در موارد شدید، شراره‌های خورشیدی می‌توانند اتصالات رادیویی و نیروگاه‌های روی زمین را غیرفعال کنند اما علاوه بر این آنها عامل پدیده‌های خیره کننده آب و هوای فضایی نیز هستند. به عنوان مثال شفق‌های قطبی با شراره‌های خورشید مرتبط هستند که در آن میدان مغناطیسی خورشید را تا حدی ضعیف می‌کنند که یک حباب پلاسمای خورشیدی می‌تواند از جو خورشید فرار کند.
دانشمندان با استفاده از ماهواره‌ها و تلسکوپ‌های خورشیدی اطلاعات زیادی در مورد فرآیندهای فیزیکی که در طول شراره‌های خورشیدی رخ می‌دهد درک کرده‌اند.
آنها می‌دانند که شراره‌های خورشیدی انرژی را از میادین مغناطیسی به گرما، نور و انرژی حرکتی بسیار مؤثر تبدیل می‌کنند. این فرایندها معمولاً به عنوان مدل استاندارد شراره خورشیدی ۲ بعدی(standard ۲-D solar flare model) تصویرسازی می‌شوند، اگرچه جزئیات این تصاویر هرگز تایید نشده است.
اکنون اخترفیزیکدانان پلاسما در دانشگاه کاتولیک لووِن هلند شبیه سازی از فرآیندهای ساختاری را که در طول شراره خورشیدی رخ می‌دهد را با استفاده از ابر رایانه‌ها و ترکیب جدیدی از مدل‌های فیزیکی، ایجاد کردند.
پروفسور "رونی کپنس"(Rony Keppens) گفت: مطالعه ما محاسبه بازده تبدیل انرژی یک شراره خورشیدی را ممکن می‌سازد. ما می‌توانیم این بازده را با ترکیب قدرت میدان مغناطیسی خورشید در سرعتی که شراره ها در آن حرکت می‌کنند محاسبه کنیم. ما باید بتوانیم مشاهدات خود را به موقع انجام دهیم، زیرا همه چیز در چند ۱۰ ثانیه تا چند دقیقه اتفاق می‌افتد. ما نتایج شبیه سازی عددی را به مشاهدات مجازی یک شراره خورشیدی تبدیل کردیم و بدین وسیله کار تلسکوپ‌ها را در تمام طول موج‌های مربوطه تقلید کردیم. این موضوع به ما امکان می‌دهد مدل استاندارد شراره خورشیدی را از یک تصویر کتاب درسی به یک مدل واقعی ارتقا دهیم.
شراره خورشیدی از انفجار بزرگ در اتمسفر خورشید به وجود می‌آید و باعث آزاد شدن انرژی در حد ۶*۱۰ به توان ۲۵ ژول می‌شود که در حدود یک ششم انرژی خروجی از سطح خورشید در هر دقیقه است. این پدیده در سایر ستارگان هم دیده می‌شود که به آنها نیز شراره ستاره‌ای گفته می‌شود.
ایسنا
