80درصد ظرفیت "پتروایران" خالی است/براحتی تحریم‌ها را دور زدیم
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، داستان تاسیس و ادامه فعالیت شرکتهای بزرگ پیمانکار توسعه میادین نفت و گاز ایرانی در صنعت نفت که از تاسیس شرکتهای پیمانکاری زیر مجموعه شرکت ملی نفت یعنی پتروایران و پتروپارس آغاز شد، داستان پیچیده، پر فراز و نشیب و بعضا دردناکی در صنعت نفت ایران است.
این شرکت‌ها برای تبدیل شدن به GC ها یا پیمانکاران عمومی بزرگ که در اغلب نقاط دنیا پروژه‌های بزرگ را راهبری، مدیریت و اجرا می‌کنند تشکیل شدند اما عملا در موارد بسیاری، اجرای پروژه‌هایی که شرکتهای خارجی به دلیل سختی و پیچیدگی حاضر به انجام آن نبودند حتی با شرایطی سخت‌تر از شرایط خارجی‌ها به این شرکت‌ها تکلیف می‌شد. در این باره پتروپارس بخت بلندتری از پتروایران داشت و عملا با شرایط بهتر و واقع بینانه‌تری صاحب قرارداد توسعه میادین گازی شد.
در عین حال با توجه به عدم درک نقش پیمانکار عمومی توسعه‌دهنده میادین، قراردادهایی که با پیمانکاران تازه وارد به این بخش به خصوص پیمانکاران وابسته به بانک‌ها بسته شد علاوه بر کم رنگ کردن نقش این دو پیمانکار تخصصی، ضررهای قابل توجهی نیز در قالب تاخیر‌های متعدد در بهره‌برداری از میادین مشترک و غیرمشترک متوجه منافع ملی شد. مثال میدان گازی کیش در این باره به اندازه کافی گویاست. چنانکه شرکت وابسته به بانک ملت که از مدیران ارشد سابق شرکت متن تشکیل شده بود، پتروپارس با تجربه را کنار گذاشت تا به دلیل ناتوانی این مدیران که سابقه نفتی مشخصی نیز داشتند، عملا توسعه میدان نیز متوقف شده و پروژه از آنها گرفته شود.
این نکته نیز قابل ذکر است که پیمانکارانی که امروز از آنها به عنوان پیمانکاران موفق صنعت نفت به خصوص در حوزه ساخت تاسیسات فراساحل یاد می‌شود اغلب به خرج اعتبار همین پیمانکاران دولتی توسعه‌دهنده میادین از جمله پترو ایران تجربه اندوخته و راه را برای موفقیت خود هموار کرده‌اند. اگر امروز شرکتی مانند پترو ایران با وجود توانایی‌ها و در اختیار داشتن نیروی انسانی متخصص و کارآمد و همچنین تسلط بر رویه‌های پیچیده توسعه میادین به دلایل مختلف مورد بی توجهی قرار گرفته و متهم می‌شود، اما عملا آبروی این شرکت خرج شرکتهای تازه تاسیسی شد که پس از خراب کردن پروژه‌های پتروایران و تحمیل هزینه‌های سنگین به این شرکت، به کار مسلط شده و در مسیر توسعه فعالیتها گام برداشتند. صدرا، صف و تاسیسات دریایی از جمله مشهورترین این شرکت‌ها هستند. خط لوله مشهور سلمان به سیری که همواره از جمله نقاط منفی مهم کارنامه پترو ایران و حتی صنعت نفت به شمار می‌رود، توسط شرکت تاسیسات دریایی که امروز بزرگترین سازنده و نصاب تجهیزات و تاسیسات فراساحل کشور محسوب می‌شود، اجرا شد. در مورد دیگر پیمانکاران دست دوم صنعت نفت نیز مثال های مشابهی قابل ذکر است.
