دو مورد از بزرگ‌ترین مشکلات زیست‌محیطی بشریت، انبوه زباله‌های پلاستیکی غیرقابل استفاده و حجم زیادی از گاز دی اکسید کربن است که در جو منتشر می‌شود. حال فرآیند جدیدی از اولی برای به دام انداختن و از بین بردن دومی استفاده می کند.
این روش که در حال حاضر توسط تیمی در دانشگاه رایس ابداع شده، تغییری در فرآیند بازیافت پلاستیک موجود بر پایه پیرولیز است. پیرولیز مبتنی بر تجزیه حرارتی مواد در دماهای بالا در یک محیط غیرفعال از نظر شیمیایی است.
این روش با آسیاب شدن ضایعات پلاستیکی به صورت پودر آغاز می‌شود، سپس مواد آسیاب شده با استات پتاسیم مخلوط می‌شود و سپس ترکیب نهایی در دمای ۶۰۰ درجه سانتیگراد به مدت ۴۵ دقیقه حرارت داده می‌شود. انجام این کار، پودر پلاستیک را به ذرات جاذب و دارای منافذ نانومقیاس تبدیل می‌کند که برای به دام انداختن مولکول‌های دی اکسید کربن موجود در هوا بسیار مؤثر است.
هر ذره می تواند در دمای اتاق به طور نامحدود حداکثر ۱۸ درصد از وزن خود را برای ذخیره سازی دی اکسیدکربن به کار بگیرد. با این حال، هنگامی که ذرات مذکور تا حدود ۷۵ درجه سانتیگراد گرم می شوند، دی اکسید کربن به دام افتاده را آزاد می کنند که از این روش می توان برای تولید محصولاتی مانند سوخت یا مصالح ساختمانی استفاده کرد. سپس ذره جاذب را می توان دوباره مورد استفاده قرار داد، زیرا تقریباً ۹۰ درصد منافذ آن با آزاد شدن دی اکسیدکربن دوباره باز می شوند.
در ابتدای تولید این ذرات یک محصول جانبی مومی شکل نیز تولید می شود که می تواند در شوینده ها یا روان کننده ها استفاده شود. مهمتر از همه آن است که در حالی که بازیافت پلاستیک های رایج مانند پلی پروپیلن یا پلی اتیلن با چگالی بالا و پایین معمولاً دشوار است، آنها برای تبدیل به ذرات جذب کننده دی اکسیدکربن ایده آل هستند.
دانشمندان تخمین می زنند که هزینه استفاده از این روش حدود ۲۱ دلار آمریکا به ازای هر تن دی اکسیدکربن است که رقم اندکی محسوب می شود. در فرایندهای رقیب از ترکیباتی به نام آمینه‌ها برای حذف دی اکسیدکربن از جریان‌های گاز طبیعی استفاده می‌شود که استفاده از آنها ۸۰ تا ۱۶۰ دلار در هر تن هزینه دارد.
