محمود مالکی کارشناس اقتصاد مسکن در گفت و گو با ایران اکونومیست گفت : دولت برای عرضه مسکن باید از محل منابع زیادی که دارد استفاده کند، به عنوان مثال در نوسازی بافت فرسوده فعال شود، یا منابع فیزیکی مثل زمین استفاده کرده یا ازخط اعتبار تخصیصی بانک مرکزی بهره ببرد
وی ادامه داد: در سال‌های گذشته دولت‌های مختلف برای خانه‌دار شدن مسکن مردم، طرح‌های مختلفی ارائه دادند که حتی در پاره‌ای از موارد این طرح‌ها اجرا نشد و در حد یک ایده باقی ماند.
وی افزود :به عنوان مثال طرح مسکن اجتماعی حتی نتوانست در حد یک واحد مردم را خانه‌دار کند یا طرح صندوق زمین و ساختمان که یک پروژه نمادین بود، یا طرح‌های مالیات بر عایدی سرمایه یا اجاره و حتی مالیات بر خانه‌های خالی که تا مرز اجرا رفت، اما در عمل اتفاق خاصی نیفتاد. در بسیاری از موارد این طرح‌ها از سوی سازمان‌های مختلف مثل سازمان امور مالیاتی ارائه یا طرحی که در مجلس برای مالیات
وی افزود :بر عایدی سرمایه از سوی مجلس ارائه شده، اما دولت با آنها مخالفت کرد. بنابراین برخی از این طرح‌ها در حد اسامی بود، تنها عنوان شد و اجرا نگردید.
وی ادامه داد:کارشناسان می‌گویند برای حل مشکل مسکن مردم، باید از طریق راهبرد اتصال عرضه به تقاضای مسکن اقدام کرد. ما در دوره‌هایی روی عرضه مسکن تکیه کردیم و با حمایت از انبوه‌سازان درصدد خانه‌دار شدن مردم برآمدیم، اما خیلی در این زمینه موفق نبودیم. در دوره‌هایی به تحریک تقاضا روی آوردیم و تسهیلات خرید مسکن دادیم.
به گفته وی بین عرضه و تقاضای مسکن و اینکه روی کدام روش متمرکز شویم، همواره بین کارشناسان اختلاف است. عده‌ای بر تقویت عرضه مسکن و عده‌ای هم برتحریک تقاضای خرید پافشاری می‌کنند.
وی ادامه داد: وی تصریح کرد:همچنین باید از برخی مراکز غیردولتی یا شبه دولتی یا نیمه دولتی مثل تامین اجتماعی یا بنیاد مستضعفان یا سایر نهادهای حاکمیتی که طبق اساسنامه‌شان موظف به تامین مسکن هستند، باید بهره برد.
وی ادامه داد: این ارگان‌ها منابع زیادی دارند که دولت با فعال کردن این منابع می‌تواند لکوموتیو مسکن را فعال سازد تا مسکن محرومین و سایر اقشار جامعه تامین شود.