ضررهای این پیمانکاران و ضربه‌ای که به اعتبار پتروایران از این طریق وارد شد مطلبی است که سعید حافظی، مدیرعامل جوان و تازه وارد پترو ایران نیز به صورت بسیار سطحی و گذرا در طول مصاحبه با ما به آن اشاره کرد. با حافظی در حاشیه هفدهمین نمایشگاه نفت به گفت‌وگو نشستیم. وی که از آذرماه سال گذشته بر صندلی یکی از پیران کهنه‌کار صنعت نفت ایران یعنی سید علی بهشتیان تکیه زده، فوق لیسانس مهندسی نفت را از یک دانشگاه اسکاتلندی دریافت کرده و در لباس کارفرما، اجرای طرح‌های توسعه میادین بند کرخه، مسجد سلیمان و یادآوران را بر عهده داشته است. آنچه می‌خوانید اولین گفت‌وگوی رسانه‌ای مدیرعامل جدید پترو ایران است که به تازگی از فضای کارفرمایی پا به عرصه پیمانکاری گذاشته است.
فارس: آقای حافظی، شما از بخش کارفرمایی به بخش پیمانکاری آمده‌اید. چه تفاوتی بین این دو دیدگاه می‌بینید؟ پتروایران به عنوان یک پیمانکار با مشکلاتی مواجه بوده است. از دید یک کارفرما چطور میتوان به این مشکلات نگاه کرد.
حافظی: به طور کلی باید تاکید کنم که لازمه رسیدن به اهداف تعیین شده در پروژه ها داشتن پیمانکار قوی، کارفرمای قوی و مشاور قوی است .میباشد.
در دهه 70 خورشیدی تصمیم گرفته شد مخازن کشور به صورت یکپارچه توسعه داده شوند. برای نگهداشت یا بعضا افزایش تولید نفت و گاز نیازمند توسعه میادین هستیم. در توسعه میادین 3 فعالیت اصلی وجود دارد.
حلقه اول شامل مطالعات میدان ، حفاری چاه‌ها و خطوط لوله جریانی میباشد. حلقه دوم موضوع فرآورش بوده که شامل احداث واحدهای بهره‌برداری و نمک‌زدایی است.حلقه سوم نیز خطوط انتقال اصلی نفت و گاز به مبادی ذیربط است. در بحث توسعه میادین با داشتن یک طرح جامع توسعه میدان به صورت یکپارچه، هر 3 حلقه باید مورد توجه قرار گیرد.
در دهه 70 برخی از شرکتهای قوی خارجی مانند شل، توتال و انی وارد این فعالیتها شدند. و در آن زمان تصمیم گرفته شد که با تاسیس شرکتهای توسعه پترو ایران و پترو پارس چنین ساختارهایی در ایران نیز ایجاد شود. بر این اساس ابتدا پترو ایران و سپس پتروپارس با این هدف تأسیس شدند که بتوانند نقش شرکتهای توسعه دهنده میادین یا Developer را بازی کنند. پیمانکار توسعه دهنده‌ای که به نیابت از شرکت ملی نفت این کار را انجام میدهد.
در حال حاضر با توجه به تجربیات حاصل شده در شرکت توسعه پترو ایران طی بیش از یک دهه فعالیت، امکان انجام توسعه میادین نفت و گاز کشور با بکارگیری مدیریت پروژه بر اساس معیارهای بین الملی و جود دارد . بدون شک با انجام یک مدیریت پروژه قابل قبول، امکان رسیدن به اهداف تعیین شده در طرح جامع توسعه میدان در یک برنامه زمانبندی مشخص و با یک هزینه قابل قبول میسر خواهد بود.
در حال حاضر در پترو ایران 3 پروژه داریم که هدف ما پایان دادن به این 3 پروژه تا پایان سال 91 است. لایه نفتی پارس جنوبی را داریم که یکی از طرح‌های مهم ملی و مورد پی‌گیری و تاکید مقام معظم رهبری است.بخش رو سازه ( Topside) این پروژه توسط یکی از پیمانکاران ایرانی در بندرعباس در حال ساخت است که براساس برنامه زمانبندی در تیرماه باید تکمیل و برای نصب به محل مورد نظر منتقل گردد.
