بحث استفاده از کارت‌خوان‌ها برای شناسایی منابع مالیاتی را می‌توان به دو فاز و مرحله کلی تقسیم کرد. فاز اول آن، الزامی کردن استفاده صنف‌ها از کارت‌خوان است که این الزام، موجب وارد شدن جریان درآمدی آنها به درون حساب‌های بانکی و استفاده از اطلاعات حساب‌های بانکی می‌شود. فاز دوم هم استفاده از اطلاعات تراکنش‌های کارت‌خوان‌ها برای شناسایی بهتر جریان‌های درآمدی است.
این طرح درسال 92 شروع به بررسی شده و تا که شروع به کار کردن ان حدود 400 میلیارد تومان هزینه داشته که در حال حاضر هنوز هیچ برنامه و روش عملکرد درستی از این طرح گفته شده و این طرح ابهامات زیادی دارد و موارد زیادی در انها برسی نشده است که می خواهیم به ان بپردازیم
یکی از مواردی که همه دولت ها همیشه به ان تکیه داشته اند جیب مردم بوده و دهک های پایین همیشه بهترین مورد برای پر کردن جیب بودجه ایران بوده است این طرح از همان روز های اول روی مراکز کوچک که گردش مالی انها روی هم به اندازه یک پالایشگاه نبوده برنامه ریزی کرده است این اصناف اعم از
1. فروشندگان سازندگان و فروشندگان طلا و جواهر
2. آهن آلات
3. فروشندگان لوازم صوتی و تصویری
4. فروشندگان انواع رایانه و قطعات سخت افزاری
5. فروشندگان ماشین های اداری و لوازم و قطعات و تجهیزات مربوط به آنها
6. فروشندگان لوازم خانگی ( شامل برقی ، گازی و نفتی )
7. هتل و هتل آپارتمان
8. تالار پذیرایی، رستوران ها ، چلو کبابی ها و اغذیه فروشی ها
9. مشاوران املاک و مستغلات
10. داروخانه‌ها
که این مراکز در سال 92 در این سامانه عضو شده اند و مالیات انها در طول سال گذشته بشتر از 4000 میلیارد نبوده است که این عدد با مقایسه با بقیه اصناف اصلی کشور برابری نمی کند همه این اصناف هم با وجود کرونا دچار ضعف شدیدی شده اند و اجرای بدون برنامه ریزی این طرح تیر خلاصی در پیکر این گروه است . رکود سال های گذشته تاثیر زیادی برروی گروه های بعدی که در سال 93 به این لیست اضافه شده است هم گذشته و اجرای این طرح بر اساس محاسبات تاثیر 10تا 20 درصدی روی در یافتی مالیاتی این اصناف دارد که این در مقایسه با بنگاه های اقتصادی دیگر به شدت پایین است.
