با توجه به تعطیلات روز‌های گذشته که بر اساس اعلام ستاد ملی مبارزه با کرونا صورت گرفت، پنج روز سراسر کشور تعطیل شد به جزء مشاغل ضروری که در این میان بسیاری از کارگران بخش‌های خصوصی که واحد‌های آن‌ها تعطیل نشده بود به این امر اعتراض داشتند؛ لذا بسیاری از کارگران خواستار اعمال اضافه کاری برای این پنج روز که سراسر کشور تعطیل بود، ولی آن‌ها در واحد‌های صنعتی یا شرکت‌ها مشغول به کار بودند، هستند.
ما در این گزارش به بررسی این موضوع پرداخته ایم که بر این اساس طبق ماده ۶۲ و ۶۳ قانون کار سه نوع تعطیلی برای کارگران تعریف شده که شامل تعطیل جمعه، تعطیلات رسمی و یازدهم اردیبهشت (روز کارگر) است. تعطیلات رسمی تنها بر اساس پیشنهاد هیات وزیران به روسای قوه مقننه و قوه مجریه صورت می‌گیرد که به غیر از این سه مورد تعطیل رسمی دیگری وجود ندارد، لذا اضافه کاری در حالی تایید می‌شود که کارگر یا در روز کارگر یا تعطیل رسمی مشغول به کار باشد.
باتوجه به اینکه ستاد ملی مبارزه با کرونا تعطیل رسمی اعلام نکرده، در واقع تعطیل سراسری برای صنوف بوده یعنی اصناف باید بسته باشند، اما به این معنی نیست که کارگران اصناف کار نکنند. به عنوان مثال اگر شخصی کارگاه کفاشی دارد باید در آن روز کرکره مغازه اش پایین باشد، اما می‌توان کارگران را در کار‌های دیگری مثل نظافت یا منظم کردن محیط کار بکار گرفت؛ و حال آنکه ستاد کرونا در تمام اعلامیه ها، تعطیلی را سراسری ذکر کرده، پس تعطیلی سراسری با رسمی تفاوت دارد و هر زمانی در اطلاعیه‌ای اعلام شود که تعطیل رسمی است، آن موقع می‌توان برای کارگر با نرخ ۱.۴ درصد اضافه کاری محاسبه شود؛ لذا تعطیلات اخیر ستاد ملی مبارزه با کرونا برای بخش خصوصی و مغازه‌ها الزام آور نیست ضمن اینکه باید کرکره‌ها پایین باشد تا مشتری‌ها مراجعه نکنند.
باشگاه خبرنگاران جوان