برای تعمیر و تکمیل چاه‌های موجود نیاز به یک دکل حفاری در طرح توسعه لایه نفتی داریم که خوشبختانه با زحماتی که در پترو ایران کشیده شد با نیت جبران عقب ماندگی در توسعه لایه نفتی پارسی جنوبی، این دکل تامین شد و طی مدت زمان 4 الی 6 هفته آینده با استقرار آن آماده آغاز عملیات تعمیر چاه‌ها خواهیم بود.
فارس: تعمیر چاه‌ها چه میزان زمان می‌بردحافظی: براساس برنامه زمانبندی، 7 ماه زمان می‌برد. اما معمولا در تعمیرات مسائل پیش‌بینی نشده نیز وجود دارد.
فارس: وضعیت کشتی FPSO چه شد؟
حافظی: پی گیری تأمین FPSO جزء مسئولیتهای شرکت نفت و گاز پارس بوده که شرکت توسعه پترو ایران نیز در کنار کارفرما تمامی تلاش و همکاریهای لازم را انجام میدهد.
فارس: مشکل تأمین مالی کشتی FPSO حل شد؟ دکل لایه نفتی توسط خود پترو ایران تامین شده؟
حافظی: بله. دکل را پترو ایران تامین کرده است. برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران نیز تأمین مالی برای تامین FPSO را از منابع داخلی نفت تقبل کرده است.
فارس: دو پروژه دیگر چیست؟
حافظی: پروژه فروزان را داریم که مسئولیت ساخت دو جکت و احداث خطوط لوله جریانی -دریایی برعهده ما است. در حال حاضر احداث خطوط لوله جریانی به پایان رسیده است. حمل جکت اصلی طی طی روز جاری آغاز و این جکت تا نیمه اردیبهشت ماه برای نصب به دریا منتقل می‌شود . جکت دوم که کاربری آن به سکونت کارکنان اختصاص دارد تا مرداد ماه سال جاری به اتمام خواهد رسید.
در این پروژه تا دی ماه امسال بخشی که باقیمانده و مسئولیت آن با پترو ایران است به پایان می‌رسد. برای ساخت رو سازه (Topeside) نیز شرکت ملی نفت فلات قاره در حال نهایی کردن قرارداد با شرکت تاسیسات دریایی است.
فارس: ظاهرا نفت فلات قاره به پیمانکاران خود به خصوص تأسیسات دریایی به موقع منابع مالی را پرداخت نمی‌کند و به همین دلیل تاسیسات دریایی چند بار تهدید کرده که پروژه‌های فلات قاره را متوقف می‌کند. فروزان شامل چنین مشکلی نمی‌شود؟
حافظی: تأسیسات دریایی در فروزان با ما طرف حساب است. در خصوص سایر پروژه‌ها اطلاعی ندارم. ما نیز از طرف شرکت نفت فلات قاره مشکل پرداختی تاکنون نداشته‌ایم.
فارس: پروژه سوم چیست؟
حافظی:احداث خط لوله سیری به عسلویه بطول تقریبی 300 کیلومتر که هم اکنون با پیشرفت 98 درصد در دست اجراء است. این خط نیز در مرداد یا شهریور ماه قابل تحویل به کارفرما است .
به هر ترتیب این 3 پروژه را تا پایان سال باید تحویل دهیم.
*در بومی سازی مدیریت توسعه میادین اولیم/در انتقال ارز مشکلی نداریم
فارس: در حال حاضر ظرفیت فعالیت بیشتری نیز در اختیار دارید؟ مانع اصلی فعالیت پتر و ایران چیست؟
حافظی: ما به جرأت می‌توانیم بگوییم در بومی‌سازی مدیریت توسعه میادین در حوزه فلات قاره ( offshore ) و نیز در خشکی در کشور مهمترین گام‌ها برداشته‌ایم و در این زمینه پترو ایران رتبه اول یا دوم را در اختیار دارد. بالغ بر 300 نفر پرسنل در شرکت توسعه پترو ایران مشغول بکار می‌باشند که از میان آنها 155 نفر کارشناس ، 25 نفر فوق لیسانس و 8 نفر دکترا در رشته های مختلف تخصصی هستند.
