شهرآورد بزرگ تهران، زمان مناسبی برای بازخوانی خاطرات پیشکسوتان، مربیان، داوران و هوادارانی است که این بازی را تجربه کردند. خاطراتی که ثبت آن می‌تواند گام بلندی در جهت ثبت تاریخ شفاهی فوتبال ایران باشد. بیان این خاطرات از زبان بزرگان استقلال و پرسپولیس، افزون بر آنکه برای هواداران جذابیت‌های لازم را خواهد داشت، می‌تواند لایه‌های پنهان دربی‌های گذشته را برای نسل جدید مورد واکاوی قرار دهد.
محمد پنجعلی یکی از بزرگان فوتبال ایران است که شهرآورد تهران را در کسوت‌های مختلف تجربه کرده است. او هم به عنوان هوادار در سکوها حاضر بوده و هم به عنوان بازیکن در زمین برای برد تیم محبوبش تلاش کرده است. وی در برهه‌ای نیز در کادر فنی حضور داشته است.
وی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا خاطراتی از شهرآوردهای مختلف تهران را تعریف کرد. متن کامل این مصاحبه در زیر آمده است؛
دربی تهران یکی از حساس‌ترین شهرآوردهای دنیا است
دربی تهران یکی از حساس‌ترین دربی‌های جهان است و اگر بگویم حساس‌ترین بازی در فوتبال دنیا به شمار خواهد رفت گزاف نیست. این حساسیت نه به خاطر سطح فنی بازی بلکه به خاطر فرهنگی است که بر فوتبال ما حاکم می‌باشد. شکست یا پیروزی در این بازی در نتایج تیمی تاثیر زیادی دارد و برخی از تیم‌ها به خاطر شکست در این بازی به بحران می‌روند.
این اتفاق در دنیا کم نظیر است. بارسلونا در لالیگا ۶ گل به رئال مادرید زد اما کهکشانی‌ها با یک ریکاوری خوب به مسابقات برگشتند. اما در ایران هر تیمی که دربی را می‌بازد در اکثر مواقع دچار بحران می‌شود این به خاطر فرهنگ حاکم و فشار تماشاگران است. به خاطر این شرایط است که هنوز شمار بردهای یک تیم در دربی به عدد ۳۰ نرسیده در حالی که تعداد بازی‌های برگزار شده شهرآورد در حال سه رقمی شدن هستند.
ترس؛ همزاد شهرآورد تهران است
ترس از باخت یکی از مهمترین موانع بازی زیبا در این بازی است. بسیاری از بازیکنان با ترس وارد این میدان بزرگ می‌شوند و نمی‌خواهند در باخت تیم شریک باشند. برخی مربیان نیز ترس از باخت دارند. برای برد در این بازی، نیاز به مربی جسور است. مربیان باید ترس را از وجود بازیکنان کم کنند. مربی موفق است که جسارت لازم برای پیروزی در این دیدار را داشته باشد.
هواداران نیز فشار زیادی را برای برد به تیم تحمیل می‌کنند اما واقعیت این است که آنان نیز از شکست در شهرآورد ترس دارند. ترسی که در همه ادوار وجود داشته و همزاد شهرآورد تهران است.
خودم هوادار بودم
پیش از آنکه به عضویت تیم فوتبال پرسپولیس تهران درآیم به عنوان هوادار برای تماشای بازی‌های این تیم به امجدیه و برخی دیگر از استادیوم‌ها می‌رفتم. با برد تیم خوشحال و باخت آن من را چندین روز اذیت می‌کرد. خاطرات خوبی از بازی‌های پرسپولیس دارم و این خاطرات تنها مربوط به بازی در این تیم نیست بلکه هم مربوط به هواداری و هم سرمربی‌گری است؛ در حال حاضر نیز به عنوان پیشکسوت و هوادار با بردهای تیم و قهرمانی های آن زندگی می‌کنم.
دربی ۶تایی بهترین خاطره‌ام است
در دربی معروف سال ۱۳۵۲ در ورزشگاه حضور داشتم و آن نتیجه تاریخی رقم خورد. در آن بازی تیم پرسپولیس نترس و قدرتمند بود. تمام تیم برای برد به زمین آمده بودند. به اختلاف درون تیمی استقلال در آن بازی اعتقادی ندارم و منکر این اتفاق هستم زیرا آنچه در آن بازی رخ داد اقتدار پرسپولیس بود که در زمین به نمایش درآمد. اگر توپ‌های پرسپولیس در آن دیدار گل می‌شد بدون شک اکنون شاهد عدد دیگری در فوتبال ایران بودیم.
یکی از بهترین روزهای زندگی من بود. به عنوان هوادار در ورزشگاه بودم و بعد از پایان بازی به همراه سایر هواداران جشن برتری را برگزار کردیم. این روند ادامه داشت تا اینکه خودم به عنوان بازیکن در شهرآورد حضور داشتم. من نخستین دربی که حضور داشتم نتیجه با تساوی به پایان رسید و حتی کار به دعوا کشید که نقشی در آن نداشتم و بیشتر به دنبال جدا کردن بازیکنان بودم.
اعداد برای کُری‌خوانی جذاب است
اعدادی که هواداران به رخ حریف می‌کشند نمادهایی برای کُری خوانی هستند و بازی را هم جذاب می‌کند. این کار زیبا است اما نباید به بهانه کری خوانی توهین بکنیم. فرهنگ فوتبالی باید در بین هواداران و بازیکنان گسترش پیدا کند تا از یک بازی زیبا لذت ببریم. مربیان و بازیکنان نیز باید مواظب باشند تا با رفتار خوب تیم را وارد حاشیه نکنند. حاشیه برای این بازی نمی‌تواند موثر باشد چون شهرآورد تهران در دل خود می‌تواند حاشیه‌های زیادی داشته باشد.
از تکنولوژی روز دنیا استفاده کنیم
داور دربی هم کار راحتی برای قضاوت این دیدار ندارد چون حساسیت آن بالا است و اکنون نیز میزان اشتباهات داوران بالا رفته است. داور هم مانند دیگر انسان ها جایز خطا است اما اکنون تکنولوژی میزان این اشتباهات را کم کرده است. نباید در برابر ورود کمک داور ویدوئی مقاومت کنیم.
ایرنا
