به گزارش بلومبرگ میدل ایست، ابراهیم رئیسی در اولین سفر خارجی خود به تاجیکستان رفته و انتظار دارد عضویت این کشور در یک بلوک رو به توسعه اوراسیایی( شانگهای) به رهبری چین و روسیه که در رفع تحریم‌های آمریکا به تهران کمک کرده‌اند را به دست آورد.
سازمان همکاری شانگهای یا SCO تقریباً دو دهه پیش در سن پترزبورگ تأسیس شد و در حال حاضر هشت عضو دارد که نیمی از جمعیت جهان و یک چهارم تولید اقتصادی را نمایندگی می‌کنند.
ایران از سال 2005 به دنبال پیوستن به این بلوک است که شامل هند و پاکستان نیز می‌شود. عضویت در آن هدف اصلی اصولگرایانی است که پس از انتخاب ابراهیم رئیسی در ماه ژوئن، کنترل قدرت را در دست دارند. آنها خواهان پیوند اقتصادی بیشتری با پکن و مسکو هستند تا در بخش تجارت تحریم شده با اقتصادهای غربی کمک کند.
البته سازمان همکاری شانگهای شامل برخی مولفه‌های امنیتی متقابل مانند رویکرد مشترک برای مبارزه با تروریسم است. با این حال، اهداف آن در زمینه تجارت و همکاری اقتصادی، از جمله توسعه مشترک سیستم انرژی و رشد متوازن اقتصادی بدون اجازه تسلط بر هیچ کشوری، نیز تاثیر‌گذار است.
حالا با ایران، سازمان شانگهای 46 درصد از گاز و 21 درصد از ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد.
علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران، ماه گذشته گفت بود که موانع سیاسی قبلی که مانع پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگهای می‌شد، برداشته شد. رسانه‌های روسی هم هفته گذشته تأیید کردند که عضویت ایران این هفته اعلام می‌شود، در حالی که برخی‌ها باور دارند احتمالا این روند سالها به طول می‌انجامد.
سیمون پیرانی، تحلیلگر گاز در موسسه مطالعات انرژی آکسفورد، گفت: بعید است که عضویت ایران برای سازمان همکاری شانگهای تاثیر و سود فوری از جمله در بخش انرژی داشته باشد. شرکت‌هایی که در بخش نفت و گاز ایران مشارکت می‌کنند، همچنان مشمول تحریم‌های ثانویه ایالات متحده هستند و در صورت کمک به ایجاد زیرساخت‌های مورد نیاز ایران در راستای افزایش تولید، آنها را در معرض ریسک قرار می‌دهد.
پیرانی گفت: “مشکلاتی که صادرات نفت ایران به دلیل تحریم‌ها با آن روبروست مربوط به گاز است. مصرف گاز داخلی ایران بسیار زیاد است. بنابراین با وجود اینکه یکی از تولید کنندگان اصلی است، بیشتر گاز مورد نیاز را در داخل مصرف می کند.
ایلنا
