«اگر چه مدیران فدراسیون فوتبال مدام از صعود مقتدرانه تیم ملی به جام جهانی می‌گویند و آن را سریع‌ترین و ارزان‌ترین صعود تاریخ فوتبال ایران می‌دانند اما مخاطبان حرفه‌ای‌تر می‌دانند که نقش فدراسیون در این دستاورد چندان پررنگ نبوده است. دراگان اسکوچیچ از سوی فدراسیون قبلی به عنوان سرمربی تیم ملی برگزیده شد؛ انتخابی از سر ناچاری، برای جبران خسارت مالی و فنی هنگفت به جا مانده از دوران مارک ویلموتس. خود کسانی که اسکوچیچ را انتخاب کردند هم خواب کسب این نتایج را از سوی مربی کروات نمی‌دیدند، اما او در ۱۴ مسابقه ۱۳ برد و یک مساوی به دست آورد تا موافق و مخالف چاره‌ای جز تحسین این مربی نداشته باشند. فدراسیون جدید که آمد، بعد از پایان مرحله پیش‌مقدماتی با لحنی تردیدآمیز در مورد آینده اسکوچیچ سخن گفت. هنوز به یاد داریم که آقایان می‌گفتند در مورد سرنوشت این مربی باید بررسی و تصمیم‌گیری شود. این فدراسیون هرگز آن قدر که سزاوار بود از کادر فنی تیم ملی حمایت نکرد و حتی همین امروز هم در مقابل خیل گمانه‌زنی‌ها یک جمله در مورد حضور قطعی اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی در مرحله نهایی جام جهانی سخن نمی‌گوید.
همه اینها را گفتیم تا یادآوری کنیم شریک خودخوانده موفقیت‌های امروز، آن‌قدرها هم در انجام تکالیفش موفق نبوده است. ما حتی در بحث تامین لباس، کمک‌داور ویدئویی و ... هم فوق‌العاده عقب هستیم. با این همه اگر قرار است فدراسیون بالاخره دستی بجنباند و در فاصله ۱۰ ماه مانده تا جام جهانی نقشی در حمایت از تیم ملی ایفا کند، مهم‌ترین کار باید این باشد که برای تیم ملی مسابقات دوستانه مهم و به‌دردبخور جور کند. فراهم‌کردن بازی‌های تدارکاتی خوب معمولا برای مدیران فوتبال ایران ساده نبوده و امروز شاید با شرایط تحریم و مشکلات بین‌المللی، این مساله دشوارتر هم شده باشد. با این همه اگر قرار است حضور آبرومندانه در جام جهانی داشته باشیم و در مسیر رویای میلیون‌ها ایرانی برای نخستین صعود از مرحله گروهی گام برداریم، قطعا لازم است که به هر قیمتی شده چند مسابقه خوب دوستانه از جمله با تیم‌های قدرتمند جهان داشته باشیم.
امروز دوست و دشمن از تیم دراگان اسکوچیچ تمجید می‌کنند اما در عین حال تمام آنها عقیده دارند این تیم نیاز به محک‌های جدیتری دارد تا معایبش به‌ویژه در فاز دفاعی آشکار و برطرف شود. حقیقت آن است که گروه ایران در انتخابی جام جهانی چندان دشوار نبود. ما اگر در این مسیر مثلا با استرالیا یا عربستان رودررو می‌شدیم، تصویر روشن‌تری از نقاط ضعف تیم‌مان به دست می‌آوردیم اما رقبایی مثل عراق، سوریه و لبنان آن‌قدرها نتوانستند تیم ملی را تحت فشار قرار بدهند. در نتیجه امروز نیاز داریم که این خلأ را با مسابقات دوستانه جدی برطرف کنیم. این مهم‌ترین وظیفه حمایتی فدراسیون از تیم ملی است. از همین امروز آستین بالا بزنید، برای کشورهای مختلف نامه بنویسید و چهار تا بازی خوب بگذارید؛ این طوری هم عیوب‌مان آشکار می‌شود و هم ملی‌پوشان اعتمادبه‌نفس بیشتری پیدا می‌کنند. اگر فدراسیون به هر دلیلی در انجام این مهم ناکام بماند، قطعا مقصر اصلی ناکامی احتمالی تیم ملی در جام جهانی قطر خواهد بود.»
دنیای اقتصاد
