به گزارش ایسنا و به نقل از وب سایت رسمی دانشگاه استنفورد، یکی از روشهای کاهش سطح دیاکسید کربن در جو و همچنین کاهش خطر تغییرات اقلیمی، جذب کربن از هوا یا پیشگیری از ورود آن در وهله اول است اما پژوهشگران "دانشگاه استنفورد"(Stanford University) باور دارند که فناوریهای جذب کربن بیش از این که مفید باشند، مضر هستند.
"مارک یاکوبسون"(Mark Jacobson)، استاد مهندسی عمران و محیط زیست گفت: فناوریهای بسیاری، برای جذب کربن و کاهش سطح کربن جو ابداع شدهاند اما ما در این پژوهش دریافتیم که فناوریهایی از این دست فقط مقدار بسیار کمی از انتشارات کربنی را کاهش میدهند و معمولا به افزایش آلودگی هوا منجر میشوند.
وی افزود: حتی اگر بتوان با چنین تجهیزاتی، همه کربن جو را جذب کرد، باز هم جنبههای منفی آن پا بر جا میماند زیرا هزینههای آن نسبت به یک مزرعه بادی، بیشتر است زیرا جذب کربن هرگز آلودگی هوا را کاهش نمیدهد و همیشه هزینه تهیه تجهیزات مورد نیاز را به دنبال دارد. استفاده از نیروی باد به جای سوختهای فسیلی همیشه میتواند آلودگی هوا را کاهش دهد و هرگز هزینههای این روش را ندارد.
یاکوبسون و همکارانش، دادههای مربوط به دو کارخانه را مورد بررسی قرار دادند که یکی از آنها کربن را از ذغال سنگ و دیگری کربن را مستقیما از هوا به دست میآورد. الکتریسیته مورد نیاز برای جذب کربن، در هر دو مورد از گازهای طبیعی به دست میآمد.
یاکوبسون و همکارانش، هزینه کلی فرآیند جذب کربن را در هر دو روش مورد بررسی قرار دادند و الکتریسته مورد نیاز برای تجهیزات جذب کربن را نیز محاسبه کردند.
یاکوبسون و همکارانش با بررسی دادههای گوناگون به این نتیجه رسیدند که همه انتشارات مرتبط با کارخانهها، در گرمای جهانی نقش دارند. آنها دریافتند که در هر دو مورد، تجهیزات مورد استفاده طی ۲۰ سال اخیر توانستهاند فقط ۱۰ تا ۱۱ درصد انتشارات کربن را جذب کنند.
پژوهشگران در این بررسی، پیامدهای اجتماعی جذب کربن از جمله آلودگی هوا، مشکلات سلامتی و اقتصادی را نیز مورد ارزیابی قرار دادند.
آنها نتیجه گرفتند حتی هنگامی که نیروی تجهیزات از انرژی تجدیدپذیر تامین میشود، همیشه بهتر است به جای استفاده از الکتریسیته حاصل از ذغال سنگ یا گاز طبیعی، الکتریسیته تجدیدپذیر مورد استفاده قرار بگیرد. از نظر پژوهشگران، بهترین راه حل این است که به جای سوختهای فسیلی، از گزینههای تجدیدپذیر مانند باد یا خورشید استفاده شود.
این پژوهش، در مجله "Energy and Environmental Science" به چاپ رسید.