به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، سه سیاره یادشده L ۹۸-۵۹b، سی و دی نام گرفته اند و در کنار سیاره ای که به دور آن می چرخند یک جهان کوچک را تشکیل داده اند. تس تا به حال در ماموریت های اکتشافی خود موفق به شناسایی بیش از ۴۰۰۰ سیاره شده است.
بخش عمده سیاره هایی که تا به حال توسط بشر کشف شده اند از گاز و یخ تشکیل شده اند. علت آن است که چنین سیاره هایی معمولاً ابعاد بزرگتری دارند و لذا شناسایی آنها توسط انسان ساده تر است. اما شناسایی سیاره های مشابه با زمین که معمولاً کوچک تر هستند، کار ساده ای نیست. نکته مهم این است که احتمال وجود حیات تنها در این سیاره ها وجود دارد.
در میان این سه سیاره، L ۹۸-۵۹b از نظر ابعاد از همه بیشتر شبیه به زمین بوده و ۲۰ درصد کوچک تر از زمین است. در مقابل L ۹۸-۵۹c در حدود ۱.۴ برابر زمین و L ۹۸-۵۹c در حدود ۱.۶ برابر زمین است. سه سیاره مذکور به دور ستاره ای به نام L ۹۸-۵۹ می گردند که ۳۵ سال نوری با زمین فاصله داشته و در صورت فلکی ولانز واقع است.
ستاره یادشده از خورشید کوچک تر و سردتر بوده و مشابه با سه چهارم ستاره هایی است که در کهکشان راه شیری واقع هستند. فاصله سه سیاره در حال گردش به دور ستاره مذکور در حد مناسب نیست که بتوان به زندگی موجوداتی مشابه با بشر در آنها امیدوار بود و میزان تشعشعات خطرناک در سطح آنها در مورد L ۹۸-۵۹b، L ۹۸-۵۹c و L ۹۸-۵۹d به ترتیب ۲۲، ۱۱ و ۴ برابر حد مجاز است.
