چرا همچنان تالارهای پذیرایی تعطیل هستند و سایر واحدها نه؟

خسرو ابراهیمی نیا ، این صنف حدود هزار عضو داشت که تمامی آنها کاملا ورشکست شده اند و آن گروه که در تالارهای اجاره ای فعالیت می کردند به دلیل ناتوانی در پرداخت اجاره بها و بدهی اکثرا شاکی خصوصی داشته و حکم بازداشت شان صادر شده است. همچنین برخی از تالارهای اجاره ای تخلیه و وسایل داخل آنها به انبارها منتقل شده اند اما حتی در این شرایط کسی حاضر به شنیدن صدای فعالان این صنف نیست.
نایب رئیس دوم اتاق اصناف تهران با بیان اینکه تالارهای پذیرایی بیش از هفت ماه است که تعطیل است و اینکه گفته می‌شود تعطیلی این صنف برای یک هفته دیگر تمدید شده معنایی ندارد، تصریح کرد: تالارهای پذیرایی می‌توانند با نصف یا یک سوم ظرفیت مجالس را را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و ضدعفونی مداوم سالن‌ها برگزار کنند. اما در حال حاضر می‌بینیم که مهمانی‌ها در رستوران‌ها، زیرزمین‌ها و خانه‌ها به صورت غیربهداشتی و بدون نظارت برگزار می‌شود و حتی تعداد دستشویی کافی برای جلوگیری از انتقال ویروس وجود ندارد. ضمن اینکه طبق آمار رسمی در سال جاری آمار ازدواج ۱۵ درصد رشد کرده، پس در شرایطی که تالارهای پذیرایی تعطیل هستند مراسم آن‌ها کجا برگزار شده است؟
رئیس اتحادیه تالارهای پذیراهایی و تجهیز مجالس تهران همچنین با بیان اینکه علت رشد اپیدمی کرونا نبود نظارت است، گفت: اگر قرار بر تعطیلی است، همه واحدهای پذیرایی باید تعطیل باشند. سوال فعالان صنف ما این است که آیا کرونا فقط برای تالارهای پذیرایی است؟ آیا مسئولان نمی‌بینند که مردم چگونه در سایر واحدهای پذیرایی مثل رستوران‌ها با فاصله نزدیک می‌نشینند؟ چرا کرونا فقط برای تالارهای پذیرایی است، اما برای مشتریان آن در رستوران‌ها، چلوکبابی‌ها و  سایر مراکز پذیرایی نیست؟ ما این سوال‌ها را به صورت رسمی و کتبی هم به ستاد ملی کرونا ارسال کردیم، اما هنوز پاسخی دریافت نکردیم.
تسهیلات کرونا دردی از این صنف درمان نکرد
ابراهیمی نیا در ادامه در پاسخ به سوالی درباره میزان دریافت تسهیلات کرونایی از سوی تالارهای پذیرایی گفت: تالارهای پذیرایی نتوانستند از این تسهیلات استفاده کنند، چراکه شرط استفاده از این تسهیلات به ازای هر کارگر به واحدها اختصاص می‌یابد، اما تالارها با هفت ماه تعطیلی توان پرداخت حقوق کارگران را ندارند، چرا که نگه داشتن ۹ کارگران به طور متوسط در هر ماه بیش از ۲۷ میلیون هزینه دارد و ۱۲ میلیون تومان دردی از آن‌ها درمان نمی‌کند، اما تالارها در هفت ماه گذشته هیچ درآمدی نداشتند. علاوه بر این تالارها توان بازپرداخت این تسهیلات را نیز ندارند. به ویژه اینکه در ابتدا واحدها امیدی به رونق فعالیت‌شان در ماه‌های رجب و شعبان داشتند، اما با تداوم تعطیلی‌ها این امید هم از بین رفته است.
در پی شیوع ویروس کرونا فعالیت صنوف پرخطر از جمله تالارهای پذیرایی، آرایشگاه های زنانه، کافه، قهوه خانه ها و چایخانه ها و غیره تعطیل اعلام شد که این محدودیت برای برخی از آن‌ها از جمله تالارهای پذیرایی تاکنون ادامه داشته است.
در این میان ۱۴ گروه شغلی مشمول دریافت تسهیلات حمایتی به مشاغل آسیب‌دیده از کرونا شناخته شدندکه این تسهیلات به واحدها و کارگاه‌هایی اختصاص می‌یابد که نیروهای کار در آن‌ها شاغل و بیمه باشند در واقع مبنای پرداخت، شاغل بودن نیروی کار و تعدیل نشدن فرد و داشتن بیمه پردازی تا قبل از شیوع کرونا است و میزان پرداخت تسهیلات نیز به این شکل است که برای واحدهای کسب و کاری که فعال بوده و تعطیل نشده‌اند،  مبلغ ۱۲ میلیون تومان وام به ازای هر شاغل دارای پرونده بیمه تامین اجتماعی (۷۰ درصد هزینه دستمزد و ۳۰ درصد امور عملیاتی) و برای واحدهایی که به اجبار تعطیل شده‌اند، مبلغ ۱۶ میلیون تومان وام به ازای هر شاغل دارای پرونده تامین اجتماعی (۵۰ درصد هزینه دستمزد و ۵۰ درصد سایر امور عملیاتی) پرداخت می‌شود.  
با این حال به نظر می‌رسد این تسهیلات آنطور که انتظار می‌رفت درمانی برای مشکلات گسترده ناشی از شیوع ویروس کرونا نبوده است. شیوع ویروس کرونا و کم شدن رفت‌وآمدها برای پیشگیری به ویژه در ماه پایانی سال که عمدتا روزهای پررونقی برای کسب وکارهای خرد و کارگران فصلی است، باعث شده فعالان تجاری، اصناف مختلف و کارگران دچار آسیب‌های جدی شوند. اما این افراد آسیب دیده عمدتا نسبت به مبلغ و شرایط تعیین شده برای دریافت تسهیلات حمایتی کرونا گلایه دارند.

ایسنا