«بنجامین لبوول»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کلمبیا نیویورک، می‌گوید: «بیماری سلیاک با افزایش خطر ابتلاء به انواع سرطان مرتبط است و ما معتقدیم که به دلیل التهاب طولانی مدتی است که به خاطر گلوتن ایجاد می‌شود.»
مطالعات قبلی بیماری سلیاک را با بدخیمی‌های گوارشی مانند آدنوکارسینوم روده کوچک و لنفوم مرتبط می‌دانستند.
محققان دریافتند که خطر ابتلاء به آدنوکارسینوم و آدنوم روده کوچک در افراد مبتلا به بیماری سلیاک در مقایسه با افراد بدون این بیماری به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
لبوول در ادامه می‌افزاید: «ما از مطالعات قبلی دریافتیم که افراد مبتلا به بیماری سلیاک در معرض افزایش خطر ابتلاء به سرطان‌های خاص هستند، اما مطالعات محدودی در مورد این خطر در بیماری سلیاک در قرن ۲۱ انجام شده است. ما قصد داشتیم تعیین کنیم که آیا هنوز خطر ابتلاء به سرطان در این دوره مدرن وجود دارد یا خیر، و متوجه شدیم که هنوز خطر وجود دارد، اما این افزایش اندک است و پس از یک سال اول پس از تشخیص بیماری سلیاک کاهش می‌یابد.»
این مطالعه سراسری در سوئد شامل ۴۷۲۴۱ بیمار مبتلا به بیماری سلیاک با میانگین سنی ۲۴ سال بود که از این تعداد ۶۴ درصد از سال ۲۰۰۰ تشخیص داده شده بودند. پس از یک پیگیری متوسط ۱۱.۵ ساله، خطر ابتلاء به سرطان در بیماران مبتلا به بیماری سلیاک در مقایسه با گروه کنترل، ۱.۱۱ برابر افزایش یافته بود. بیشتر موارد ابتلاء به سرطان، مربوط به سرطان دستگاه گوارش و هماتولوژیک بود.
خطر کلی سرطان در سال اول پس از تشخیص بیماری سلیاک افزایش یافت اما نه پس از آن.
لبوول می‌گوید: «به نظر می‌رسد که افزایش خطر ابتلاء به سرطان در افراد مبتلا به بیماری سلیاک با گذشت زمان کاهش می‌یابد که ممکن است به تأثیر مفید رژیم غذایی بدون گلوتن در درازمدت مرتبط باشد».
