به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، تیم فوتبال تراکتور پس از یک شروع رویایی در لیگ نوزدهم، دو هفته متوالی است که با شکست بازی‌های خود را به پایان می‌رساند. این تیم در شرایطی که هفت هفته متوالی ابتدایی را بدون شکست پشت سر گذاشته و حتی یک گل هم دریافت نکرده بود، هفته گذشته با نتیجه دو بر یک مغلوب صنعت نفت شد و این هفته نیز با نتیجه عجیب چهار بر دو از استقلال تهران شکست خورد.
به این ترتیب سرخ پوشان تبریزی با دریافت شش گل در دو بازی، به اندازه تمام هفته‌هایی که گل نخورده بودند، گل خوردند! این اتفاقات در آستانه بازی حساس مقابل سپاهان رخ داده و شاگردان دنیزلی باید در هفته پیش رو مقابل سپاهان در اصفهان قرار بگیرند. با نگاهی دقیق به دو بازی اخیر تراکتور می‌توانیم نکات منفی بسیاری را متوجه شویم که از میان آن‌ها چند نکته، مهمترین نکاتی هستند که می‌توان از آن‌ها به عنوان عوامل اصلی دو شکست متوالی نام ببریم.
خواب در باد برد‌های متوالی
تراکتور در هفت بازی ابتدایی لیگ صاحب پنج برد و دو تساوی شد. پیروزی‌های تراکتور به غیر از آخرین پیروزی این تیم مقابل نساجی (۴-۰) همگی با حداقل گل رقم خوردند. به غیر از پرسپولیس نیز دیگر رقبای تراکتور در هفت هفته ابتدایی را، تیم‌های میانه و پایین جدولی تشکیل می‌دادند که البته پرسپولیس هفته دوم نیز به اندازه‌ای بد بود که شکست یک بر صفر مقابل تراکتور برایش چندان عجیب نباشد. خواب در باد این برد‌ها باعث شد تا تراکتوری‌ها از نواقص تیم شان غافل بمانند. پیروزی‌های کم اثر همواره پیروزی‌های خطرناکی هستند که عادت به آن‌ها می‌تواند در دراز مدت، هر تیمی را به مشکل بیندازد. تراکتورِ دنیزلی در این برهه به معنای واقعی کلمه چوب این عادات بد را خورد، عاداتی که در ادامه در موردشان بحث خواهیم کرد.
نبود ثبات در ترکیب یازده نفره
یکی از انتقاداتی که همواره به مصطفی دنیزلی وارد است، نبود ثبات در ترکیب یازده نفره تیم اوست. دنیزلی در ۹ هفته اخیر بار‌ها ترکیب اصلی تیمش را تغییر داده و در کمتر بازی شاهد چینش ترکیبی مشابه با بازی قبل بوده ایم، این نداشتن ثبات باعث شده تا تراکتور در حالی که ۹ هفته از بازی‌های لیگ برتر می‌گذرد هنوز به ترکیب ایده آل یازده نفره خود دست پیدا نکند. این در حالی است که دنیزلی برای پیدا کردن یازده بازیکن اصلی کار دشواری ندارد و مهره‌هایی را در اختیار دارد که می‌توانند خیال او را از بابت حضور در ترکیب اصلی راحت کنند. تغییر مداوم ترکیب تیم به غیر از موارد اندکی که مصدومیت بازیکنان آن را به حالت اجباری در آورد، بی تردید تاثیری سوء بر روند بازی تراکتور گذاشته که نتیجه آن را در دو بازی اخیر شاهد هستیم. با توجه به اینکه تراکتوری‌ها به ثبات لازم در ترکیب اصلی خود دست نیافته اند، با دریافت اولین گل شاهد از هم پاشیده شدن شیرازه تیمی شان بودیم. شیرازه‌ای که از هم پاشید و دو شکست متوالی تا اینجای کار به همراه داشت.