شرکت توسعه پترو ایران هم اکنون دارای شرکت های زیر مجموعه حفاری و شرکت بازرگانی بوده و خوشبختانه منابع خوبی در سفارش کالا و بستن قراردادها نیز در اختیار دارد. در زمینه مسائل مالی نیز ما باتدابیر اندیشیده شده به راحتی توانایی شکستن تحریم‌ها را در اختیار داریم چنانکه تاکنون نه در انتقال ارز و نه در خرید تجهیزات هیچ مشکلی نداشته‌ایم.
در حال حاضر با توجه به نیاز مبرم کشور به توسعه میادین نفت و گاز خصوصا میادین مشترک با کشور های همسایه و ظرفیتهای خالی شرکت توسعه پترو ایران لازم است با بکارگیری از خدمات این شرکت در توسعه میادین برنامه شده، نسبت به تلاش برای جبران تاخیرات حادث شده اقدام گردد.
فارس: بعضی پروژه‌های پترو ایران به دلیل مشکلات مالی یا قراردادی تقریبا متوقف شد که جفیر از آن جمله است. شرکت ملی نفت می‌گوید ادامه توسعه جفیر را به پترو ایران می‌سپارد. تولید زود هنگام از جفیر نیز به دلیل عدم رعایت برخی موارد فنی در طرح جامع توسعه میدان فوق الذکر، به درستی و به طور کامل محقق نشد. پترو ایران برای ادامه این پروژه برنامه‌ای دارد؟
حافظی: آن مشکل حل شد. قرار بود جفیر به وسیله شرکت بلپارس که از مشارکت پترو ایران و بلاروس نفت تشکیل شده بود توسعه یابد. برای جفیر یک فاز زود هنگام و یک فاز اول تعریف شده بود. هدف فاز زود هنگام تولید 3600 بشکه در روز و هدف فاز اول تولید 15 هزار بشکه در روز بود.
در جریان این پروژه اختلافاتی رخ داد که باید برطرف می‌شد. با توجه به عدم تایید مرحله تولید زود هنگام توسط کارفرما در شهریور ماه 1389 توسعه میدان جفیر در همان مرحله متوقف شد.
خوشبختانه با توجه به دید مثبت کارفرما و رفع مشکلات قبلی در حال حاضر امکان توسعه میدان جفیر توسط شرکت توسعه پترو ایران فراهم شده و انشاء الله بزودی فعالیتهای مرتبط با توسعه این میدان شروع خواهد شد.
فارس: بلاروس نفت مطالبات مالی خود از محل اجرای پروژه زود هنگام جفیر را دریافت کرد؟
حافظی: شرکت بلاروس نفت در حال حاضر مطالباتی در اجرای این پروژه ندارد. بر اساس تصمیم کارفرما تنها هزینه های مستقیم مرتبط با تولید زودهنگام پرداخت خواهد شد.
فارس: تأمین مالی فاز اول باز هم برعهده شرکت ملی نفت ایران خواهد بود؟
حافظی: بله
فارس: چه میزان سرمایه‌گذاری پیش‌بینی شده؟
حافظی: برآورد ما تقریبا یک میلیارد دلار است اما این قراردادها سقف باز یا ( OPEN CAPEX) هستند که براساس نتایج مناقصات سقف آن تعیین می‌شود.
فارس: این قرارداد از نوعی است که برای آن حداکثری از افزایش هزینه پیش‌بینی شده ؟ چون در قراردادهای نسل دومopen capex تنها اجازه افزایش 25 درصدی داده می‌شود.
حافظی: نه سقفی وجود ندارد و قرارداد جز و نسل اول قراردادهای open capex است که سقفی برای آنها در نظر گرفته نشده است.
فارس: میزان تولید چقدر پیش‌بینی شده؟
حافظی: 15 هزار بشکه برای لایه ایلام، البته یک لایه فهلیان نیز در این میدان وجود دارد که امیدواریم از آن لایه نیز بتواند برداشت قابل ملاحظه‌ای انجام شود. البته هدف فاز اول توسعه لایه ایلام است و بر اساس نتایج فاز اول، لایه فهلیان نیز توصیف می‌شود تا بعدا برای توسعه آن اقدام شود.
