ایران اکونومیست- برنامه رادیویی گفتگوی فرهنگی با موضوع «همایشهای ادبی، از نام تا واقعیت» با حضور علی آبان شاعر، منتقد ادبی و مدرس دانشگاه از آنتن رادیو گفتگو پخش شد.
آبان در ابتدای این برنامه با اشاره به معنای همایش گفت: همایش در لغت از سه تکواژه هم، آی و ِش تشکیل شده که یک واژه مشتق محسوب میشود که به معنای گردهمایی و دورهم آمدن است. همایش ادبی هم به معنای گردهمایی عدهای از افراد صاحب نظر، مُشرف به موضوع و دارای سابقه قلمی و فکری است.
وی افزود: همایشهای ادبی میتوانند سه نفره، پنج نفره و حتی پانصد نفره باشند اما آنچه که در معنای عام خود وجود دارد، این است که سازمان و یا وزارتخانهای زمان و موضوع خاصی را انتخاب کرده و ابلاغیهای برای افرادی که توانایی پژوهش و نوشتن مقاله دارند، صادر میکند تا در نهایت افراد توانمند و متخصص دورهم جمع شوند و برداشتهای خود را ارائه دهند.
این منتقد ادبی با اشاره به انواع همایشها در مقوله ادبیات ادامه داد: هر یک از همایشهای ادبی بر محور و ژانرهای مختلف ادبی از جمله پژوهش، شعرخوانی و خاطره خوانی برگزار میشوند. بنابراین آنچه که به عنوان همایش ادبیات شناخته میشود میتواند دربرگیرنده این موارد باشد. متأسفانه آنچه امروزه بیشتر نگاهها را به سمت خود بهعنوان همایش معطوف کرده، محور شعر است و مانور بیش از حد همایشهای ادبی بر محور شعرخوانی کار درستی نیست. زیرا کشوری که قلم تحقیق و پژوهش آن تعطیل شود، دچار خسران زیادی خواهد شد.
آبان گفت: ایکاش اغلب همایشهای ادبی ما کنار توجه به شعر، به سمت پژوهش حرکت کنند و البته این کار دشوار است چراکه اصولاً فکر کردن و نوشتن کار بسیار سختی است. از طرفی نویسنده و محقق ما بهدلیل درآمد زا نبودن این کار، بسیار کم هستند. افراد صاحبقلم و اندیشه در سطح کشور باید شناسایی شوند و محل خاصی برای آنها در نظر گرفته شود و زندگی آنها تأمین شود تا این افراد بتوانند به کار خود ادامه دهند و از آنها در همایشهای ادبی استفاده شود. به عبارتی متولیان باید افرادی را که چهره پژوهشی و تحقیقی دارند، شناسایی و از آنها حمایت کنند و اجازه دهند که این افراد هم بنویسند.
این شاعر در پایان گفت: متأسفانه عموم انجمنهای ادبی از روی چشم و همچشمی و یا حتی سرگرمی دائر میشوند اما باید افرادی در فرهنگسراها و خانههای فرهنگ بهعنوان مبلغان شعر قرار بگیرند که دارای شأنیت و سواد ادبی باشند.