«حتما در جریان ماجراهای رخ داده بین علیرضا بیرانوند و ایوان لکو، سرمربی آنتورپ بلژیک قرار دارید. بیرو یک نمایش خیره‌کننده برابر تاتنهام داشت، پس از آن اما در بازی لیگی با کلوب بروژ دو گل دریافت کرد تا تیمش شکست بخورد. لکو هم همه کاسه و کوزه‌ها را سر او شکست و در نشست خبری بعد از بازی عملا دست به تخریب بیرانوند زد.
این رفتار عجیب سرمربی آنتورپ در خود بلژیک هم با انتقادهای فراوانی همراه شد؛ تا حدی که گفته می‌شود بین او و مدیران باشگاه بر سر استفاده از دروازه‌بان ایرانی یا بوته، گلر فرانسوی اختلاف نظر به وجود آمده است.
در کشاکش همه این ماجراها، حالا بیرو با رسانه‌های ایرانی مصاحبه کرده و گفته: «به لکو گفتم بعد از مصاحبه شما، من تا صبح نخوابیدم.»
صد البته هر بازیکن دیگری هم بود تحت فشار قرار می‌گرفت. کاش اما بیرانوند به همین بهانه یاد دوران نیمکت‌نشینی‌اش در پرسپولیس و معامله‌ای که با گابریل کالدرون کرد، بیفتد. سرمربی آرژانتینی سرخپوشان بیرانوند را به دلیل ضعف فنی نیمکت‌نشین کرد اما بیرو این تصمیم را برنتافت و با حضور در باشگاه خواهان دریافت رضایت‌نامه‌اش شد. علیرضا حتی روی نیمکت خمیازه هم کشید تا نارضایتی‌اش را آشکار کند. همه اینها در حالی است که کالدرون در رسانه‌ها به تمجید از بیرانوند می‌پرداخت و او را پسر خودش معرفی می‌کرد. حالا صابون یک مربی ناسازگار به تن بیرانوند خورده و او شاید بهتر از قبل فهمیده باشد که در ایران با مربیانش خوب تا نکرد؛ نه تنها با کالدرون، که حتی با علیرضا منصوریان که به نوعی کاشف و پرورش‌دهنده او بود اما باز در مقطعی به خاطر نیمکت‌نشینی مقابل این مربی هم ایستاد.»
دنیای اقتصاد
