برای این منظور محققان این فناوری را روی یک گیاه گوشتخوار «ونوس فلای ترپ» نشان داده اند.
اعصاب مصنوعی جدید براساس نسخهای ساخته شده اند که تیم قبلاً آن را توسعه داده بود. نسخه پیشین دارای مدارهای الکتروشیمیایی بود که روی یک ورقه پلاستیکی نازک چاپ شده بودند.
از آنجا که این مواد از پلیمری ساخته شده بودند که قادر به رسانایی یونهای مثبت و منفی است، مدارهای مذکور مبنایی برای ایجاد ترانزیستورها به وجود آوردند.
در تحقیق جدید، محققان ترانزیستورهای موجود را ارتقا دادند و با استفاده از آنها اعصاب و سیناپسهای مصنوعی ساختند و در سیستمهای زیستی آنها را به یکدیگر مرتبط کردند.
ترانزیستورها پس از ردیابی غلظت خاصی از یونهایی با بار الکتریکی خاص تغییر میکنند و سیگنالی میفرستند که توسط نورونهای دیگر ردیابی میشود. از آن مهمتر اعصاب زیست شناختی نیز با همین سیگنالهای یونی فعالیت میکنند. به عبارت دیگر سلولهای اعصاب طبیعی و مصنوعی را میتوان به یکدیگر متصل کرد.
چی یوان یانگ مؤلف این پژوهش میگوید: ما اعصابی مبتنی بر یون توسعه داده ایم که مشابه اعصاب بدن انسان است و میتوان آنها را در سیستمهای زیستی به یکدیگر مرتبط کرد. نیمه رساناهای طبیعی مزایای فراوانی دارند. آنها زیست سازگار، زیست تجزیه پذیر، نرم و شکل پذیر هستند. این اعصاب مصنوعی برای فعال شدن نیازمند ولتاژ پایین هستند و برای گیاهان و مهره داران کاملاً بی خطر هستند.
محققان برای نمایش سیستم جدید، اعصاب مصنوعی را در یک گیاه گوشتخوار قرار دادند. پالس های الکتریکی اعصاب مصنوعی به اندازهای قدرتمند بودند که فک گیاه مذکور بسته شد. قدرت پالس الکتریکی ۰.۶ ولت بود و به گیاه آسیب نرساند.
این تحقیق در ژورنال Nature Commnications منتشر شده است.