ایران اکونومیست- پیروز قربانی اظهار داشت: درباره استقلال و دلیل شکستش مقابل الهلال خیلی کلی می‌گویم ضعف بزرگ این تیم یک جور بازی کردن در طول نود دقیقه است. آنها هیچ برنامه‌ای برای تغییر وضعیت در بازی ندارند. مثلاً چه گل بخورند، چه گل بزنند، چه تیم حریف ده‌نفره بشود یا تیم خودشان ده نفره بشود، هیچ تغییری در شیوه کار آنها دیده نمی‌شود.
وی در ادامه بیان داشت: اما مشکل اصلی ناکامی استقلال و پرسپولیس در آسیا را مشکلات فنی این دو تیم نمی‌بینم. مشکل اصلی به فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ باز می‌گردد. به یکسری قوانینی که فقط خاص فوتبال ایران است و کاملاً «من در آوردی» می‌باشد و یکسری تصمیمات لج بازانه‌ای که از سوی سازمان لیگ اتخاذ می‌شود.
کاپیتان پیشین آبی پوشان ادامه داد: نمی‌دانم سازمان لیگ چه اصراری دارد که بازی‌ها را در همان زمانی که اعلام کرده به پایان برساند؟ لااقل من به یاد ندارم سازمان لیگ با تیم‌هایی که در آسیا حضور دارند همکاری کرده باشد تا زمینه موفقیت آسیایی تیم‌های ایرانی فراهم شود.
قربانی تاکید کرد: در حالی که ما در کشورمان تکنولوژی لازم برای ریکاوری را نداریم، همکاری سازمان لیگ هم با تیم‌های آسیایی در نازل‌ترین سطح ممکن قرار دارد. در سال‌های اخیر هم یک بار برای استقلال این امکان ایجاد شد که به فینال آسیا راه یابد اما سازمان لیگ حاضر نشد در برنامه بازی‌های داخلی این تیم تغییری ایجاد کند تا امکان حضورش در فینال آسیا به راحتی از دست برود.
پیشکسوت فوتبال ایران در ادامه بیان داشت: بخش دیگری از مشکلات به تدوین یکسری قوانین «من در آوردی» در فوتبال ایران باز می‌گردد. قوانینی که در گذشته هم وضع شده و بعد از مدتی دیدند به جای سود، ضرر دارد و آن را لغو کردند.
وی در توضیح این مطلب به یادآوری برخی قوانین گذشته فدراسیون فوتبال اشاره کرد و گفت: مثلاً چند سال حضور دروازه‌بان خارجی را منع کردند و بعد دیدند قیمت دروازه‌بان‌ها به یکباره رشد کرد و متعاقب آن قرارداد همه بازیکنان گران و یک گرانی بی سابقه به فوتبال ایران تحمیل شد. یا سقف قراردادها و غیره.
قربانی بیان داشت: الان شما کافی است به لیست بازیکنان همین الهلال نگاه کنید. آنها ۴۰ بازیکن در لیست شأن دارند که همه هم حرفه‌ای و بزرگسال هستند. مشخص است که الهلال با ۴۰ بازیکن خستگی کمتری نسبت به استقلال دارد که در لیست بزرگسالش کمتر از ۲۰ بازیکن هستند.
مدافع پیشین آبی پوشان گفت: این چه قانونی است که تیم‌ها را برای جذب بازیکن بزرگسال محدود می‌کند؟ حداقل چرا نباید برای تیم‌های آسیایی یک سری پوئن قائل شوند؟ مگر نتیجه گرفتن این تیم‌ها در آسیا به رشد فوتبال ما کمک نمی‌کند؟
کارشناس فوتبال ایران گفت: فدراسیون نشین‌ها می‌خواهند با ضرب و زور قانون فوتبال ما را به سمت جوان‌گرایی ببرند. در حالی که آنها باید زیرساخت‌های مناسب برای آکادمی‌های بازیکن ساز در باشگاه‌ها را ایجاد کنند تا اتوماتیک بازیکنان جوان به فوتبال ایران تزریق شوند نه با زور قانون.
قربانی گفت: در همه این سی چهل سال گذشته این همه قوانین عجیب در فوتبال وضع کرده‌اند، کدام موفقیت حاصل این تصمیمات «من در آوردی» بوده؟ با زور قانون تیم‌های لیگ برتری را ملزم به جذب بازیکن جوان کرده‌اند. آیا با این قوانین به المپیک صعود کردیم؟ یا تیم‌های پایه ما موفقیت‌های بزرگ بین‌المللی به دست آورده‌اند.
پیشکسوت فوتبال ایران تاکید کرد: تا این رویه در فوتبال ایران تغییر نکند شرایط هم بهتر از این نخواهد شد.