*80 درصد از ظرفیت پترو ایران خالی است
فارس: به جز این موارد پروژه دیگری در اختیار دارید؟
حافظی: متأسفانه در حال حاضر نه. الان به جرأت می‌توانیم بگوییم 80درصد از ظرفیت پتروایران خالی است و ما با استفاده از نیروهای متخصص ایرانی موجود در پتروایران قابلیت انجام بیش از 4 برابر پروژه‌های جاری را داریم. در پتروایران می‌توانیم همزمان خود را برای اجرای 5 پروژه بزرگ تجهیز کنیم. پروژه‌های جاری ما مجموعا حداکثر در حد تنها یکی از چنین پروژه‌هایی است.
و در واقع الان 3 پروژه‌ای که در اختیار داریم روی هم رفته یک پروژه محسوب می‌شود. زمانی پتروایران توسعه فروزان، هنگام، اسفندیار، سلمان و آزادگان را برعهده داشت. ظرفیت حاضر به کار ما بر اساس توان ما برای اجرای هم زمان این پروژه‌ها است. امیدواریم در سال 91 با گرفتن 2 یا 3 پروژه فعالیت جدی به شرکت پتروایران بازگردد. دغدغه شرکت پتروایران در اختیار نداشتن فرصت لازم برای انجام کار و استفاده مناسب از توانمندی‌هایش میباشد .
*با پیمانکاری که پروژه را با 3 برابر قیمت و زمان اعلام شده انجام میدهد چه کنیم؟
فارس: پتروایران به عنوان یک پیمانکار دولتی با کارفرمای خود یعنی شرکت ملی نفت در طول زمان ارتباط سازنده‌ای نداشته است. از این جهت که در بسیاری موارد پروژه‌هایی به پتروایران با شرایط بسیار سخت تحمیل می‌شده است که به عنوان نمونه به قراردادهای لایه نفتی پارس جنوبی و سلمان میتوان اشاره کرد. برای اصلاح این رابطه چه باید کرد؟ در عین حال در کنار پتروایران، پتروپارس نیز به عنوان خواهر گازی پتروایران ایجاد شد که به هر حال ظاهرا در گرفتن و اجرای پروژه‌ها از پتروایران موفق‌تر است و حتی گاهی بیش از ظرفیت خود پروژه می‌گیرد. بر پتروایران چه گذشته است که نتوانسته در جایگاه خود به عنوان یک پیمانکار موفق قرار بگیرد؟ ما برای آینده صنعت نفت به روند نیاز داریم و طبعا با تجربه‌ها و رویه‌های شخصی نمی‌توان آینده صنعت نفت را اداره کرد.
حافظی: یکی از دلایلی که شاید از آن به بهانه تعبیر شود مطرح شدن بحث خصوصی‌سازی پتروایران و فضای بوجود آمده در اثر آن بود اما من نمی‌پذیرم که به دلیل قرار گرفتن در فرآیند خصوصی‌سازی به شرکتی دیگر پروژه جدیدی داده نشود.
شاید یکی از تفاوت های پتروایران و پتروپارس خوش شانسی پتروپارس در شروع فعالیت در میادین جدید و تازه اکتشاف یافته (Green Field) بوده است. در حالی که پتروایران در میادین قدیمی و عملیاتی (Brown Field) که از پیچیدگی و مشکلات خاص خود برخوردار بوده است آغاز به کار کرد. عملا پروژه‌هایی که خارجی ها حاضر به اجرای آن نبودند به پتروایران واگذار شد و پتروایران مکلف به انجام آنها شد.
بدشانسی دیگر پتروایران ماجرای خط لوله سلمان به سیری و مشکلات آن بود.
فارس: تصور می‌کنم پروژه خط لوله سلمان به سیری از مرحله بدشانسی هم عبور کرد...
حافظی: این پروژه بزرگترین بدشانسی ما بود. در عین حال قیمت‌های پایین، پروژه‌های تکلیفی و زمانبندی‌های غیر واقعی بسیار کوتاه و غیر قابل دسترس از جمله مشکلات اصلی این شرکت در طول زمان و اجرای برخی پروژه‌های گذشته محسوب می‌شود.
