بوق‌‌های ممتد

ساعت۹ صبح است. شماره‌ای را می‌گیری، چند بوق و بعد مدیر بخش بوق؛ بفرمایید. فلانی هستم از فلان رسانه. درباره وضعیت ساماندهی بازار بوق می‌خواستم نظرتان را بدانم و اینکه سازمان بوق به‌عنوان مجری اصلی آن، چه برنامه‌هایی را تدوین کرده است؟ خانم من در جلسه هستم. یک ساعت دیگر تماس بگیرید. تلفن را قطع می‌کند. ساعت ۱۰ صبح چند ثانیه قبل از ۱۰ که جلسه بعدی شروع نشده باشد. بوق... بوق... بوق.... کسی برنمی‌دارد. ساعت ۱۰ و ۳۰ دقیقه، دوباره دکمه‌های شماره‌گیر تلفن را می‌فشاری. بوق... بوق... بوق.... ساعت ۱۱ دوباره تکرار شماره. بوق... بوق... خانم جلسه بعدی شروع شده من عذرخواهی می‌کنم لطفا ساعت ۱۴ تماس بگیرید. برای اینکه فراموش نکنی حتی ساعت هشدار تلفن را روشن می‌کنی؛ چند دقیقه قبل از ساعت ۱۴ که جلسه بعدی شروع نشود. ۱۰ دقیقه مانده به ساعت ۱۴. شماره حفظ شده را می‌گیری. اشغال است. ساعت ۱۳:۵۵دوباره شماره را می‌گیری همچنان اشغال است. به‌هرحال، شاید بعضی آدم‌ها آن‌تایم باشند. سر ساعت ۱۴ شماره می‌گیری. بوق... بوق... بوق.... تلفن قطع می‌شود. ساعت ۱۴:۱۰ تماس مجدد. رد می‌زند. ساعت ۱۶ دوباره شماره می‌گیری. به‌طور قطع مدیران بوق پس از ۲ ساعت جلسه برای تازه کردن گلو و آغاز جلسه سوم یا چهارم فرصتی ۱۰ دقیقه به خود می‌دهند. این فکری که پیش خود می‌کنی. دوباره ساعت ۱۶ تماس می‌گیری. بوق... بوق... بوق.... دیگر احساس می‌کنی اگر مدیر بوق بردارد چند تا جمله بوقی نثارت می‌کند. می‌گذاری آخر وقت و با صلوات که بردارد و حرف‌های بوقی نثارت نکند، ساعت ۱۸:۳۰ شماره مدیری که باید برنامه سازمان بوقش را برای بازار بوق حتما فردا گزارش روز بری که سوژه نسوزد را می‌گیری. بوق... بوق... بوق... برمی‌دارد. سلام. فلانی هستم از فلان رسانه. فرموده بودید ساعت ۱۴ تماس بگیرم. تماس گرفتم متاسفانه موفق به صحبت نشدم. قرار بود درباره.... خانم آلان چه وقت تماس گرفتنه... درباره یک موضوع مگه چند بار باید صحبت کرد... ساعت ۱۲ با خبرنگار شبکه بوق مصاحبه کردم.... آن‌قدر پیگیر موضوع می‌شوید که آدم را عصبی می‌کنید که مجبور بشه صداش رو ببره بالا... خانم لطفا مزاحم نشوید و بوق ممتد...
این بخش بسیار کوچکی از روند تولید محتوا رسانه‌های مکتوب است. به‌طور قطع در بین این تماس‌ها با ۳ تا ۴ مدیر بخش‌های دیگر سازمان‌های مربوط به سوژه هم تماس گرفته شد که از روایت آنها صرف‌نظر می‌کنم. نخست اینکه مدیران بوق از مصاحبه همراه با سیمای‌شان بیشتر خرسندتر می‌شوند(البته یک سوزن هم به خود بزنیم که جامعه مخاطب سیما با تمام بدون‌بیننده بودن از خوانندگان روزنامه بیشتر است). دوم اینکه برخی مدیران و مسئولان بوقی فکر می‌کنند خبرنگاران در دنیای بی‌زمانی به‌سر می‌برند یا اینکه بیکار هستند و زمان برای این قشر مهم نیست. خیلی پیش آمده دعوت به برنامه‌ای می‌شوید و به راحتی با تاخیر یک تا ۲ ساعته، برنامه شروع می‌شود یا وقت مصاحبه می‌دهند و باید مثلا ۳۰ دقیقه پشت درهای مدیریتی ریموتی به انتظار بنشینید تا قدر مصاحبه با مدیران بوقی را بدانید.
روزت مبارک خبرنگار
فاطمه امیراحمدی