به وزارت صنعت اختیارات خاص داده شود

ایران اکونومیست- محمد علی عامری، با بیان اینکه برای تقویت تولید باید صنایع رقابت پذیر باشند، گفت: ساختار اقتصادی کشور باید تغییر کند به طوری که مناسب تولید باشد.
وی با بیان اینکه سه مشکل اصلی بر سر راه تولید وجود دارد، اظهار کرد مشکل اول نرخ تأمین اجتماعی است؛ چرا که در ایران جمع پولی که کارگر و کارفرما به سازمان تأمین اجتماعی پرداخت می‌کنند معادل ۳۰ درصد کل هزینه بیمه است. این در حالی است که این درصد در هیچ کشوری بیشتر از ۱۴ درصد نیست.
عضو هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران راه حل این مشکل را ایجاد یک صندوق بیمه جداگانه برای صنعت و تولید عنوان کرد که تنها بیمه صنعتگران کارگران تولید را پوشش دهد.
عامری در ادامه مشکل دیگر واحدهای تولیدی را بالا بودن بهره بانکی عنوان کرد و گفت که با توجه به مشکلاتی که بانک‌ها با آن مواجه هستند نمی‌توان انتظار کاهش چشمگیر سودهای بانکی را داشت.
به گفته وی راه حل مقابله با این مشکل نیز تأسیس بانک‌های خاص در بخش تولید است؛ چراکه در گذشته نیز ایران تجربه تأسیس این بانک‌ها را داشته که نتیجه آنها ایجاد واحدهایی همچون ایران خودرو و پارس خزر بوده است.
عضو هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران با تاکید بر اینکه کاهش نرخ تأمین اجتماعی و بهره بانکی دو ستون اصلی رونق تولید هستند، مانع دیگر تولید را ضعف کشور در سیستم تجارت جهانی دانست و اظهار کرد: برخی کشورهای همسایه از طرفی با ما رفاقت سیاسی دارند، اما از طرف دیگر خود را رقیب تولید ایران می‌دانند. برای مثال ترکیه اصلاً تمایل ندارد که صنعت نساجی ما وجود داشته باشد.
عامری در ادامه با بیان اینکه برای رونق تولید باید اختیارات خاص به وزارت صنعت، معدن و تجارت داده شود، تصریح کرد: در هنگام جنگ، ارتش و سپاه محور هستند و همه وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها به آنها خدمات می‌دهند. در حال حاضر نیز تحریم‌ها به صنایع و تولید کشور حمله کرده است؛ بنابراین باید وزارت صنعت، معدن و تجارت به عنوان محور در نظر گرفته شود و سایر وزارتخانه‌ها نیازهای آن را تأمین کنند.
شوک ارزی؛ دشمن تولید
عضو هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران همچنین در پایان شوک ارزی را یکی از دشمنان تولید دانست و گفت: با توجه به اینکه سرمایه‌داران افزایش ناگهانی قیمت دلار را پیش‌بینی می‌کنند، سرمایه خود را به دلار تبدیل کرده و از کشور خارج می‌کنند.
وی افزود: از طرف دیگر صاحبان سرمایه با افزایش ناگهانی نرخ ارز احساس ناامنی می‌کنند و سرمایه‌های خود را در کشورهای دیگر سرمایه گذاری می‌کنند. برای مثال در حال حاضر برخی از این افراد سرمایه‌های خود را در گرجستان سرمایه‌گذاری کرده‌اند، در حالی که اگر مشکلات اقتصادی پیش نیامده بود، این سرمایه‌ها می‌توانست در ایران صرف تولید شود.