کرونا؛ تلنگر «خدا آگاهی» برای غافلان دنیای مادی و عرصه آزمون دین دراران

«سارا هوشمندی» فعال رسانه‌، در یادداشتی به ابعادی از تبعات شیوع ویروس کرونا پرداخت. متن یادداشت به شرح زیر است:
«نمرود خدا را به جنگ طلبید و با مگسی هلاک شد.
فرعون ندای « انا ربکم الاعلی » سر داد و غرق شد.
انسان مدرن دم از « خدا مرد » زد و در مواجهه با موجودی میکرونی مثل #کرونا ، ناتوان‌تر از همیشه به اضطرار رسید .
انسان مدرنِ عقل گرایِ علم‌زده که جایگاهی برای معنویت قائل نبود، حالا در یک بهت عمیق فرو رفته و چنان احساس ضعف کرده که در پیشرفته‌ترین کشورها، مهم‌ترین مقامات رسمی ، « روز دعا » اعلام می‌کنند و توسل به قدرت لایزال الهی را مطمئن‌ترین راه نجات می‌دانند!
چه کرده‌ای کرونا!
محاسبات جهان را به‌هم ریخته‌ای و تصویر بهشت‌گونه‌ی سرزمین‌های به ظاهر متمدن جهان اولی را در مقابل چشم جهانیان شکسته‌ای!
تصویر ترک خورده‌ای که برای مردمان به استثمار کشیده‌ جهان سوم حتما یک نقطه‌ عطف مهم برای اعتماد و اتکا به خود خواهد بود.
امروز توفانِ تو، پرده‌های اغواگر پروپاگاندای رسانه‌های حلقه به گوش قدرت‌های جهان را کنار زده‌ و داستان‌های فراموش شده‌ « غرب وحشی » را از لابه‌لای کتاب غبارگرفته‌ تاریخ نمایان کرده است.
امروز انسان غرق در لذت و قدرت، ناامید و هراسناک، دنبال تکیه‌گاهی‌ است که مانع ویرانی‌اش شود و در پایانِ همه‌ راه‌های رفته و نرفته‌‌اش برای رسیدن به آرامش، ناگاه انگار حلقه‌ مفقوده «خدا» را می‌یابد!
و «وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»؛ خدایی که حکومت آسمان و زمین در ید قدرت اوست برایش معنای تازه‌ای می‌یابد. 
خدایی که در پس منافع دنیای مدرن، رو به فراموشی بود، حالا آغوش مهربانش پناه‌گاه اولِ انسانِ‌های تنهامانده و سرگردان است. انسانی که برای مناسبات کام‌جویانه‌اش تمام قیود اخلاقی و انسانی را فدای عنوان انسانِ آزاد می‌کرد، اینک از وحشت مرگ و بیماری از نزدیک‌ترین کسانش نیز فاصله گرفته است.
کرونا اگر تلنگر «خداآگاهی» برای غافلان دنیای مادی بود، اما برای انسان‌های دیندار عرصه‌ آزمون دین‌داری اصیل، شکوفایی اخلاق و قدرت‌مندی روح بود. ساعت زمان بر روی تاریخِ درد ایستاد و مومنِ متوکل، خوب می‌داند که دردها چگونه رتبه‌ی « صبوری » را محک می‌زنند و صبر است که گوهر وجود و روح انسان را صیقل می‌دهد و آنچه که از پس رنج‌ها رخ می‌نماید ، « انسان پرورش یافته » است. 
انسانی که پله‌پله به خدا نزدیک شده و حالا فاصله کمتری با « منبع‌خیر » دارد.
انسانی که لطیف شده و از پس «خودخواهی» به « دیگرخواهی » رسیده است.
تجلی دیگرخواهی مومنانه را این روزها می‌توان در سبک زندگی درمان‌گران و گروه‌های جهادی دید که تهدیدِ مرگ و افسردگی را به فرصتِ نشاط‌انگیز خدمت و دستگیری انسان‌های دیگر تبدیل کرده‌اند و چون پرتویی درخشان پیش روی جویندگان حقیقتند!
القصه! بیت زیبای جناب بی‌دل شرح حال این روزهای ماست:
کشتی تدبیر ما توفانیِ حکم قضاست
جز دم تسلیم، اینجا لنگری در کار نیست»