ مقابل روسیه شکست خورده بودند، برای جبران نتیجه و کسب چهارمین قهرمانی جام بین قاره‌ای فوتبال ساحلی پا به میدان گذاشتند، اما باز هم مقابل قهرمان جهان موفق به کسب نتیجه نشده و به نایب قهرمانی این رقابت‌ها رضایت دادند.
بدبین نیستم اما به آینده نمی‌توان خوش‌بین بود
وی یادآور شد: نمی‌خواهم بدبین باشم اما به آینده فوتبال ساحلی امید چندانی ندارم، اگر می‌خواهیم فوتبال ساحلی کشورمان رشد کند و بتواند در جایگاهی که در شان نام و اعتبارش است بایستد، باید تحولات عظیمی را شاهد باشیم و این تعارف ندارد. همه چیز نیاز به دگرگونی دارد از بالا تا پایین، ما استعدادهای خوبی داریم اما متاسفانه لیگ‌مان بسیار ضعیف است و از دل این لیگ چیزی بیرون نمی‌آید.
حسینی اعتقاد دارد وقتی سطح مسابقات بی‌کیفیت بوده و نظارت درستی روی لیگ و نحوه برگزاری آن نباشد و از سوی دیگر تیم‌های بزرگ در این لیگ حضور نداشته باشند و پول خوبی هم در آن نباشد، بدون شک لیگ بی کیفیتی را شاهد خواهیم بود که خروجی چندانی هم ندارد.
الزام حضور تیم های مطرح در فوتبال ساحلی
سنگربان پرافتخار فوتبال ساحلی ایران تاکید کرد: ۱۰سال پیش پیشنهاد دادم که ۴ تیم اول ایران یا نمایندگان فوتبال کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا باید به شکلی ملزم به حضور در فوتبال ساحلی بوده و در این رقابت‌ها تیم بدهند. با این شرایط هم اعتبار لیگ افزایش پیدا می‌کرد و هم بخشی از پول فوتبال به این رشته می‌رسید اما متاسفانه با بی‌تدبیری هایی که انجام شد تمامی انگیزه‌ها از بین رفت و فوتبال، امروزش بدتر از دیروز است.
وی یادآور شد: چندی پیش احمدزاده مصاحبه‌ای کرده بود. به مصاحبه او نگاه کنید. گفت‌وگوی کاپیتان تیم ملی فوتبال ساحلی از ابتدا تا انتها از نداری و گرفتاری حرف می‌زند، با این شرایط کدام بازیکن جوان و مستعدی عمرش را در فوتبال ساحلی می‌گذارد؟ طبیعی است که می‌آید و چند روزی می‌ماند و بعد از فوتبال ساحلی می‌رود. با این شرایط نمی‌توانیم به آینده فوتبال ساحلی امید چندانی داشته باشیم.
یک هزارم امکانات روسیه را هم نداریم
ملی‌پوش فوتبال ساحلی ایران افزود: در منطقه غرب آسیا امارات میزبانی‌های خوبی دارد اما عمان را بهتر از تیم‌های دیگر حاشیه خلیج فارس می‌بینم. البته در مورد روسیه نگاه‌ها متفاوت است چرا که در این کشور لیگ حرفه‌ای فوتبال ساحلی برگزار می‌شود و خواهیم دید که روسیه چقدر می‌تواند در این عرصه موفق باشد. البته آنها تیم اول جهان هستند، حتی سالن‌های سرپوشیده دارند که ما یک نمونه آن را هم نداریم. با توجه به شرایط خاص فوتبال ساحلی، وقتی سالن در اختیار داشته باشید شبانه روز هم می‌توانید بازی کنید و در تمامی ایام سال امکان برگزاری تورنمنت و مسابقه را هم دارید، البته ژاپن هم در چند وقت اخیر کارهای خوبی را آغاز کرده اما نگاه کنید ما که اول آسیا و دوم جهان بودیم الان کجاییم و چه می‌کنیم؟
استعداد داریم اما نگاه حمایتی نه!
پیمان حسینی افزود: ما در ورزش استعدادهای خوبی داریم اما متاسفانه در فوتبال ساحلی این استعدادها شناسایی نمی‌شوند. از سوی دیگر اگر استعدادی هم باشد حفظ نمی‌شود. یعنی اگر حتی یک بازیکن خودش با میل و علاقه شخصی هم به فوتبال ساحلی بیاید به دلیل آنچه در این مجموعه می‌گذرد از این رشته می‌رود و به ورزش‌های دیگر تمایل پیدا می‌کند.
دروازه‌بان اسبق تیم ملی ادامه داد: ما الان ماه‌هاست که پاداش‌های خودمان را نگرفته و نمی‌دانیم اصلا مبلغ پاداش چقدر است. امکانات ضعیف، لباس بد فرم و بدشکل از جمله میراثی بود که برای فوتبال ساحلی به جا می‌ماند، البته به ما هر روز می‌گفتند برای هر مسابقه پاداش می‌دهیم، ما هم می‌بردیم اما خبری نبود و تا امروز هم نتوانستیم این پاداش‌های معوقه را بگیریم. با این شرایط آیا می‌توان در فوتبال ساحلی موفق بود؟
مگر می شود بازیکنی را مجبور به خداحافظی کرد؟
وی گفت: من به خودم اشاره می‌کنم و به کسی کاری ندارم. من می‌خواستم در جام جهانی فوتبال ساحلی از تیم ملی خداحافظی کنم اما کاری کردند که مجبور شدم زودتر کناره‌گیری کنم. من برای تیم دینامومینسک بلاروس بازی می‌کردم، آن هم در شرایطی که ۸ تیم برتر جهان در روسیه گرد هم جمع شده بودند تا قدرت خود را به رخ بکشند. در همین بازی‌ها من ستاره تیمم بودم و دو روز بعد به تیم ملی آمدم اما بازی به من ندادند.
وی ادامه داد: سرمربی تیم ملی می‌گفت «در این تورنمنت باید خداحافظی کنی! بگو پایم مصدوم است و در ترکیب قرار نگیر»؛ بیا بیرون و از مصدومیت مچ پا گلایه کن. اما من در اوج آمادگی بودم ولی قبل از جام بین قاره‌ای به من گفتند خداحافظی کن. آیا این شیوه کار درست است؟ آیا با این روش می‌توانیم به آینده امیدوار باشیم؟ چرا باید در زمانی که در اوج آمادگی هستم و در لیگ اروپا بازی می‌کنم از ورزش خداحافظی کنم؟
