دیدار پرسپولیس و تراکتور کارزار پرتاب سنگ و اشیاء سخت بر سر و روی هواداران دو تیم در نیمه جنوبی ورزشگاه آزادی بود که منجر به مصدوم شدن تعداد زیادی از هواداران بیگناه شد و یک بار دیگر زنگ خطر را برای فوتبال ایران به صدا درآورد.
بعد از تکرار سنگ اندازی در بازی‌های مهم فصل گذشته از جمله فینال جام حذفی، مهدی تاج اعلام کرد که با فراهم شدن سخت افزارهای مناسب از جمله نصب دوربین مدار بسته، شماره گذاری صندلی‌ها و فروش بلیت الکترونیکی در بردارنده اطلاعات تمام هواداران است، دیگر اتفاقات ناخوشایند در ایران رخ نخواهد داد.
در واقع برنامه فدراسیون فوتبال استفاده از اقدامات اصلاحی در ابتدای لیگ برتر، استفاده از دوربین‌های نصب شده در ورزشگاه‌ها برای شناسایی تماشاگران خرابکار بود تا با محروم کردن آن‌ها فضای ورزشگاه‌ها را سالم‌سازی کند، اما تمام این وعده‌ها در حد حرف باقی ماند و هیچ نتیجه‌ای جز فشرده شدن مسابقات لیگ برتر و بهم ریختن زمان اردوهای تیم‌های ملی از جمله تیم ملی امید نداشت تا اینکه در دیدار با پرسپولیس یک بار دیگر باران سنگ روی سر و صورت هوادار بیگناه فرود آمد و هیچ مسئولی هم از این اتفاقات ناراحت نشد.
این قبیل اتفاقات در حالی در یک بازی معمولی رقم خورده که بازی نه در اوج حساسیت که بلکه در اواسط مسابقات لیگ برتر برگزار شده و با این برد و باخت هیچ اتفاقی برای تیم‌ها نمی‌افتد. حال تصور کنید اگر بازی در فینال جام حذفی برگزار می‌شد و حساسیت در اوج خود قرار داشت، آیا فدراسیون فوتبال، مسئولان ورزشگاه و ماموران امنیتی قادر به کنترل این تنش‌ها روی سکوهای ورزشگاه آزادی بودند؟
این اتفاق، نتیجه سال‌ها بی‌تفاوتی مسئولان و برنامه‌های نادرست در فرهنگ‌سازی و ایجاد سازوکار مناسب برای ایمن‌سازی در ورزشگاه‌ها است که یک تهدید بالقوه برای فوتبال ایران به شمار می‌رود و بعید نیست که در یک بازی بین‌المللی، سنگی به سر و صورت یک هوادار بخورد یا به سمت زمین پرتاب شود و آن وقت بهانه لازم مبنی بر ناامنی دست کشورهای متخاصم بیفتد و زمینه محرومیت فوتبال ایران فراهم شود.
هنوز چند روزی از بهانه‌جویی مسئولان AFC با خط‌دهی‌های کشورهای عربستان و امارات نمی‌گذرد که فوتبال ایران فعلا توانسته با اهدای دو میزبانی در مرحله پلی آف از این ماجرا سر سالم به در ببرد اما باید در انتظار روزی نشست که با پرتاب یک سنگ به سمت نیمکت رقبای خارجی یا مسئولان امنیتی، محرومیتی طولانی مدت نصیب ایران شود.
اکنون که تصاویر متعددی از تماشاگران متخلف توسط اهالی ورزش منتشر شده و چهره خیلی از خرابکارها در طول بازی مشخص شده است، مسئولان سازمان لیگ و کمیته انضباطی در صورتی که دسترسی به دوربین‌های مداربسته هم ندارند، می‌توانند از همین راه اطلاعات این تماشاگران را شناسایی و آنان را باز حشور در استادیم محروم کنند تا شاید ریشه این اتفاقات خشکیده شود.
هر چند انتظار این است که بعد از هزینه‌های گزاف برای آماده‌سازی ورزشگاه‌ها و نصب دوربین‌های امنیتی برای بررسی سکوهای ورزشگاه‌ها، مسئولان از همین طریق دست به کار شوند و بعد از سال‌ها به بیراهه رفتن، وظیفه خود را به درستی انجام دهند و ضمن حفظ جان هزاران هوادار بیگناه، از تکرار یک فاجعه بین‌المللی نیز جلوگیری کنند.
ایسنا
