کشتی ایران قهرمان جهان و المپیک زیادی به خود دیده اما پسر دوست‌داشتنی جنوب پایتخت هیچگاه برای مدال‌های طلای جهان و المپیکش به قلب‌ها راه نیافت، که اگر این بود مردم پس از شکستش پرشورتر از همیشه به فرودگاه نمی‌رفتند تا او را بر دوش بگیرند و رسم پهلوان داری را به جا بیاورند.
تختی دل به دنیا و رنگ و لعابش نباخت، یکرنگ بود، ریا نداشت، در عیان همان بود که در نهان، وقف مردم بود و امیدشان.
بعد از او خیلی ها آمدند، مدال های طلای جهان و المپیک درو کردند، از مروت و جوانمردی گفتند اما هیچکدام تختی نشدند، خواستند اما نتوانستند، تختی شدن فقط هنر غلامرضا بود!
کاش بودی تا در این ناامیدی و تاریکی امیدمان می شدی و دلخوش به حضورت بودیم جهان پهلوان.
تختی این روزها بیشتر از همیشه برایمان غریبه‌تر است. از تختی می‌گوییم و می‌نویسیم اما باور کنید باورش نداریم، در این هوای" بس ناجوانمردانه سرد" مردانگی و ضعیف نوازی‌اش برایمان افسانه است تا حقیقت. اما تختی افسانه نبود.
سوگ تختی ۵۳ ساله شد. روحت شاد جهان پهلوان.
ایسنا