تصمیم عجیب در بازی بزرگ
در حالی که اهمیت بازی با استقلال بر هیچ کسی پوشیده نبود، دنیزلی برای چیدن ترکیب یازده نفره خود تصمیماتی اتخاذ کرد که بسیار عجیب بودند. او ترکیب خط دفاعی خود را به گونه‌ای مقابل استقلال انتخاب کرد که کمتر کسی آن را باور می‌کرد. در حالی که مصدومیت خانزاده در هفته‌های ابتدایی باعث شده بود تا تراکتوری‌ها در خط حمله با مشکلاتی مواجه شوند، بازگشت دوباره او به ترکیب، آرامش را به خط دفاعی سرخ پوشان باز گرداند. سرمربی تراکتور، اما طی یک تصمیم عجیب در بازی مقابل استقلال، خانزاده را روی نیمکت نشاند. او در حالی این تصمیم را اتخاذ کرد که زوج ایمان سلیمی و محمدرضا خانزاده یکی از بهترین زوج‌های دفاعی لیگ نوزدهم هستند. توجیه دم دستی برای نیمکت نشین کردن خانزاده که البته چندان هم با منطق جور در نمی‌آید، سه کارته بودن این بازیکن و جلوگیری از محرومیت او از بازی حساس مقابل سپاهان است که البته برای رد این توجیه باید گفت، بازی با استقلال کم از بازی با سپاهان حساس نبود که دنیزلی چنین ریسکی را کرده و مدافع باتجربه تیمش را نیمکت نشین کند. خانزاده در روزی که تراکتور دفاع وسط تخصصی دیگری نداشت نیمکت نشین شد تا رضا اسدی و سید احمد موسوی در کنار ایمان سلیمی، نفرات خط دفاعی تراکتور را تشکیل دهند،؛ به این ترتیب یک هافبک دفاعی و یک مدافع راست در کنار یک مدافع وسط، ترکیب خط دفاعی سه نفره تراکتور مقابل استقلالی را تشکیل دادند که در چهار بازی اخیر خود ده گل به ثمر رسانده بود. پیش بینی عواقب این تصمیم کار سختی نیست، همان گونه که اتفاقات و نتیجه بازی آن را نشان می‌دهد!
خوش بینی محض دنیزلی
ساسان انصاری و کوین فورچونه در بازی مقابل استقلال از روی نیمکت، شروع بازی تیم شان را نظاره گر بودند. این در حالی بود که مصطفی دنیزلی از محمدرضا آزادیِ جوان به عنوان تک مهاجم تیمش در این دیدار حساس بازی گرفته بود. آزادی که هفته گذشته تک گل تیمش مقابل صنعت نفت را به ثمر رسانده بود با خوش بینی محض دنیزلی در این دیدار به عنوان تک مهاجم در ترکیب قرار گرفت. گل زودهنگام این مهاجم جوان، پاسخ خوبی به اعتماد دنیزلی بود، اما هر چه از زمان بازی گذشت بیشتر می‌شد متوجه یک موضوع مهم شد، کمبود تجربه و نفر در خط حمله تراکتور بیداد می‌کرد. با اضافه شدن ساسان انصاری به ترکیب که البته خیلی دیر صورت گرفت می‌توانستیم به خوبی ارتقای قدرت خط حمله تراکتور را شاهد باشیم، خط حمله‌ای که اگر از همان آغاز بازی با هوشیاری بیشتری نفراتش چیده می‌شد، می‌توانست کارایی به مراتب بالاتری داشته باشد. به این ترتیب، دنیزلی در حالی که قصد داشت همه را غافلگیر کند، خودش غافلگیر شد.
برهه حساسی که تراکتور در آن قرار دارد
برهه فعلی، برهه حساسی است که تراکتور در آن قرار گرفته است. مواردی که در بالا اشاره شد تنها بخشی از عوامل دخیل در شکست‌های اخیر تراکتور هستند. برای خروج از برهه فعلی که تداوم آن می‌تواند تراکتور را وارد یک بحران ناخواسته و غیر منتظره کند، همه نگاه‌ها به سمت مصطفی دنیزلی دوخته شده است. سرمربی باتجربه تراکتوری‌ها بایستی به خوبی از اشتباهات اخیر خود درس گرفته و تدابیر لازم را برای جبران بیاندیشد. البته در این میان یک نکته مهم نیز نباید فراموش شود، سرمربی تراکتوری‌ها بایستی اشتباهات خود را ابتدا قبول کند تا در پی جبران باشد، چرا که صحبت‌های اخیر این مربی نشان می‌دهد که اعتقاد چندانی به اشتباهاتی که به او نسبت داده می‌شود، ندارد. اینجاست که باید تیم آنالیز و کمک‌های دنیزلی وارد عمل شده و مشاوره‌های لازم را به این مربی بدهند. در صورتی که تراکتور از این شرایط در هفته‌های پیش رو خارج نشود، شاهد انحراف این تیم از جمع مدعیان خواهیم بود و تجربه ثابت کرده که خروج از جمع مدعیان و از دست دادن امتیازات حساس در این برهه از فصل کار را برای بازگشت به جمع مدعیان بسیار دشوار خواهد کرد.
