به گزارش خبرنگار مهر، مهدی خدابخشی که روزگای به «ویرانگر» در تکواندو دنیا معروف بود و مدالهای با ارزشی برای ایران در میادین بین المللی کسب می کرد، به دلیل ازدواج با یک ملی پوش سابق تکواندو مسلمان اهل صربستان که مدتی است در عرصه رسانه فعالیت می کند، تغییر تابعیت داده و با زندگی در این کشور، رشته مورد علاقه خود را نیز در صربستان ادامه خواهد داد.
به عبارت ساده تر تکواندوکاری که پدرش از داوران و مربیان برجسته تکواندو ایران است و برای او هزینه زیادی از بیت المال در جهت رشد، ارتقا و کسی افتخار صرف شده، از این پس با نام کشوری دیگر به روی «شی هاپ چانگ» رفته و احتمالا مدال و افتخار کسب کند. موضوع فوق از دو جنبه قابل بحث و بررسی است.
کاری به مشکلات گذشته وی با فدراسیون و سرمربی وقت تیم ملی(مهدی بی باک) نداریم، ولی آیا فدراسیون و به قولی سازمان عریض و طویل تیم ملی نمی توانست راهی برای حفظ این استعداد تکواندو و استعدادهای دیگری که جسته و گریخته خبر خروج آنها شنیده می شود، طراحی و اجرا کند؟ اصولا سازمانی که رئیسش دائم در حال سفر با تیم ملی است و برای شبکه مورد علاقه خود گزارش تهیه می کند، چه برنامه ای در این بخش می تواند داشته باشد؟
زمانی که خدابخشی به دلیل آسیب دیدگی حضور در مسابقات انتخابی را از دست داد، آیا فدراسیون و سازمان تیم ملی برای رفع آسیب او و بازگشت به اردو برای او برنامه ای داشت؟ از همان زمان بحث رفتن خدابخشی مطرح بود و متاسفانه بی تفاوت از کنار آن گذشتند.
شاید برای اولین بار بود که روابط عمومی یک فدراسیون ورزشی با انتشار خبر و گفتگوی یک ورزشکار به تغییر تابعیت او مشروعیت می داد! ولی آیا نوع برخورد می تواند قصور فدراسیون در نادیده گرفتن و از دست رفتن سرمایه های این مرزو و بوم را پوشش دهد؟ این درست که خدابخشی ازدواج کرده و محل زندگی خود را تغییر داده و در شرایط فعلی شاید بتوان حق را به او داد، ولی برای آینده چه برنامه ای خواهیم دارید؟
اگر خدابخشی هم چون میلاد بیگی در میادین مختلف درخشید و مدال کسب کرد، بازهم باید گفت ای کاش او حفظ می کردیم و... آیا مسئولان فدراسیون در جریان هستند که بازهم شاهد چنین اتفاقاتی در تیم ملی خواهیم بود و به نوعی نفر بعدی لیست خروجی کیست؟ تکواندوکار با رسیدن به شرایط موفقیت و کسب مدال ترک دیار خواهد کرد؟
به هر حال تکواندو ایران پتانسیل بالایی از نیروی انسانی مستعد موفقیت دارد و اگر سازمان به اصطلاح تیم ملی برای آنها برنامه نداشته باشد، شک نکنید که موج خروج تکواندوکاران از ایران که طی سالهای گذشته شیب اندکی داشته، شدت خواهد گرفت. فدراسیون تکواندو می تواند با یک برنامه ریزی اصولی و منطقی نه تنها برای تکواندوکاران مستعد، بلکه برای مربیان کار آزموده و تاثیرگذار که تعدادشان هم کم نیست می توان برنامه داشت.
امید می رود چالش هایی از این دست از سوی مسئولان فدراسیون جدی گرفته شود تا بازهم شاهد خروجی دیگری نباشیم و استعدادهای ورزشی زیر پرچم مقدس کشورمان افتخارآفرین باشند.
