محمدطارق دُر آزهى دبیر دوره متوسطه آموزش و پروش تهران و دبیر سابق مدارس استان سیستان و بلوچستان اظهار کرد: من ۱۰ سال در منطقه مرزی بن‌پشت استان سیستان و بلوچستان تدریس داشتم و مدیریت کردم، آنجا را می‌توان به عنوان ضعیف‌ترین منطقه از لحاظ زیرساخت آموزشی و اقتصادی و نیروی انسانی نام برد. اغراق نکرده‌ام اگر بگویم آنجا امکانات آموزشی در حد صفر درصد مطلق است.
او ادامه داد: بن‌پشت که تنها یکی از مناطق استان سیستان و بلوچستان است از هیچ جهتی با مدارس و فضا‌های آموزشی تهران و دیگر شهر‌ها و مناطق قابل قیاس نیست.
این دبیر با اشاره به کمبود میز و صندلی و معلم در اکثر استان سیستان و بلوچستان، بیان کرد: طی ده سالی که در آنجا تدریس می‌کردم دانش‌آموزان حتی یک معلم زبان به خود ندیدند و اغلب هر معلم چند درس مختلف را تدریس می‌کرد و دانش‌آموزان از این آموزش سطحی شاید حتی تفهیم هم نمی‌شدند.
دُر آزهى بیان کرد: اکثر مواقع شاهد صدور بخشنامه‌هایی از سمت آموزش و پرورش هستیم، اما سوال اینجاست که آیا بخشنامه‌های ابلاغ شده در همه مناطق کاربردی‌اند.
او با ذکر یک مثال ادامه داد: چند سال قبل که آموزش و پرورش، آموزش شنا و زنگ استخر را به صورت بخشنامه وارد زنگ مدارس کرد، آیا اصلاً در مناطق محروم فضایی برای این زنگ مدرسه وجود دارد.
او افزود: مشکل اینجاست که اکثر ابلاغیه‌های آموزش و پرورش در سطح کلان است و در مناطق مختلف نه‌تنها توجه نمی‌شود بلکه کاربردی هم نیست.
دبیر دوره متوسطه آموزش و پرورش با قیاس شرایط مدارس مناطق محروم و مدارس تهران تصریح کرد: حتی در بحث کنکور رقابت عادلانه نیست و اگر به مناطق محروم سهمیه کنکور داده نمی‌شد، شاید به دلیل نبود کتب کنکوری کافی، دانش‌آموزان حتی نمی‌توانستند برای خود آینده‌ای متصور شوند.
او در پایان بیان کرد: ما در مناطق مختلف استان سیستان و بلوچستان شاهد نمونه‌های موفق مدارس هم هستیم، ولی تک موردی هستند و مدارس محروم بیشتر به چشم می‌خورند.
باشگاه خبرنگاران جوان
