به گزارش ایران اکونومیست به نقل ازسایپانیوز، محصولات مینی گاهی با لوگو و نشان مینی به فروش رسیده اما تا به حال لوگوهای آوستین Austin، موریس، روور و حتی اینوسنتی Innocenti را هم داشته که بر اساس یک قرار داد تحت لیسانس بوده. تا سال 1994 که ب ام و «ام جی-رور» را از انگلستان نخریده بود، نام مینی به هر خودروی بسیار کوچک اطلاق می شد و هویت خاصی نداشت، اما از آن به بعد و از نمایشگاه پاریس، ب ام و به این برند هویت بخشید که کار آسانی نبود مخصوصاً برای قرن بیست و یکم و با توجه به ظاهر اصلی و اولیه این خودرو که در سال 1959 عرضه شده بود. طراحی های ب ام و باعث شد که مینی خیلی بیشتر از تاریخ انقضای خود دوام بیاورد. مینی سال 1959 در عرصه خودروسازی یک فسیل به حساب می آمد. اما طراحان در ب ام و به این نتیجه رسیدند که فناوری های نو را روی طرحی بریزند که ظاهر آن نوستالژیک و یادگار قدیم است. از این رو خودروی تازه ای که طراحی کردند ظاهری شبیه به مینی همیشگی داشت. آنها ابتدا چند مفهوم تازه مثل مدل آینده گرای ACV30 را برای برند ام جی-روور در نظر داشتند و در سال 1997 هم یک نمونه اولیه از آن را به نمایش گذاشتند اما بعد به این نتیجه رسیدند که بهتر است آن ظاهر اولیه و ترکیب اصلی حفظ شود.
هاچبک این خودرو در پروژه داخلی نام R50 نامیده می شد و ابتدا دو محصول به نام های «وان» و «کوپر» ارائه شد. خیلی زود هم دامنه ی محصولات این برند رو به گسترش گذاشت؛ سال 2002 کوپر اس (روی پروژه R53) آن عرضه شد که نسبت به کوپر ساده بسیار محبوب تر شد. سال 2003 به موتور آن توربوشارژر اضافه شد، سقف تا شوی آن (R52) در سال 2004 به بازار آمد. فروش در بازار ایالات متحده از همان سال 2002 شروع شده بود.
ب ام و هیچ وقت نمی خواست که برند مینی فقط به یک محصول متکی باشد و نسل دوم کوپر را از سال 2006 شروع کرد. در سال 2010 هم این مینی به همه امکانات لازم یک راننده مجهز شد و حتی امکان تبدیل مینی به استیشن هم فراهم شد. سقف آن کمی کشیده تر از مینی عادی بود و چون سه در دیگر به آن اضافه شده بود دیگر نام «کلابمن» Clubman را روی آن گذاشتند. اگر به جای خودروی استیشن مینی با فضای بیشتر بدون صندلی بیشتر می خواستید آن وقت مینی کلابون Clubvan سفارش می دادید. اگر هم می خواستید مینی به دشت و دمن برود و لازم بود کمی شاسی آن از زمین فاصله بگیرد می توانستید مینی کانتریمن Countryman سفارش بدهید. بعد هم یک مدل شیک دو در به مجموعه اضافه شد که پیسمن Paceman نام داشت. حتی مینی وارد سگمنت خودروهای اسپورت هم شد و مینی «کوپه» و مینی «رودستر» هم به مجموعه محصولات این برند اضافه شدند. اکثر این خودروها بعد از طی شدن طول عمر مفیدشان بدون جانشین به حیات خود پایان دادند. بعد از متوقف شدن کلابوَن و پیسمن و کوپه و رودستر، ب ام و نسل سوم مینیِ چهار در را در سال 2013 ارائه کرد. حالا در سال 2020 برند مینی انواع بسیار متنوعی دارد که شامل یک خودروی برقی SE با 301 اسب بخار هم می شود. اگر پروژه R50 در مینی اولیه دگردیسی ایجاد نمی کرد هیچکدام از این محصولات ممکن نمی شد.
سال 2021 مینی دو مدل پدی هاپکرک Paddy Hopkirk و کورال رد Coral Red را در تیراژ محدود ارائه می دهد. اخبار تأیید نشده ای هم می رسد که مینی در حال کار کردن روی یک کراس اور هم هست مخصوصاً که در بازار آمریکا و چین مشتری دارد اما به طور قطع و یقین فعلاً به آن هارت تاپ همیشگی پایان نخواهد داد مگر آن که مشتری اش را از دست بدهد. انتظار می رود که نسل چهارم مینی به زودی از راه برسد که هم جادارتر خواهد بود هم به فناوری های بیشتری مجهز خواهد شد.
