کامران ندری عضو هیئت علمی پژوهشکده پولی و بانکی در گفت وگو با ایران اکونومیست در این زمینه گفت : تعداد شعب بانکی زیاد در ایران نشان دهنده یک مشکل بانکی است. تعداد شعب بانکی در کشورهای دیگر کمتر است البته در آمریکا تعداد بانکهایشان بیشتر و شعبشان کمتر است.در این کشور می بینیم حتی یک بانک با یک شعبه وجود دارد. اما تعداد بانکهای ما کمتر و تعداد شعباتشان بیشتر است.
وی ادامه داد: سوال این است چرا تعداد شعبات بانکی در ایران به خصوص بانکهای خصوصی زیاد است.دایر کردن شعبه نیاز به نیروی انسانی و اجاره جا و پرداخت هزینه هایی است که بر دوش بانکها می افتد در حالی که می توان این فعالیتها را به صورت خدمات الکترونیک انجام داد.
این اقتصاددان با بیان این که می توان با سرمایه گذاری ثابت در بلند مدت و با کمترین هزینه بانکداری کرد ، تصریح کرد: مخصوصا بخش خصوصی که به دنبال کسب منفعت است چرا این کار را انجام میدهد ؟این قضیه یک پارادوکسی است که به صورت معما مطرح می شود.
عضو هیئت علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه امام صادق افزود: در پاسخ باید گفت بخش عمده ای از خدمات بانکی را می توان از طریق بانکداری الکترونیک انجام داد، الا مقوله جذب سپرده گذار را یعنی از طریق دستگاه ای تی ام یا اینترنت نمی توان سپرده گذاری کرد.
وی گفت : سپرده گذاری برای بانکهای ما بسیار ارزشمند است و بانکها وقتی با کسری ذخایر در بانک مرکزی مواجه می شوند تلاش می کنند تا با جذب سپرده گذار این کسری را تامین کند. شعب بانکها در محلات مختلف باید این کار را برای بانکها انجام دهند تا افرادی که در محل هستند را جذب کنند.
وی تصریح کرد: این سپردهگذاری برای بانکهای ما اهمیت کلیدی دارند. برای همین بانکها در رقابت با هم تعداد شعباتشان را افزایش می دهند و شعبه دایر میکنند. ما اگر یک بازار بین بانکی و بازار پولی کارا داشتیم و رابطه با بانک مرکزی درست تعریف شده بود نیازی نبود بانکها با کسری بودجه مواجه شوند و این مشکل را از طریق جذب سپرده گذار تامین کنند.
وی تصریح کرد: ما اگر بتوانیم با کمترین هزینه نرخ بالاتر از طریق سپرده هایی که جذب می شود را از خط مرکزی اعتباری از بانک مرکزی بگیریم بانکها هم این همه هزینه برای ایجاد شعب و استخدام نیروی انسانی و... نخواهند داشت .
وی خاطرنشان کرد: رابطه بانکها با بانک مرکزی باید ساماندهی شود و خود بانکهای خصوصی به این نتیجه برسند که تعداد شعباتشان را کاهش دهند.نمی توان به صورت دستوری با این مسئله برخورد کرد و باید ریشه یابی کرد و با علت یابی موضوع را سامان دهند.