دیدار تیم های فوتبال پرسپولیس و تراکتور در هفته هفدهم رقابت های لیگ برتر درحالی با برتری سرخپوشان تهرانی به پایان رسید که این دیدار بیشتر از داشتن صحنه های ورزشی، نمایش دهنده درگیری ها و اتفاقات تلخ داخل زمین و روی سکوها بود.
در این میان یک بازیکن در قلب خط دفاعی پرسپولیس مثل خیلی دیگر از بازیهای تیمش نقش اول را در ایجاد تنش و درگیری بازی می کرد. شجاع خلیل زاده که از نظر فنی به کار خط دفاعی پرسپولیس می آید، یکی از بداخلاق ترین بازیکنان داخل زمین است که در هر بازی معمولاً چند صحنه درگیری و اعتراض را دارد.
اینکه خلیل زاده به عنوان یک مدافع باید محکم و مقتدر فوتبالش را بازی کند و درگیری جزوی از بازی او به شمار می رود، یک امر طبیعی در فوتبال است، اما اینکه او تصور کند «بزن بهادر» زمین است و هر کاری کرد کسی نباید به او اعتراض کند و داور هم نباید خطایش را بگیرد، بیشتر یک توهم و رفتار «چاله میدانی» است.
اینکه شجاع خلیل زاده در ایجاد درگیری و تنش در بازی پرسپولیس و تراکتور نقش اساسی داشت و باعث متشنج شدن سکوها شد شکی وجود ندارد، اینکه او با گرفتن کارت زرد در اکثر بازیهای پرسپولیس محروم می شود و به تیمش ضربه می زند هم بماند، اینکه چرا مسئولان باشگاه فرهنگی - ورزشی پرسپولیس از یک بازیکن بداخلاق و بدرفتار درون زمین دفاع می کنند جای سوال دارد.
باشگاهی که عنوان فرهنگی را یدک می کشد و بازیکنانش الگویی برای جوانان هستند، چرا باید به جای برخورد با این بازیکن در مقام دفاع بربیاید و برای دفاع از این بداخلاقی ها مدیرعاملش تا فدراسیون فوتبال هم برود؟
اگر قرار باشد باشگاه ها از بی اخلاقی ها و بدرفتاری های بازیکنانشان دفاع کنند که باید منتظر جنگ و درگیری های بیشتر درون زمین بود و هرکسی زورش بیشتر بود سالم از زمین بیرون خواهد آمد!
از باشگاه پرسپولیس که عنوان فرهنگی را هم یدک می کشد انتظار می رود قبل از اینکه فدراسیون فوتبال به این موضوع ورود کند، خودش با بدرفتارهای بازیکنانش برخورد کند نه اینکه به دفاع از وی هم بپردازد و دنبال متهم کردن دیگران باشد.
مهر
