براساس مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه دولتی و انستیتوی فناوری جورجیا انجام شده است، بیماران کووید-۱۹ که تحت درمان با اکسیژن درمانی یا تب هستند، حجم ماده خاکستری را در شبکه پیشانی- مغزی مغز کاهش می‌دهند.
این مطالعه نشان داد که حجم ماده خاکستری کمتری در این منطقه از مغز با سطح بالاتر معلولیت در بیماران کووید-۱۹ همراه است.
ماده خاکستری برای پردازش اطلاعات در مغز حیاتی است و می‌تواند بر عملکرد و ارتباط نورون‌ها تاثیر بگذارد. این مطالعه که در مجله «نروبیولوژی استرس» در مه ۲۰۲۱ منتشر شده است، نشان می‌دهد ماده خاکستری در شبکه پیشانی می‌تواند یک منطقه اصلی برای درگیری مغز در کووید-۱۹ باشد، حتی فراتر از آسیب مربوط به تظاهرات بالینی بیماری، مانند سکته مغزی.
محققان وابسته به مرکز تحقیقات ترجمه در تصویربرداری عصبی و علوم داده (TReNDS)، اسکن توموگرافی کامپیوتری را در ۱۲۰ بیمار عصبی از جمله ۵۸ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ حاد مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آن‌ها از تحلیل مورفومتری مبتنی بر منبع استفاده کردند که قدرت آماری را برای مطالعات با اندازه نمونه متوسط افزایش می‌دهد.
کوایکوآی دوان، اولین نویسنده این مطالعه، می‌گوید: علم نشان داده است که ساختار مغز بر عملکرد آن تاثیر می‌گذارد و تصویربرداری غیر طبیعی از مغز به عنوان یکی از ویژگی‌های اصلی کووید-۱۹ پدیدار شده است. مطالعات قبلی چگونگی تاثیر مغز توسط کووید-۱۹ را با استفاده از یک روش متغیر بررسی کرده است، اما برای اولین بار است که از یک روش چند متغیره مبتنی بر داده استفاده می‌شود تا این تغییرات را به ویژگی‌های خاص کووید-۱۹ پیوند دهد.
تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که بیماران دارای سطح معلولیت بالاتر در هنگام ترخیص و شش ماه بعد حتی هنگام کنترل بیماری‌های عروق مغزی، حجم ماده خاکستری کمتری در شکنج جلوی فوقانی، داخلی و میانی دارند. حجم ماده خاکستری در این منطقه در بیماران دریافت کننده اکسیژن درمانی در مقایسه با سایر بیماران نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافت. بیماران مبتلا به تب در مقایسه با بیماران بدون تب، کاهش قابل توجهی در حجم ماده خاکستری در شکنج گیجگاهی تحتانی و گیجگاهی و شکنج فیوزی فرم داشتند. نتایج نشان می‌دهد کووید-۱۹ ممکن است از طریق تب یا کمبود اکسیژن بر شبکه پیشانی- گیجگاهی تاثیر بگذارد.
وینس کالهون محقق دیگر این مطالعه می‌گوید: عوارض عصبی به طور فزاینده‌ای برای بیماران مبتلا به کووید-۱۹ ثبت می‌شود. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که برای تغییر پیش آگهی احتمالی کووید-۱۹ یا ارزیابی گزینه‌های درمانی بیماری می‌توان از تغییرات شبکه پیشانی- گیجگاهی به عنوان نشانگر زیستی استفاده کرد. در مرحله بعدی محققان امیدوارند که مطالعه را در اندازه نمونه بزرگتری که شامل انواع مختلفی از اسکن مغزی و جمعیت‌های مختلف بیماران کووید-۱۹ است، تکرار کنند.
باشگاه خبرنگاران جوان