به علاوه وقتی شما به عنوان کارفرما با یک پیمانکار داخلی کار می‌کنی و یک EPC به ارزش 180 میلیون دلار به آن واگذار می‌کنی اما کار نهایتا با 500 میلیون دلار و با فاصله زیاد از زمانبندی جمع می‌شود، چه باید کرد؟ من اگر قوی‌‌ترین کارفرما باشم زمانی که پیمانکار تا این حد ضعیف عمل می‌کند چه باید بکنم؟ چه روشی برای برخورد یا تعامل با این پیمانکار وجود دارد؟ پیمانکاری که در آن شرایط آلترناتیوی هم برای جایگزینی آن وجود نداشته است.
فارس: قطعا در شرایطی که تعداد شرکتهای فعال بسیار محدود است تغییر پیمانکار هم عملا به سختی ممکن است...
حافظی: بخش دریایی صنعت نفت پیچیدگی خاص خود را دارد اما امروز میتوان از این ظرفیت استفاده کرد. تأکید می‌کنم که پتروایران امروز مانند اسب زین شده‌ای است که شرکت ملی نفت می‌تواند در توسعه میادین از آن به بهترین شکل بهره ببرد.
فارس: ظاهرا قرار است قراردادی برای میدان چشمه خوش به پتروایران داده شده شود؟
حافظی: ما الان در حال مذاکره روی میادین جدیدی در حوزه خشکی هستیم. پیشنهاداتی را نیز برای توسعه چند میدان ارائه کرده‌ایم.
فارس: کدام میادین؟
حافظی: به عنوان نمونه، فاز دوم پروژه مسجد سلیمان، من در فاز اول پروژه افزایش تولید مسجد سلیمان حضور داشتم پیشنهاد ما درباره فاز دوم است.
*مسجد سلیمان و بازیابی تولید نفت از قدیمی‌ترین میدان خاورمیانه
فارس: تصور می‌کنم کاری که روی مسجد سلیمان انجام شد برای آینده برداشت صیانتی و حداکثری از میادین یک پایلوت یا مطلع قابل توجه است. اینطور نیست؟
حافظی: پروژه مسجدسلیمان مظلوم واقع شد. به جرأت می‌‌توانم بگویم این پروژه یکی از شاهکارهای وزارت نفت بود. چرا که توسعه و افزایش تولید از قدیمی‌ترین میدان کشف شده در خاورمیانه که خاتمه امکان افزایش برداشت از آن اعلام شده بود و برخی از کارشناسان داخلی نیز دیگر امید به ادامه برداشت از آن نداشتند، طی سال گذشته به پایان رسید . تولید بسیار خوبی از این میدان در حاضر انجام می‌گردد.
در واقع بعضی دیگر از همین کارشناسان داخلی، ریسک انجام این کار را پذیرفتند و توسعه این میدان را رقم زدند. 60 سال پیش تولید نفت مسجد سلیمان 130 هزار بشکه نفت در روز بود که قبل از اجرای پروژه برداشت از این میدان به 2300 بشکه نفت در روز رسیده بود. در فاز اول ما 25 هزار بشکه در روز از این میدان نفت تولید کردیم. آن هم تنها از 25 درصد محدوده مخزن. این مسئله نشان میدهد در آینده میتوان از این میدان نفت بیشتری تولید کرد.
امروز در دنیا، به دلیل کم شدن نرخ اکتشاف میادین جدید به افزایش بازیافت از میادین قدیمی بازگشته‌اند. شرکت ملی نفت نیز به قدیمی‌ترین میدان خاورمیانه بازگشت و به نتایج خیلی خوبی رسید، لیکن تاکنون آنچنانکه میبایست این موضوع رسانه‌ای نشده است.
