ایران اکونومیست- در حالی که پرسپولیس در نیم فصل اول رقابت های لیگ برتر با وجود محرومیت از نقل و انتقلات، نتایج درخشانی در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا گرفت، اما سرنوشت این تیم در ادامه متفاوت از نیم فصل اول بود و نتایج این تیم، فراز و نشیب های فراوانی تجربه کرده است.
در این زمینه اگر به راحتی از اظهارات جنجالی «جعفر کاشانی» رئیس هیات مدیره پرسپولیس در زمینه انکار نقش «برانکو ایوانکویچ» سرمربی این تیم در قهرمانی ها، به راحتی گذر کنیم، اما اظهارات متناقض مدیرعامل باشگاه در زمینه تمدید قرارداد بازیکنان در آستانه روزهای پایانی لیگ برتر فوتبال، برای مجموعه تیمی و هواداران قابل پذیرش نیست و نشان از حاشیه های انکار نشدنی در مجموعه باشگاه دارد.
ناهماهنگی در اظهارات مدیر عامل باشگاه و سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس در زمینه تمدید قرارداد «بشار رسن» بازیکن عراقی این تیم، نشان از آن دارد که عرب به مانند دیگر مدیران فوتبالی ایران مایل به دخالت در حوزه فنی است؛ مدیرانی که بدون توجه به چارت سازمانی و حوزه کاری تلاش دارند در تمامی زمینه ها صاحب نظر باشند و تصمیماتی اتخاذ کنند که فراتر از نظر و ایده کادر فنی باشد.
نمونه بارز این کار را نیز می شود در کنار گذاشتن «محسن فروزان» از تراکتورسازی تبریز توسط مدیریت این باشگاه مشاهده کرد. البته طناب کشی مدیران باشگاه و کادرفنی برای به کرسی نهادن سخن خود این روزها به بسیاری از باشگاه ها از جمله استقلال تهران نیز سرایت کرده است.
این دخالت ها از سوی مدیریت در حالی روز به روز در فوتبال ایران به ویژه باشگاه های بزرگ رواج پیدا می کند که براساس اصول حرفه ای فوتبال پازل تاکتیکی تیم و مهره های آن توسط سرمربی چیده می شود و مدیران باشگاه نیز باید فراهم کننده امکانات و جذب بازیکنان مورد نظر سرمربی تیم باشند.
اما اگر امثال عرب به عنوان مدیر عامل باشگاه پا را از حوزه وظایف فراتر بگذارند و دخالت در حوزه های فنی و فوتبالی را در دستور کار قرار دهند نه تنها تیم موفق نخواهد شد، بلکه بازیکن تحمیلی به سرنوشت بسیاری از خرید های بدون رضایت مربی منتهی می شود.
بازیکنانی که در طول فصل، سکونشین می شوند یا در نیمکت ذخیره خواهند ماند. بازیکنان تحمیلی در نهایت با مصاحبه های جنجالی و حاشیه سازی مشکلات فراوانی را برای تیم درست خواهند کرد.
