مقاومت به انسولین یک اختلال متابولیسم است که قبل از پیش دیابت ایجاد می‌شود. در صورت عدم کنترل، پیش دیابت می‌تواند به دیابت نوع ۲ تبدیل شود.
مقاومت به انسولین زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌ها به طور مؤثر به انسولین پاسخ نمی‌دهند و توانایی آنها برای دریافت گلوکز از خون کاهش می‌یابد.
کربوهیدرات‌ها مولکول‌های قند پیچیده‌ای هستند که افراد از طریق رژیم غذایی خود مصرف می‌کنند. بدن این قندها را به قندهای "ساده" در خون ما، یعنی گلوکز، تبدیل می‌کند.
انسولین هورمونی است که به رساندن گلوکز از خون به سلول‌ها کمک می‌کند. سپس سلول‌ها گلوکز را به یک مولکول ذخیره کننده انرژی به نام ATP تبدیل می‌کنند.
اگر سلول‌ها به انسولین مقاوم باشند، گلوکز در جریان خون باقی می‌ماند و باعث ایجاد وضعیتی به نام هیپرگلیسمی یعنی افزایش قند خون می‌شود. پزشکان این شرایط را پیش زمینه ابتلاء به دیابت نوع ۲ می‌دانند.
تحقیقات جدید که تأیید می‌کرد نور یک نشانه محیطی مهم است که ریتم‌های شبانه روزی بدن را کنترل می‌کند.
محققان به این نتیجه رسیدند که زمان قرار گرفتن در معرض نور می‌تواند بر مدیریت گلوکز و چربی‌ها، مصرف انرژی و حتی تنظیم دما در افراد مقاوم به انسولین تأثیر بگذارد.
