پس از انجام موفقیتآمیز ماموریت "آپولو ۱۱" که طی آن انسان برای اولین روی کره ماه قدم گذاشت، نمونههایی از ماه به زمین بازگردانده شد.
حال محققان به مطالعه غبار قمری پرداختهاند که توسط "نیل آرمسترانگ"(Neil Armstrong) به زمین بازگردانده شده است. هدف از مطالعه این غبار این است که محققان دریابند آیا این غبار به آب، سوخت و یا آجر تبدیل میشود یا خیر؟
پیش از این محققان دانشگاه آزاد انگلستان آزمایشاتی را انجام دادهاند تا ببینند آیا میتوان اکسیژن ذخیره شده در غبار ماه را برای تولید آب استفاده کرد؟
این تیم دریافتند که غلظت بالاتر اکسیژن در برخی از سنگها سبب میشود که در سالهای آینده، راه برای انجام آزمایشات در ماه گشوده شود.
چنین تکنیکهایی سبب میشود پایگاههای قمری که در آینده ساخته خواهند شد، بیشتر به خود متکی باشند.
دو تن از دانشمندان حوزه سیارهشناسی دانشگاه آزاد انگلیس با نامهای "ماهش آناند"(Mahesh Anand ) و "هانا سارجنت"(Hannah Sargeant) به بررسی این سوال پرداختند که آیا میتوان مستقیما از سطح ماه آب تولید کرد؟
سارجنت اظهار کرد، آب یکی از مهمترین منابعی است که ما برای اکتشاف در فضا به آن نیاز داریم. نه تنها برای نیازهای حیات بشر بلکه برای تولید سوخت موشک هم به آب نیاز است.
وی ادامه داد، تولید آب، چه از ذخایر منجمد در قطبهای آب و چه از سنگها، نخستین گام ما برای محقق کردن ماموریتهای فضایی طولانی مدت در فضا است.
این دو محقق در پروژه خود، نمونه سنگهای ماه را با هدف گرفتن اکسیژن، گرم کردند تا با اضافه کردن هیدروژن، آب تولید کنند.
برخی از این نمونههای ریز غبار قمری که این دو محقق بررسی میکنند، در سال ۱۹۶۹ میلادی در پروژه آپولو ۱۱ توسط "نیل آرمسترانگ" جمعآوری شده است. بنابراین محققان باید نسبت به چنین منابع با ارزشی خیلی مراقب باشند.
سارجنت گفت: ما باید نسبت به هر میلیگرم این نمونهها بسیار حساس و دقیق باشیم.
این محققان همچنین با گرد و غبارهای شبیهسازی شده هم کار میکنند.
در مطالعات پیشین هم اکسیژن این غبارها بررسی شده بود ولی در این مطالعه جدید غلظت اکسیژن در برخی نمونهها بیشتر بود.
محققان امیدوارند که طی یک برنامه زمانی ۵ ساله، با کمک آژانس فضایی اروپا و کارشناسان روسیه، آزمایشات تولید آب در قطب جنوب خود ماه انجام شود.
از دیگر کارهایی که این محققان انجام می دهند، این است که تولید آجر از غبارهای قمری را هم بررسی کنند.
ایسنا