«این اواخر در فوتبال ایران رسم شده که مربیان و بازیکنان عزیز بلافاصله بعد از دریافت پیشنهاد بهتر، تیم‌شان را ول می‌کنند و می‌روند. البته اگر این جداشدن‌ها در پایان تعهد باشد هیچ اشکالی ندارد اما رفقای نیمه‌راه فوتبال ایران، عادت کرده‌اند وسط قرارداد از این تیم به آن تیم بروند. بسیاری از مواقع نوع عقد قرارداد با آنها اشکال دارد و دست‌شان را برای این قبیل رفتارها باز می‌گذارد؛ بنابراین اغلب از نظر قانونی ایرادی متوجه دوستان نیست، اما شاید اخلاق حرفه‌ای حکم کند که آدم هر کجا تعهد داد، تا روز آخر بماند و به کارش ادامه بدهد. در فصل جاری لیگ برتر هم نمونه‌هایی از این جداشدن‌های نابهنگام داشتیم و عجیب این که در اغلب موارد، آنهایی که تیم‌شان را گذاشتند و رفتند، چندان موفق نبوده‌اند.
رسول خطیبی
بین دو نیم‌فصل از آلومینیوم اراک جدا شد تا هدایت تراکتور را بر عهده بگیرد. سرخپوشان تبریزی بعد از شروع ناموفق فصل، علیرضا منصوریان را عزل کردند و بعد تا هفته‌ها با هدایت مسعود شجاعی به‌عنوان بازیکن - مربی به کار ادامه دادند. اسفندماه گذشته اما خطیبی که شرایط خوبی با آلومینیوم داشت بر خلاف میل مدیران و هواداران تیم اراکی جدا شد و روی نیمکت تراکتور نشست. او اگر چه تیمش را به شکل میلی‌متری از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا بالا برد، اما در جام حذفی به همین آلومینیوم باخت و از دور مسابقات کنار رفت. تراکتور در تک‌مسابقه سوپرجام هم برابر پرسپولیس شکست خورد و دستش از رسیدن به کاپ کوتاه ماند. آنها در لیگ برتر هم وضع جالبی ندارند و نتایج خوبی نمی‌گیرند. تراکتور در هفته بیست‌وچهارم لیگ برتر در شرایطی با نتیجه دو بر یک مغلوب پدیده مشهد شد که تیم میزبان از دقیقه ۲۰ با اخراج علی نعمتی ۱۰ نفره شده بود! این شکست کار رسول خطیبی را روی نیمکت تیم تبریزی تمام کرد. به این ترتیب مدیران باشگاه او را برداشتند و فیروز کریمی را به جایش نشاندند. طعنه‌آمیز این که بعد از خطیبی، هدایت آلومینیوم را علیرضا منصوریان بر عهده گرفت. سرمربی اخراجی تراکتور در اراک بهترین نتایج ممکن را کسب کرده و با ۳۷ امتیاز سودای آسیایی‌شدن در سر دارد.
پیمان بابایی
کم‌رمق‌ترین تیم لیگ بیستم ماشین‌سازی تبریز بوده است؛ تیمی که در فاصله پنج هفته به پایان فصل با ۱۱ امتیاز در قعر جدول رده‌بندی قرار دارد و به نظر می‌رسد سقوطش به دسته پایین‌تر قطعی است. در نیم‌فصل اول اما اوضاع برای ماشین‌سازی این قدرها هم بد نبود. آنها ستاره‌ای به اسم پیمان بابایی در اختیار داشتند که با شش گل در کورس کفش طلا بود و به‌تنهایی خط دفاعی هر حریفی را آزار می‌داد. شاید اگر ماشین‌سازی برای نیم‌فصل دوم تقویت می‌شد، شانس جدی بقا پیدا می‌کرد اما نه‌تنها این اتفاق رخ نداد بلکه آنها پیمان بابایی را هم مفت و مسلم تحویل تراکتور دادند! در آن زمان مالکیت تراکتور و ماشین یکسان بود و انگار مدیران کلان دو باشگاه تصمیم گرفتند با قربانی کردن ماشین‌سازی، شانس موفقیت تراکتور را افزایش بدهند. ۵۰ درصد محاسبات آنها درست از آب درآمد و ماشین کلا رو به سقوط رفت اما ۵۰ درصد بعدی چندان دقیق نبود. پیمان بابایی حتی بدون این که یک گل برای تراکتور بزند، مصدوم شد و تا امروز همه مسابقات را از دست داده است؛ هرچند شاید به بازی روز سه‌شنبه برابر استقلال برسد. او در زمان سلامتش هم نتوانست سودی به تراکتور برساند، اما چه‌بسا اگر در تیم همشهری مانده بود، شرایط برایش فرق می‌کرد. بابایی می‌توانست عصای دست ماشین باشد، اما انتخابش چیز دیگری بود و کامروا هم نشد.
