وقتی صحبت از آسیب استخوانی می‌شود، برخی از دانشمندان برای ترمیم آسیب‌ها یا نقص‌های استخوانی به فکر استفاده از یک پروتئین سازنده استخوان می‌افتند که به "پروتئین مورفوژنتیک"(BMP) استخوان معروف است. اما این روش محدودیت‌هایی دارد که به زودی به لطف زیست‌ماده جدید می‌توان بر آن غلبه کرد.
یکی از مشکلات اصلی پروتئین مورفوژنتیک استخوان این است که علاوه بر رشد استخوان جدید درست در محل آسیب، موجب رشد آن در بافت نرم اطراف نیز می‌شود. این اتفاق به این دلیل می‌افتد که موادی مانند اسفنج‌های کلاژن زیست تخریب پذیر که برای نگهداری پروتئین طراحی شده‌اند، از آن به بافت اطراف نشت می‌کنند.
محققان دانشگاه "اورگان" به رهبری "ماریان هتیاراچی" برای حل این مشکل به دنبال ترکیب BMP با ژل آلژینات و مهمتر از همه ریز ذرات یک ضد انعقاد دارویی تایید شده به نام "هراپین" افتادند. BMP به ذرات هراپین متصل می‌شود و ژل نیز در کنار آنها موجب استحکام این ترکیب می‌شود.
این ماده در آزمایش‌ها به لوله‌های دارای سوراخ‌هایی به اندازه نانو که قبلاً در استخوان ران موش‌ها قرار داده شده بود، تزریق شد و نتایج امیدوار کننده‌ای به بار آورد. بدین ترتیب پراکندگی غیرطبیعی یا همان رشد استخوان ناخواسته تا ۵۰ درصد کم شد.
"هتیاراچی" می‌گوید: مشکل درمان آسیب‌های بزرگ استخوانی از نظر بالینی این است که BMP تحویل داده شده با استفاده از اسفنج‌های کلاژن منجر به تشکیل استخوان غیرطبیعی می‌شود، زیرا دارو روی مواد باقی نمی‌ماند. مواد جدید ما بیشتر BMP را حفظ می‌کنند و آن را در موضع نگه می‌دارند. بنابراین در خارج از منطقه مورد نظر استخوان تشکیل نمی‌شود.
از آنجا که هراپین عوارض جانبی دارد، محققان در حال تلاش برای ایجاد یک جایگزین مصنوعی هستند که بطور ویژه برای استفاده در BMP در مورد آسیب‌های استخوانی طراحی شده باشد.
این تحقیق در مجله Science Advances منتشر شده است.
ایسنا
