پایگاه اینترنتی نشنال اینترست در گزارشی با یادآوری تصویب «قانون بازنگری توافق هسته‌ای ایران» در کنگره آمریکا و تلاش دموکرات‌های سنا برای ممانعت از تصویب قطعنامه‌ای شوند که مانع از اقدام اوباما در کاهش تحریم‌های اعمال شده علیه ایران در سال ۲۰۱۵ می‌شد، نوشت: نقطه قوت اصلی برنامه جامع اقدام مشترک برای دولت اوباما مبتنی بر این نظریه است که واداشتن ایران به محدود کردن برنامه هسته‌ای خود، تهدید تولید و گسترش تسلیحات هسته‌ای در خاورمیانه -ناآرام‌ترین و خشونت آمیزترین منطقه حتی بدون تسلیحات هسته‌ای- را بسیار کمتر خواهد کرد. با این همه، باید به یاد داشته باشیم که در واقع در این منطقه «کشور»ی هست که همین حالا تسلیحات هسته‌ای دارد. از قضا، این «کشور» نزدیک‌ترین متحد آمریکا در خاورمیانه، یعنی اسرائیل است.
ابهامات زیادی درباره زرادخانه هسته‌ای اسرائیل وجود داشته است که بخشی از آن به خاطر قانون نانوشته تشکیلات امنیتی اسرائیل مبنی بر این است که به منظور حفظ اصل بازدارندگی، هرگز درباره برنامه تسلیحات هسته‌ای این کشور در ملاء عام چیزی گفته نشود. اما در واقع تحلیلگران در آمریکا و سراسر جهان بر برخی از ارکان اصلی برنامه هسته‌ای اسرائیل اذعان می‌کنند.
۱-تردید‌ها درباره حجم زرادخانه هسته‌ای اسرائیل
با اینکه همه یقین دارند که اسرائیل زرادخانه هسته‌ای بزرگی دارد، هیچ کسی واقعاً نمی‌داند این زرداخانه تا چه حد بزرگ است. جیمی کارتر، رئیس جمهور پیشین آمریکا، سال ۲۰۰۸ ارزیابی کرد شاید اسرائیل دست کم ۱۰۵ سلاح آماده استفاده در انبار‌های خود داشته باشد تا در صورتی که وخیم‌ترین شرایط ایجاب کند (از آن‌ها استفاده کند). شش سال بعد، وی در ارزیابی خود بازنگری کرد و آن را به ۳۰۰ سلاح رساند- که بر اساس محاسبات کارتر- به این معناست که اسرائیل زرادخانه خود را از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۴ دو برابر کرده است.
محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران، در اوج گفت‌وگو‌های هسته‌ای ایران و گروه پنج به علاوه یک در سازمان ملل گفت اسرائیل «۴۰۰ کلاهک هسته ای» دارد. سازمان موسوم به «بولتن دانشمندان هسته‌ای» با استناد به بررسی «شرکت راند» می‌گوید رقم بهتر «۶۵ تا ۸۷ کلاهک» است.
بی‌تعارف باید گفت جهان هیچ سرنخی درباره تعداد تسلیحات هسته‌ای اسرائیل ندارد؛ و این دقیقاً همان هدف اسرائیلی‌هاست: یعنی حفظ ابهام هسته‌ای برای اینکه دشمنان اسرائیل همواره نگران و مشوش باشند.
۲- اسرائیل، آمریکایی‌ها را فریب داد تا برنامه خود را پیش ببرد
در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰, «دولت» اسرائیل بار‌ها در برابر درخواست‌های آمریکا برای ارائه اطلاعات درباره توسعه و تولید تسلیحات احتمالی کارشکنی کرد و بار‌ها عمداً به متحدان آمریکایی خود دروغ گفت، به این امید که زمان بیشتری برای پیشبرد برنامه هسته‌ای خود داشته باشد. اسرائیل سال ۱۹۶۰ رآکتور خود در دیمونا را به عنوان «کارخانه نساجی» و «مرکز تحقیقات فلزشناسی» به وزارت خارجه آمریکا معرفی کرد. شیمون پرز، وزیر خارجه وقت اسرائیل، سال ۱۹۶۳ در نشستی در کاخ سفید به جان اف. کندی، رئیس جمهور وقت آمریکا اطمینان داد که اسرائیل «تسلیحات هسته‌ای به منطقه عرضه نخواهد کرد.»
کندی به قدری نگران برنامه تسلیحات هسته‌ای احتمالی اسرائیل بود که از اسرائیل خواست که اجازه سرکشی بازرسان هسته‌ای از دیمونا را بدهد. اسرائیلی‌ها با آن درخواست‌ها موافقت کردند, اما اطمینان دادند که این بازدید‌ها منجر به هیچ چیزی که (اسرائیلی ها) را متهم کند، نخواهد شد: بر اساس یک گزارش تحقیقی مفصل در گاردین، به بازرسان آمریکایی اجازه داده نشد تجهیزات خود را به آنجا بیاورند یا از آن محل نمونه‌برداری کنند.
باشگاه خبرنگاران جوان