مجتبی حسینی
اتفاقاتی که در ذوب آهن اصفهان در حال رخ‌دادن است، بسیار عجیب به نظر می‌رسد. این تیم فصل را با رحمان رضایی شروع کرد و اگر چه نتایجش چنگی به دل نمی‌زد اما دوست و دشمن هم‌عقیده بودند که بدشانسی و اشتباهات داوری مانع از موفقیت تیم اصفهانی شده است. در نهایت مدیران ذوب در تصمیمی بحث‌برانگیز رضایی را برکنار کردند و رفتند سراغ مجتبی حسینی که عملکرد خوبی در نفت مسجدسلیمان داشت. باز هم قصه رفاقت نیمه‌راه تکرار شد و حسینی بر خلاف میل مدیران نفت و مردم مسجدسلیمان، تیمش را ول کرد و روی نیمکت ذوب آهن نشست. با این همه، او نتایج مورد انتظار را کسب نکرده است. ذوب آهن با حسینی با پذیرفتن شکست برابر استقلال از جام حذفی اوت شد و در لیگ برتر هم آنها طی ۱۰ بازی فقط سه پیروزی به دست آورده‌اند. ذوب در حال حاضر با ۲۲ امتیاز در رده چهاردهم جدول قرار گرفته و به شدت خطر سقوط را حس می‌کند. این تیم در هفته بیست‌وپنجم لیگ برتر هم در تبریز به تراکتور فیروز کریمی باخت تا شرایط برایش پیچیده‌تر شود. مسلما اصفهانی‌ها برای کسب چنین نتایجی حسینی را جذب نکردند. در خود مسجدسلیمان اما وضع بد نیست و پس از انتخاب محمود فکری به عنوان سرمربی، تیم تا حدی به آرامش رسیده است.
فراز کمالوند
با بازگشت فرهاد مجیدی روی نیمکت استقلال، فراز کمالوند به عنوان دستیار او در این تیم مشغول به کار شد و آن اوایل، سهم زیادی از موفقیت‌های تیم به نام کمالوند نوشته می‌شد. این مساله مخصوصا در صعود استقلال از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا مشهود بود و بسیاری از تحلیلگران نقش کمالوند را پررنگ دانستند. بلافاصله بعد از بازگشت تیم اما فراز در اقدامی بحث‌برانگیز استقلال را رها کرد تا به عنوان سرمربی روی نیمکت سایپا بنشیند. او در پنج بازی ابتدایی‌اش چهار شکست و یک تساوی را تجربه کرده است. در حال حاضر نارنجی‌پوشان با ۲۲ امتیاز روی پله پانزدهم جدول قرار گرفته‌اند. سایپا در هفته بیست‌وچهارم در حالی به صنعت نفت باخت که تیم آبادانی ۱۲ هفته طعم پیروزی را نچشیده بود! آنها در هفته بیست‌وپنجم هم دو بر یک به پدیده مشهد باختند. جالب اینجاست که امروز دو تن از رفقای نیمه‌راه یعنی همین فراز کمالوند و مجتبی حسینی در قالب دیدار حساس بین سایپا و ذوب آهن در اصفهان به مصاف هم می‌روند. قطعا اگر سایپا سقوط کند، این مساله برای فراز کمالوند با آن شکل خاص جدایی‌اش از استقلال بسیار بد خواهد شد.»
دنیای اقتصاد
