به گزارش ایران اکونومیست: اگر نگاهی رفتار شناسانه به رویکرد واشنگتن به پرونده سوریه داشته باشیم باید گفت بعد از حمله شیمیایی نزدیک دمشق بحث مداخله آمریکا و متحدانش در سوریه مطرح بوده و هست. این امر پس از وتوی روسیه و چین در شورای امنیت سازمان ملل بعد دیگری به خود گرفته اما واشنگتن همچنان با مد نظر قراردادن ملاحظاتی رویکرد امریکایی خود را پیگیری میکند.در این حال در این رویکرد چند متغیر خود نمایی میکند.
نخست اینکه هر چند در منشور سازمان ملل متحد و در بند 4 ماده 2 منشور صراحتا هرگونه تهدید یا توسل به زور ممنوع اعلام می شود، اما همچنان طرح حمله توسط امریکا مورد نظر بوده است در این شرایط امریکا بعد از نوعی عقب نشینی شرکای اروپایی و افزایش مخالفان حمله به سوریه به نوعی دچار تردیدهایی شده است .
یعنی از یک سو با وجود آنکه حدود یک سال پیش باراک اوباما استفاده از سلاح های شیمیایی را خط قرمز اعلام کرد و اکنون می باید بر اساس استناد به استفاده از سلاح های شیمیایی استفاده از نیروی نظامی در برخورد با دولت سوریه مورد توجه اساسی قرار دهد.دوم اینکه در بعد جهانی امریکا مواجه با چالش ها و موانع حمله به سوریه قرار دارد. دراین راستا باید گفت از یک سو کرملین با توجه به افزایش حضور نظامی خود در مدیترانه فراتر از انتظارها و همچنان بر مواضع اصولی خود مبنی بر ضرورت گردن نهادن واشنگتن و متحدان اش بر منشور سازمان ملل و اخذ مجوز شورای امنیت تاکید دارد.
همچنین حتی ورود بیشتر ناوگان روسیه به مدیترانه می تواند نوعی نگرانی و درگیری هایی را سبب شود. به علاوه ایران و چین نیز همچنان بر حمایت خود از سوریه ادامه می‌دهند.در بعد دیگری در واقع امریکایی ها با درک فضای نوین منطقه بر این نظرند که اگر اقدامی در سوریه صورت دهند فرایند حمله قابل پیش بینی نیست و ممکن است این حمله گسترش پیدا کند و به حایی فراتر از سوریه منطقه را دچار آشفتگی کند و حتی تندروها را به قدرت رساند. لذا با در نظرداشت متغیرهای گوناگون امریکاییها اکنون بر سر دوراهی سرنوشت سازی قرار گرفته اند. یعنی از یک سو عدم حمله و کوتاه امدن در مقابل سوریه موجب آسیب دیدن اعتبار و پرستیژ امریکا در نظام بین الملل شده و مواضع ایران، روسیه و چین را تقویت می کند و از سویی امریکا از پیامد اقدام نظامی و نوع نگاه حامیان سوریه نگران است.
آنچه مشخص است دولت امریکا و اوباما در نگاهی به چالش ها و موانع موجود چون مخالفت افکار عمومی امریکایی ها با حمله نوین به سوریه و شکست یا به نتیجه نرسیدن حمله زمینی به عراق و افغانستان بر ان است تا از یک سو نوعی اجماع داخلی را در سطح نخبگان و سیاست گذاران امریکایی در کنگره و رسانه را به دست آورد تا هر نوع حمله به سوریه با نوعی پشتیبانی همراه گردد . در بعد دوم اوباما باین نظراست تا با همراهی و همکاری با متحدان منطقه ای و غربی حمایت بیشتر آنان را در هر گونه حمله به دست آورد امری که با چالش های بیشماری همراه است.
