علی اصغر زرگر درباره انتخاب احتمالی بایدن و تاثیر رویکرد او در بازار نفت و انرژی اظهار داشت: البته تا زمانی که بایدن دولت تشکیل دهد، فرمان حکومتی را بدست بگیرد، بتواند کرونا را در ایالات متحده مدیریت کند، بر بیکاری و اقتصاد مسلط شود، طول می‌کشد. بنابراین سرعت سیاست‌ها بخصوص در حوزه انرژی تغییر نمی‌کند.
وی افزود: رویکرد ترامپ توسعه مناطق نفت‌خیز چه در حوزه شیل و چه نفت متعارف بوده است و تمام سرمایه بانک‌ها را به سمت نفت منتقل می‌کرد، زیرا ادعا داشت امریکای واردکننده نفت می‌تواند صادرکننده باشد.
این کارشناس اقتصاد سیاسی تصریح کرد: امریکا در زمان ترامپ در بیرون مرزها هم سعی می‌کرد با تولیدکنندگان وارد معامله شود، به اوپک هم چشم داشت، بدنبال این بود که با نزدیکی به روسیه و عربستان قیمت نفت را کاهش داده و سیاست‌های نفتی خود را اجرا کند.
وی با بیان اینکه آمریکا بدنبال حداقل کردن وابستگی نفتی به خلیج فارس بود، تاکید کرد: البته زمانی که خود را به عنوان صادرکننده معرفی کرد، همان آسیب‌هایی که در سیاست کاهش دادن قیمت اعمال کرد و منجر به آسیب به تولیدکنندگان اوپک شد، مناطق نفتی ایالات متحده را هم گریبانگیر کرد.
زرگر گفت: بایدن نظر خاصی در بحث انرژی ارائه نداده اما دیدگاه او بیشتر روی مصرف گاز و انرژی‌های نو است و سرمایه گذاری در این بخش‌ها را در اولویت قرار داده است، به این ترتیب رفته رفته سرمایه گذاری روی نفت متوقف شده و باید گفت تاثیرگذاری آمریکا بر بازار نفت کمرنگ می‌شود.
این کارشناس حوزه انرژی خاطرنشان کرد: در هر حال اگر با آمدن بایدن دست ایران برای صادرات باز شود و بتواند بدون دور زدن تحریم نفت بفروشد، عرضه از تقاضا پیشی می‌گیرد و شاید ایالت‌های تولیدکننده نفت امریکا کار را تعطیل و تجدیدپذیرها رونق بگیرند.
ایلنا
