حمیده عباسعلی آدمی نیست که زیاد غر بزند.دختری سخت‌کوش که همیشه گلیم خودش را از آب به بیرون کشیده است.به همین دلیل است که وقتی او به عنوان یک قهرمان می آید و از رقم های قراردادهای نجومی فوتبالی ها و هزینه ای که برای رشته های غیر فوتبالی می شود حرف می زد باید گفت که اوضاع چندان مناسب نخواهد بود.او که برای عمل جراحی دوباره باید راهی آلمان می شد در این باره توضیح می دهد:« متأسفانه به دلیل اینکه امکانات کافی برای جراحی پایم وجود ندارد، باید به آلمان بروم و همان پزشکی که پایم را جراحی کرده، دوباره پایم را جراحی می‌کند. اصلاً پلاتینی در پایم نیست، این کلمه اشتباه تایپی و یا هرچیز دیگری بوده که در خبرها منتشر شده است. یک چیزی مثل فنر در پای من کار گذاشته شد تا رباط پایم بهبود پیدا کند، این عمل طبق علم پزشکی روز دنیا انجام شده و جراحی کاملاً متفاوتی است. حالا هم به دلیل اینکه آن تجهیزات پزشکی و امکانات که در آلمان وجود دارد و در ایران نیست، هر طوری شده باید پزشکم این جراحی کوچک را انجام دهد.»
اما بعد از این جراحی چه اتفاقی خواهد افتاد؟ظاهرا قرار است المپیک برگزار شود و اگر این اتفاق بیفتد آیا عباسعلی می تواند خودش را به این رقابت مهم جهانی برساند؟خودش می گوید:«من تمریناتم را شروع کرده ام.تقریبا از مردادماه.روند درمانم کند بود.خیلی ها گمان می کردند که با این روند المپیک را از دست می دهم اما با این اتفاقی که افتاد شانس من بیشتر شد.اصلا دوست ندارم این فرصت را از دست بدهم.می خواهم هر آنچه دارم را بگذارم و با قدرت در توکیو مدال بگیرم.برای ایران و برای زنان ورزش ایران.روحیه ام خوب است و امید زیادی دارم که اتفاق های خوبی خواهد افتاد.»
عباسعلی در ادامه حرف هایش درباره کرونا هم اظهار نظر می کند و می گوید:«کرونا را خیلی باید جدی بگیریم. این بیماری خیلی خطرناک است. ما باید بدون دغدغه و استرس در اردوها تمرین کنیم، اما متأسفانه شیوع کرونا آرامش را از همه گرفته است.از همه مردم می خواهم که رعایت کنند تا انشاءالله این ویروس ریشه کن شود.»
در پایان به عباسعلی گفتیم که ماجرای ویلموتس و قرارداد میلیاردی اش را شنیده اید که او این واکنش را نشان داد:«ما حرف بزنیم اتفاقی می افتد؟من شخصی حرف نمی زنم چون ممکن است دوستان فوتبالی ما ناراحت شوند اما خودتان فرق با می بینید.اصلا حرف من این نیست که بیایید با حمیده عباسعلی همان رقمی که فوتبالی ها می گویند را ببیندید اما نزدیک به آن که می شود.تا به حال رنگ قراردادهای میلیاردی را ندیده ایم.این یعنی اجحاف در حق مدال آوران المپیک.منصفانه نیست.خیلی از ورزشکاران ما بوده اند که به دلیل بی پولی بی خیال ورزش شده اند.کجای این کار عدالت است؟شما خودتان بهتر می دانید.ورزشکارانی که در المپیک پرچم ایران را بالا برده اند را بشمارید.آیا همه آنها به حق شان رسیده اند؟به نظر من این بی تدبیری است که پول های مملکت را با یک قرارداد عجیب به خارجی ها می دهند و اینجا خیلی از ورزشکاران پول ندارند تا ورزش کنند.امیدوارم یک روز،اتفاق های خوبی بیفتد و همه ورزشکاران غیر فوتبالی دلگرم شوند.»
حسن صفوی
