به گزارش باشگاه خبرنگاران، عبدالحمید خدری نماینده مردم بوشهر در جلسه علنی امروز (۱۹ خرداد ماه) در نطق میان دستور، خطاب به رئیس جمهور گفت: جآقای روحانی نمی‌دانم صدای شکسته شدن استخوان مردم زیر بار سنگین فقر را شنیده‌اید یا خیر، نمی‌دانم اطلاع دارید که مردم محروم و مظلوم از فقر به فلاکت غلطیده‌اند و آیا می‌دانید که از دامان نامبارک فقر چه بار آمده است؟ آیا می‌دانید که وضعیت معیشت مردم به گونه‌ای است که خواست به حق زندگی کردن و خوب زندگی کردن به دست و پا زدن برای زنده ماندن بدل شده است؛ به خدا قسم که شأن و منزلت مردم صبور و زجر کشیده هیچ نسبتی با زندگی امروز آن‌ها ندارد.
خدری افزود: نباید مردم برای تأمین حداقل‌های زندگی ساعت‌ها در صف بایستند، نباید از آینده خود و فرزندان خود تا این اندازه بیم‌ناک باشند و نباید چشم انداز مردم از سال‌های آینده به امروز و فردا بدل شود، پس چاره‌ای بیندیشید.
نماینده مردم بوشهر خطاب به وزرای دولت بیان کرد: جناب آقای صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، جناب آقای رحمانی وزیر صنعت و معدن نمی‌دانم که از افزایش ۱۰ برابری قیمت کاغذ و مهمتر از آن احتکار کاغذ اطلاع دارید یا خیر، این افزایش ۱۰ برابری قیمت با کدام شیوه مدیریتی شکل گرفته است؟ عامل گرانی کاغذ، روزنامه و کتاب چه کسانی هستند و چه مقامی مسئول پاسخگویی به آنهاست؟
وی ادامه داد: امروز اکثر نشریات کشور یا تعطیل شده یا در آستانه تعطیلی زودهنگام قرار گرفتند که نتیجه آن ورشکستگی صاحبان رسانه و بیکاری جمع کثیری از روزنامه‌نگاران، خبرنگاران و اصحاب رسانه است آیا زیبنده دولت است که شاهد ورشکستگی و بیکاری قشر فرهنگی و فرهیخته باشد؟
خدری افزود: مطبوعات مکتوب یعنی تاریخ، یعنی هویت و یعنی فرهنگ جامعه پس لطفا این تاریخ، هویت و فرهنگ جامعه را به مسلخ نبرید و تماشاگر ذبح آن نباشید؛ با دلالان و محتکران کاغذ برخورد جدی داشته باشید.
نماینده مردم بوشهر با اشاره به فرهنگیان کشور خاطرنشان کرد: فرهنگیان ما این جهادگران بی‌مزد و منت عرصه دانش با زخم‌های کهنه خود همچنان از دولتی به دولتی و از وزیری به وزیری دیگر در انتظار درمان هستند.
وی خطاب به وزرای آموزش و پرورش اظهار کرد: وزرای آموزش و پرورش دولت تدبیر و امید وعده‌های شما در روز رأی اعتماد این چیزی که امروز شاهد هستیم نبود، اجرای طرح رتبه بندی معلمان، تعیین و تکلیف حق التدریسیان و پاداش بازنشستگان باز هم به آینده‌ای نامعلوم موکول شد و عجیب است که گوش شنوا و مردم صاحب همتی یافت نمی‌شود تا این وعده‌ها را برآورده کند.
