سرپرستان فدراسیون‌ها، معضلی جدی برای ورزش ایران

به گزارش ایران اکونومیست، بخش زیادی از بار ورزش قهرمانی روی دوش فدراسیون‌ها است و هر زمان که فدراسیون‌ها در مدیریت خود دارای ثبات بودند ورزش قهرمانی هم توانسته در میادین بزرگ جهانی و به خصوص المپیک عملکرد قابل قبولی داشته باشد. در ورزش ایران عدم ثبات مدیریت از یک روز پس از پایان دوره ۴ ساله ریاست فدراسیون‌ها کلید می‌خورد؛ یعنی زمانی که رئیس فدراسیون جای خود را به سرپرست می‌دهد. این سرپرست که عمدتا منصوب وزارت ورزش است وظیفه دارد شرایط را برای برگزاری انتخابات فدراسیون‌ مهیا کند؛ اما تناقضی که در این میان وجود دارد این است که وی  به وظیفه ذاتی خود عمل نمی‌کند و به دنبال اهداف دیگری است.

شاید تنها در ایران باشد که برای فدراسیون‌ها سرپرستانی گمارده می‌شوند که عمدتا فدراسیون‌های تحت مدیریت خود را دچار چالش می‌کنند. در سایر کشورها روسای فدراسیون‌ها تا زمان برگزاری انتخابات در سمت‌های خود باقی می‌مانند؛ حتی در فدراسیون‌های جهانی هم رویه به همین شکل است؛ اما در ایران پدیده خلق‌الساعه انتخاب سرپرست برای فدراسیون‌ها باعث شده معضلات زیادی گریبانگیر ورزش کشور شود.

توجیهی که از سال‌های گذشته وزارت ورزش و پیش از آن سازمان تربیت بدنی برای انتصاب سرپرستان فدراسیون‌ها عنوان می‌کند این است که روسای فدراسیون‌ها که دوره ریاست‌شان به پایان رسیده و بار دیگر کاندیدای ریاست فدراسیون شده‌اند از جایگاه خود برای پیروزی در انتخابات سوءاستفاده می‌کنند و به همین خاطر باید فردی بی‌طرفی عهده‌دار مدیریت فدراسیون تا زمان انتخابات باشد؛ اما واقعیت این است که رئیس فدراسیونی که ۴ سال با اعضای مجمع در ارتباط بوده دیگر به چند ماهی که از پایان دوره ریاستش تا زمان انتخابات فدراسیون است نیازی ندارد و اگر بخواهد لابی انجام دهد در ماه‌های پایانی دوره ریاستش انجام می‌دهد.

اما متاسفانه در حال حاضر شرایط به گونه‌ای شده که سرپرستان فدراسیون‌ها در همان مدت محدود که این سمت را در اختیار دارند اقداماتی انجام می‌دهند که آثار سوء این اقدامات تا سال‌ها گریبانگیر فدراسیون‌ها بوده است. بارها مشاهده شده که در دوره سرپرستی فدراسیون‌ها تغییرات اتوبوسی رخ داده و تعداد زیادی از مسئولان فدراسیون‌ها و حتی کادر فنی تیم‌های ملی از کار برکنار می‌شوند. تصور اینکه پس از پایان دوره سرپرستی و آغاز به کار رئیس جدید فدراسیون چه اتفاقاتی رخ می‌دهد چندان سخت نیست. ضمن اینکه این سرپرستان فدراسیون‌ها در هزینه کردن بودجه‌ای که باید برای یکسال هزینه شود هم بذل و بخشش می‌کنند و به این فکر نمی‌کنند که این بودجه را برای رئیس منتخب فدراسیون باقی بگذارد.

هر چند طبق اساسنامه جدید فدراسیون‌ها، قرار است انتخابات آنها در روز پایانی ریاست این فدراسیون‌ها برگزار شود؛ اما در همین چند انتخاباتی که با اساسنامه جدید برگزار شد باز هم سرپرستانی منصوب شدند که عمر سرپرستی آنها از یکی دو هفته تا چند ماه بوده است.

از همه این مسائل مهمتر، جهت‌گیری این سرپرستان فدراسیون له یا علیه برخی از کاندیداها است. در انتخابات تعدادی از فدراسیون‌ها این موضوع به صورت واضح دیده شده که سرپرستان فدراسیون‌ها چه اقداماتی برای اینکه افراد خاصی پیروز شوند انجام داده‌اند. همین موضوع شائبه مهندسی انتخابات را بیشتر کرده است.

انتتصاب سرپرستان فدراسیون‌ها معضلی است که از گذشته وجود داشته و ربطی به مسئولان فعلی ورزش کشور ندارد؛ اما انتظار می‌رود یک بار برای همیشه راه حلی برای این معضل در نظر گرفته شود؛ چرا که انتخاب سرپرستان فدراسیون‌ها هزینه زیادی برای ورزش کشور داشته است. البته وزارت ورزش با دستور حمید سجادی به دنبال برگزاری انتخابات پیش از پایان دوره ریییس فدراسیون است به نظر می رسد این کار با انتخابات فدراسیون تیر و کمان آغاز شود.