«در طول یک ماه گذشته ۲ بازیکن پیشین پرسپولیس صراحتا اعلام کردند در گذشته هوادار استقلال بودهاند. ابتدا علی دایی پرده از این راز تاریخی برداشت و مصاحبه او سر و صدای زیادی هم به پا کرد. در ادامه نوبت به سوشا مکانی رسید که هواداریاش از آبیها را در زمان کودکی علنی کند. با این همه واکنش اغلب هواداران نسبت به این دو اعتراف متفاوت بود. بعد از مصاحبه دایی، خیلیها صراحت و صداقت او را ستودند و این اظهار نظر به نوعی حتی به ارزشهای کاراکتر دایی اضافه کرد. ماجرای سوشا اما فرق داشت و او بهشدت از سوی هواداران پرسپولیس مورد انتقاد قرار گرفت.
این که چرا چنین واکنشی نسبت به ۲ اعتراف مشابه وجود داشت، دست کم ۲ دلیل دارد.
۱- شاید پرسپولیسیها به دلایلی از علی دایی انتقاد داشته باشند اما تردیدی نیست که او طی دوران حضورش در پرسپولیس نهایت تلاشش را به کار بسته و مهره مؤثری هم بوده است. دایی اساسا پیراهن هر تیمی را که پوشید با جان و دل بازی کرد و پرسپولیس هم از این قاعده مستثنی نبود. مهاجم پیشین تیم ملی کشورمان طی ۲ مقطع، مجموعا ۳ فصل برای پرسپولیس بازی کرد و ۴۳گل به ثمر رساند که اصلا عدد کمی نیست. جایگاه دایی در فوتبال ایران مشخص است. در نقطه مقابل اما سوشا مکانی، برای هواداران پرسپولیس یادآور یک کابوس تمامعیار است. عملکرد فنی ضعیف او در لیگ پانزدهم نهایتا باعث شد پرسپولیس یک جام قهرمانی را از کف بدهد. فقط هم مسئله فنی نبود. سوشا غیر از گلهای بدی که خورد، حاشیههای زیادی هم داشت که تا مرز بازداشت این بازیکن وسط مسابقات پیش رفت. بنابراین او خاطره خوشی از خودش به جا نگذاشته بود و حالا هم اعترافش به هواداری از تیم رقیب، تصویر آقای دروازهبان را مخدوشتر میکند.
۲- علی دایی بدون نیت آزار دیگران پرده از استقلالی بودنش برداشت. هدف او صرفا یک روشنگری ساده بود و بعد هم اعلام کرد از زمان پوشیدن پیراهن پرسپولیس تا الان، هوادار این تیم بوده است. با این حال به نظر میرسد نیت مکانی از مانور روی این داستان، انتقامجویی از هواداران پرسپولیس باشد. او بابت انتقاداتی که از عملکردش در قفس توری سرخها میشود عصبانی است و شاید راه تلافی را در حمایت از استقلال دیده باشد. مکانی حتی برای دورهای که به هر حال پیراهن پرسپولیس را بر تن داشته و از این تیم حقوق گرفته ارزشی قائل نیست و این مسئله موجب خشم افکار عمومی میشود. به این ترتیب سوشا - پرسپولیس، یک رابطه پر از ضرر بوده است؛ تصویری سیاه در کارنامه هر دو طرف.»
همشهری