مهری رنجبر؛ احسان حدادی هنوز بلاتکلیف است. یک سال قبل از المپیک. بلاتکلیف برای درمان میخچه پایش بعد از مخالفت هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک برای جراحی پایش در آلمان. پرتابگر دیسک المپیکی که موافقت اولیه سیدرضا صالحی امیری، رئیس کمیته ملی المپیک را برای جراحی در آلمان گرفته بود، اما با مخالفت هیئت اجرایی ترمزش کشیده شد. او این روزها کجدار و مریز تمرین می‌کند، اما خودش خیلی نگران است. نگران اینکه برنامه‌هایش برای مدال المپیک به هم بریزد، به همین دلیل دنبال اسپانسر است و اگر تا یک هفته دیگر چراغ سبزی از کمیته ملی المپیک نگیرد با هزینه اسپانسر برای جراحی در آلمان اقدام می‌کند.
بالاخره قضیه جراحی میخچه پایت به کجا کشید؟
من واقعاً نمی‌دانم. فعلاً که خبری نیست. من به عنوان ورزشکار، آماده‌ام تا پایم را جراحی کند، فرقی نمی‌کند چه در ایران باشد چه جای دیگر. من ایرانی‌ام و تابع تصمیم کمیته ملی المپیک. من که چینی نیستم، یا از کره ماه نیامده‌ام، ورزشکار المپیکی ایرانم و بالاخره باید تصمیم بگیرند.
یعنی تو حالا تمرین هم می‌کنی؟
من همین طوری الکی تمرین می‌کنم. این روزها حکم فرصت‌سوزی را برایم دارد. من حتی با مک هم صحبت کرده‌ام او پرسید آخر چه می‌شود؟ من هم گفتم نمی‌دانم خیلی عصبانی شد. به هر حال او مربی حرفه‌ای است و حرفه‌ای کار می‌کند، اما تکلیف من معلوم نیست.
با این شرایط تو از برنامه تمرین عقب نمی‌افتی؟
من اگر تا به حال جراحی کرده بودم از یک ماه دیگر دوباره تمرین جدی‌ام را شروع می‌کردم و می‌توانستم مسابقه دهم و تمرینات زمستانی را هم راحت انجام می‌دادم تا المپیک آماده می‌شدم، اما حالا وضعیتم معلوم نیست. فعلاً منتظرم. حتی فیزیوتراپم هم می‌گوید زودتر جراحی کن، چراکه اگر من آبان‌ماه هم عمل کنم بهمن هم نمی‌توانم پرتاب کنم. به هر حال دو ماه ریکاوری لازم دارم تا کم‌کم دوباره بتوانم تمرین را شروع کنم. این روزها بلاتکلیفم و نمی‌دانم چه می‌شود.
من ایرانی‌ام و تابع تصمیم کمیته ملی المپیک. من که چینی نیستم، یا از کره ماه نیامده‌ام، ورزشکار المپیکی ایرانم و بالاخره باید تصمیم بگیرند
اگر خبر ندهند، یعنی جراحی نمی‌کنی؟
اگر خبر نشود، خودم دست به کار می‌شوم و با کمک گرفتن، جراحی می‌کنم، اما می‌دانم کسی کمک کند، رسانه‌ای می‌شود، فقط آقایان ناراحت نشوند.
این حرف تو که تهدید نیست؟
چرا تهدید؟ من می‌گویم هستند آدم‌هایی که از آن‌ها کمک بگیرم. البته یکسری از دوستان خودشان گفته‌اند به من کمک می‌کنند و برایشان ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان هم پولی نیست. من حالا می‌گویم که بعد اگر این اتفاق افتاد هم دوستان ناراحت نشوند و هم برای ورزش ما بد نباشد. به هر حال ما ایرانی‌ها حساس هستیم و زود به دل می‌گیریم.
واقعاً اسپانسر پیدا کردی؟
بله، تا یک هفته دیگر من با سرپرست فدراسیون و صالحی‌امیری رئیس کمیته ملی المپیک صحبت می‌کنم اگر جوابی از آن‌ها نگیرم، خودم دست به کار می‌شوم و با کمک دوستانم برای جراحی پایم تصمیم می‌گیرم تا هم پایم خوب شود و هم کسی ناراحت نشود.
