به گزارش ایران اکونومیست به نقل از سايپانيوز، پايين آوردن قيمت باتري خودروهاي برقي از دو حال خارج نيست، يا بشر با تحقيقات به فناوري جديدي دست پيدا مي كند، يا براي فناوري هاي موجود، نياز به بهبود روش هاي استخراج و بازيافت عناصر مورد نياز براي توليد باتري هاي فعلي است. در هر دو صورت، زماني خودروهاي برقي بين مردم گسترش پيدا مي كند و مردم به آن با علاقه روي مي آورند كه قيمت خودرو و قيمت باتري آن منطقي شود. اين نظر ب ام و در عين اين كه ساده است، پيچيدگي هاي خاصي دارد. ساده است چون فقط با يك قطعه از هزاران قطعه در خودرو سر و كار دارد اما همين يك قطعه، 50 درصد هزينه توليد خودرو برقي را به خود اختصاص مي دهد. هر كاهش قيمتي در هزينه توليد باتري، به طور مستقيم روي قيمت تمام شده خودرو اثر دارد و باعث ارزان تر شدن و منطقي شدن قيمت خودرو برقي مي شود.
اما پيچيدگي به خاطر اين است كه باتري ها به طور ذاتي گران قيمت هستند. 80 درصد از هزينه توليد يك پك باتري را مواد خام تشكيل مي دهد و 20 درصد ساير هزينه ها از جمله دستمزد نيروي انساني است. براي همين است كه هرگونه كاهش هزينه، مستلزم پايين آمدن قيمت مواد خام است. چون نمي توان فعلا منتشر نشست تا تحقيقات، پيل هاي جديدي را به بازار باتري معرفي كنند كه هم بازده بالاتري داشته باشد هم هزينه توليد آن پايين تر باشد. در حال حاضر تحقيقات براي عرضه ي فناوري هاي نو در عرصه باتري، شيمي ليتيم-گوگرد است. تحقيقات ديگر هم روي باتري هاي حالت جامد انجام مي شوند.
بر اساس اطلاعات بهينه كاوي مواد معدني Benchmark Mineral Intelligence در سال 2013 مقايسه اي صورت گرفته و نشان داده است كه باتري ها به ازاي هر كيلووات ساعت 100 دلار هزينه دارند و از آن سال تا به حال هم به قوت خودش باقي مانده است. اكنون دانشمندان در حال پژوهش هستند كه يا به بهينه سازي فرايند يا نوآوري در شيمي به روشي بهتر براي توليد باتري دست پيدا كنند. حالا مي توان به بياني دقيق تر گفت هر چقدر هزينه توليد كيلووات ساعت بهينه شود، به طور مستقيم روي قيمت خودروي برقي اثر دارد. هنوز هم براي مشتري بيشتر صرف ميكند كه خودروي جديد بخرد تا باتري خودروي برقي خود را عوض كند.