در سایر میادین مشابه میدان مسجدسلیمان مانند میدان زیلایی نیز امکان اجرای پروژه مشابه وجود دارد. شرکت توسعه پترو ایران در خصوص شروع فعالیتهای مرتبط با توسعه میدان زیلایی نیز اعلام آمادگی نموده است. در حال حاضر تولید از این میدان 22 هزار بشکه در روز است که ما می‌توانیم برای افزایش 25 هزار بشکه‌ای علاوه بر تولید فعلی برنامه‌ای ارائه کنیم.
فارس: طرح شما برای مسجد سلیمان، تولید را چه میزان افزایش میدهد؟
حافظی: از 300 حلقه چاهی که در بیش از یکصد سال تولید از میدان مسجدسلیمان حفر شده است بیش از 100 چاه به نفت نرسید. این مسئله نشان میدهد این میدان از یکنواختی خوبی برخوردار نمی باشد. در منطقه‌ای که برای توسعه جدید در نظر گرفته‌ایم نیز 3 تا 4 حلقه چاه حفر می‌کنیم که اگر جواب داد برای فاز دوم و اضافه تولید 25 هزار بشکه‌ای اقدام خواهیم کرد.
شرکت توسعه پترو ایران در حال حاضر آمادگی انجام پروژه های حفاری در قالب EPDSF نیز مبیاشد که در این‌خصوص نیز پیشنهاداتی به شرکت ملی نفت ایران ارائه شده است.
فارس: می‌توانید فاینانس را تأمین کنید؟
حافظی: درخصوص تامین مالی و فاینانس پروژه های پیشنهادی این شرکت در حال حاضر مشکل خاصی وجود ندارد. اگر ما این پروژه‌ها را بگیریم چند دکل خشکی را نیز خریداری خواهیم کرد. در پایان این پروژه علاوه بر افزایش تولید نفت، برای بخش حفاری کشور ظرفیت‌سازی خواهد شد. البته اقداماتی برای تامین منابع از مسیرهای جدید را هم در دستور کار داریم.
فارس: کجا می‌خواستید چنین پروژه‌ای دریافت کنید؟
حافظی: در یکی از مناطق خشکی مناقصه‌ای برای حفر تعدادی حلقه چاه برگزار شده است که ما پیشنهاد کردیم حفر این چاه‌ها را با به صورت EPDF به ما واگذار کنند.
کار برای انجام دادن وجود دارد. زیرساخت‌ها و توان انجام نیز وجود دارد. بزرگترین دست‌آورد شرکت‌هایی مانند پتروایران بومی کردن دانش مدیریت پروژه به صورت یکپارچه است. امیدوارم شرکت‌هایی که از بیرون صنعت نفت وارد شده و پروژه گرفته‌اند مانند شرکتهای وابسته به بانک‌ها و مؤسسات مالی روزی به سطح دانش فنی و مدیریت پروژه شرکت‌هایی مانند پتروایران و پتروپارس برسند. اما اگر پتروایران امروز به اینجا رسیده است برای آن هزینه شده است و نباید به دنبال تکرار مکرر انجام این هزینه‌ها در تجربه‌های جدید و از نو باشیم. توسعه ظرفیت کار و ورود شرکتهای جدید می‌تواند در سایه استفاده از توان و ظرفیت شرکت‌هایی انجام شود که قبلا برای ایجاد، شکل‌گیری و توانمندسازی آنها هزینه‌های جدی صورت گرفته است و امروز این شرکت‌ها از سوابقی در اجرای پروژه‌های ملی در سطح کلان برخوردارند
فارس: چرا بانک‌ها به جای گرفتن پروژه و احتمالا رها کردن آن پشت سر پیمانکاران با تجربه قرار نمی‌گیرند؟
حافظی: این موضوعی است که باعث تعجب بنده نیز می‌شود و برای من هم چنین سوالی وجود دارد. وقتی یک ظرفیت آماده و یک اسب زین شده وجود دارد چرا نباید از آن استفاده شود. در حال حاضر پروژه های زیادی به انعقاد قرارداد رسیده است. امیدوارم با انعقاد قراردادهای صورت گرفته رسیدن به اهداف کلان کشور محقق شده و فعالیتهای مرتبط با این قراردادها شروع و موجب رسیدن به اهداف گردند.
