كاپيتان پرسپوليس كه طي هفته گذشته به دليل انتقادها از سبك و نوع بازي تيمش، بويژه بعد از بازي با الغرافه قطر مورد انتقاد قرار گرفت و خيلي‌ها اظهار نظر او را دخالت در كار مصطفي دنيزلي دانسته و براي همين مترصد برخورد انضباطي مربي باتجربه ترك با علي كريمي بودند، از جمله بازيكنان باتعصب پرسپوليس است كه نمي‌تواند ناكامي تيمش را ببيند. شايد اگر سرخ‌ها در اين فصل چندبازيكن پرتلاش و با تعصب چون علي كريمي را در تركيب خود داشتند، چنين ضعيف در عرصه ليگ يازدهم ظاهر نمي‌شدند و مي‌توانستند امروز در كورس قهرماني باشند؛ موضوعي كه امروز به نوعي هيچ اهل فني نمي‌تواند آن را رد كند. در همين بازي اخير با سايپا، پرسپوليسي‌ها در غياب كاپيتان اول تيمشان كه با نظر مصطفي دنيزلي روي نيمكت تيمش قرار داشت، چنان بي‌تفاوت در ميدان نمايش دادند كه شايد كمتر كسي فكر آن را مي‌كرد. خوردن 2 گل در عرض 6 دقيقه و نمايش سرد و خالي از تعصبشان چنان به چشم مي‌آمد كه مديرعامل پرسپوليس نيز در پايان بازي ترجيح داد با طعنه زدن به بازيكنانش از طريق تقدير از تعصب بازيكنان سايپا، تلنگر لازم را به آنان وارد آورد. در چنين فضا و شرايطي با حضور علي كريمي و بازي باتعصب او، پرسپوليس با وجود 10 نفره بودن، بازي بهتري را به نمايش گذاشت تا حداقل در اين نيمه با زدن 2 گل با حريف مساوي كرده باشد. شايد اگر سرخ‌ها قدر پاس‌ها و فرصت‌هاي ايجاد شده توسط كريمي را مي‌دانستند، مي‌توانستند بازي باخته را به تساوي بكشانند، اما چه مي‌توان كرد وقتي كاپيتان باتعصب سرخ‌ها بازيكنان مكملي را كنار خود نمي‌بيند.
قصد نداريم تلاش ديگر بازيكنان پرسپوليس را ناديده بگيريم، اما يقينا سرخ‌ها بازيكناني مي‌خواهند كه وراي تمام مسائل و انگيزه‌هاي مادي، عشق و تعصبشان به پيراهن تيم زبانزد عام و خاص باشد. بازيكناني كه در گذشته سر و بدن جلوي توپ مي‌گذاشتند و از باخت پرسپوليس رگ گردنشان بيرون مي‌زد. هر چند اعتقاد داريم علي كريمي نيز با وجود تمام عشق و تعصبش به پرسپوليس بايد حرمت و شأن سرمربي تيمش را نگه دارد و در همه زمينه‌ها الگوي بازيكنان سرخ باشد، اما به هر حال بايد واقع‌بين بود و به كريمي حق داد كه از بازي سرد و بي‌تفاوت تعدادي از بازيكنان پرسپوليس حرص و جوش بخورد. به قول علي پروين در اين شرايط اگر پرسپوليس علي كريمي را نيز نداشت، معلوم نبود سرخ‌ها در كجاي جدول ليگ قرار داشتند.
حجت‌اله اكبرآبادي / جام جم
